Για την αναβάθμιση της ιδεολογικής - μορφωτικής δουλειάς στους νέους κομμουνιστές

 Την τελευταία τετραετία οι αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης είναι τόσο έντονες και γρήγορες, που η επίδρασή τους στην καθημερινότητα του σχολείου και του πανεπιστημίου φαίνεται «διά γυμνού οφθαλμού». Προετοιμάζεται το έδαφος για τη δημιουργία του νέου εργαζόμενου, ο οποίος θα θεωρεί το υπάρχον κοινωνικό - πολιτικό σύστημα αιώνιο και θα προσπαθεί να βρει τη λύση μέσα από τον ατομικό δρόμο, ψάχνοντας μέσα στο χάος που επικρατεί ποια δεξιότητα, ποιο σεμινάριο, ποιο μεταπτυχιακό κ.λπ., δηλαδή ποια είναι η καλύτερη επιλογή που θα του δημιουργήσει καλύτερους όρους στην αγορά εργασίας. Ακόμα, ο αντίπαλος κάνει δουλειά, ενισχύοντας την ιδεολογική κυριαρχία του με διάφορες θεωρίες, όπως το «κοινωνικό φύλο», το μεταμοντέρνο, ο κονστρουκτιβισμός κ.λπ., οι οποίες επιδρούν αρνητικά στην προσπάθεια των νέων να κατανοήσουν τον κόσμο και αντανακλούν το χάος και την αναρχία του ίδιου του συστήματος. Τα παραπάνω πρέπει να τα λάβουμε υπόψη μας διότι

Πιο ικανοί και διεισδυτικοί στην αντιμετώπιση καθοδηγητικών αδυναμιών

 Το πρώτο κείμενο των Θέσεων αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη της συλλογικής μας αντίληψης για το Κόμμα, ως βασικό ζήτημα που αφορά την ετοιμότητα και την πορεία ωρίμανσης του υποκειμενικού παράγοντα στην πάλη για την ανατροπή, ζήτημα ιδιαίτερα σύνθετο δεδομένου ότι αυτός διαμορφώνεται και επιδρά στο φόντο σύνθετων εξελίξεων στον ιστορικό χρόνο.

Νους, καρδιά, οργανωτής της εργατικής, λαϊκής πάλης για τον σοσιαλισμό

 Ξεκινώ από το βασικό σύνθημα του Συνεδρίου με σκοπό να επισημάνω ότι, αν και το 21ο Συνέδριο δεν είναι προγραμματικό, ωστόσο μπορεί και πρέπει να βοηθήσει η όλη προσυνεδριακή διαδικασία, να αφομοιωθεί βαθύτερα το Πρόγραμμά μας από το σύνολο του κομματικού δυναμικού.

Να αφομοιωθεί η αναγκαιότητα, η δυνατότητα και επόμενα η ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού στη χώρα μας και με βάση αυτό να εκτιμηθεί η τετράχρονη προσπάθεια, να μπουν συνολικά και για κάθε οργάνωση οι στόχοι.

Η στήριξη των καθοδηγητικών οργάνων της ΚΝΕ από το Κόμμα, ζήτημα για την πορεία του ίδιου του Κόμματος

 Συμφωνώ με το πρώτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ.

Από τη Θέση 13 έως την 16 γίνεται αναφορά στην εκπαίδευση και ανάπτυξη των στελεχών, ως κομβικό ζήτημα για την πορεία του Κόμματος.

Τα τελευταία χρόνια εντοπίζεται ότι έχουμε εκτεταμένη ανάδειξη στελεχών που περνάνε από την ΚΝΕ στο Κόμμα. Αυτό είναι θετικό, έτσι πρέπει να συμβαίνει, όμως καλύτερα πρέπει να μας απασχολεί η από τα πριν ετοιμασία τους, πιο συλλογικά να υπάρχει σχέδιο αξιοποίησης, ώστε να είναι ομαλή η ένταξή τους στη δουλειά των Κομματικών Οργανώσεων. Εξάλλου πρόκειται για ένα σύνθετο ζήτημα, τα στελέχη δεν έχουν την ίδια πορεία, δεν αναδεικνύονται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια χρονική στιγμή.

Για ζητήματα καθοδήγησης

 Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ. Το Κόμμα έχει ηρωική πορεία, καλούμαστε να το πάμε παραπέρα.

Στέκομαι σε ζητήματα καθοδήγησης.

Είναι θέμα πώς οι γενικές κατευθύνσεις και θέσεις που έχουμε ως Κόμμα φτάνουν παρακάτω. Αυτές τις κατευθύνσεις πρέπει να τις μαθαίνουν όλα μας τα μέλη, όμως πολλές φορές φτάνουν τα μισά ή σχεδόν μισά. Είναι θέμα πώς κατανοείται ενιαία και συλλογικά το προχώρημα της δουλειάς μας. Πολλές φορές στο όνομα δυσκολιών, ελλιπούς προετοιμασίας, έλλειψης κοινής αντίληψης, λειψής εικόνας για κείνο που πρέπει να προχωρήσουμε, μένει το μισό όσων είπαμε από συνεδρίαση σε συνεδρίαση.

Σκοντάφτει να πάει ατόφιο όπως συλλογικά καταλήχτηκε, πολλές φορές κατακερματίζοντας κατευθύνσεις και καθήκοντα.

Ποια η διαφορά νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής;

Το αστικό κράτος παρεμβαίνει με πολλούς τρόπους στην οικονομική ζωή, για να διασφαλίσει την κερδοφορία του κεφαλαίου, και ιστορικά, με την ανάπτυξη του καπιταλισμού εξελίσσεται και ο τρόπος παρέμβασης του αστικού κράτους.

Πλευρές της παρέμβασης του αστικού κράτους αφορούν την πολιτική που σχετίζεται με το «χρήμα» και που τυπικά ασκείται από την κεντρική (κρατική) τράπεζα. Στις σύγχρονες οικονομίες η συνολική ποσότητα χρήματος που κυκλοφορεί στην οικονομία καθορίζεται τελικά από επιλογές της κεντρικής τράπεζας που μπορεί να αυξήσει (ή και έμμεσα να μειώσει) την ποσότητα χρήματος που κυκλοφορεί. Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η κεντρική τράπεζα για να επιτύχει αυτόν το σκοπό είναι είτε η άμεση εκτύπωση χρήματος που αυξάνει την ποσότητα χρήματος που κυκλοφορεί στην οικονομία ή οι αλλαγές στο λεγόμενο βασικό επιτόκιο, με το οποίο δανείζονται οι τράπεζες, επιδρώντας έμμεσα στο τελικό κόστος δανεισμού. Η πολιτική της κεντρικής τράπεζας, η νομισματική πολιτική, θεωρείται επεκτατική, δηλαδή πολιτική που είτε τυπώνοντας νέο χρήμα, είτε χαμηλώνοντας το βασικό επιτόκιο, διευκολύνει τις νέες επενδύσεις, είτε περιοριστική, δηλαδή πολιτική που αυξάνει το βασικό επιτόκιο και περιορίζει τις νέες επενδύσεις.

Αντίστοιχα, άλλη πλευρά της παρέμβασης του αστικού κράτους στην οικονομία είναι η δημοσιονομική πολιτική. Η δημοσιονομική πολιτική αφορά τα έσοδα, τις δαπάνες και τον δανεισμό του κεντρικού κράτους. Τα έσοδα του κράτους προέρχονται κατά κύριο λόγο απ' τη φορολογία, οι δαπάνες αφορούν το σύνολο των δαπανών του κράτους και ο δανεισμός είναι είτε εσωτερικός - απ' την εγχώρια οικονομία - είτε εξωτερικός. Η δημοσιονομική πολιτική θεωρείται επεκτατική όταν μειώνεται η φορολογία και αυξάνονται οι κρατικές δαπάνες - συνήθως τροφοδοτείται από αυξημένο δανεισμό - και περιοριστική όταν αυξάνεται η φορολογία και μειώνονται οι κρατικές δαπάνες.

Στις σύγχρονες συνθήκες, οι δύο πλευρές συνδέονται στενά μεταξύ τους, αφού το κράτος έχει τη δυνατότητα να δανείζεται απ' την κεντρική τράπεζα με την τελευταία να κόβει νέο χρήμα, και έτσι η νομισματική και η δημοσιονομική επέκταση συχνά συνδέονται.

Κρίσιμη πλευρά είναι πως η κρατική πολιτική δεν είναι γενική, αταξική, δεν επηρεάζει γενικά και αόριστα όλους με τον ίδιο τρόπο. Αντίθετα, στον καπιταλισμό, η οικονομική πολιτική του κράτους έχει πάντοτε ως γενικό στόχο την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και συνεπώς ωφελεί το κεφάλαιο, ακόμα και αν επιμέρους τμήματά του μπορεί να έχουν κατά καιρούς αντιτιθέμενα συμφέροντα. Το μείγμα πολιτικής - πόσο επεκτατική - που επιλέγεται κάθε φορά είναι το μείγμα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο στη δεδομένη συγκυρία - επεκτατική όταν χρειάζεται ώθηση ή ανάπτυξη, περιοριστική όταν η καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε φάση υπερθέρμανσης, όταν δηλαδή οι επενδύσεις είναι «πάρα πολλές» με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου. Η κρατική πολιτική στον καπιταλισμό ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Αλλωστε και τα «εργαλεία» υλοποίησής της έχουν αντεργατικό χαρακτήρα. Π.χ. οι φόροι δεν αφορούν γενικά την κοινωνία αλλά κατά βάση είναι μηχανισμός αναδιανομής προς όφελος του κεφαλαίου - φορολογούνται οι εργαζόμενοι και δεν φορολογείται το κεφάλαιο -, οι κρατικές δαπάνες δεν είναι ουδέτερες αλλά χρηματοδοτούν κυρίως τους μεγάλους ομίλους άμεσα και έμμεσα, ο αυξημένος εξωτερικός δανεισμός οδηγεί σε φορολογία των εργαζομένων την επόμενη μέρα, η αύξηση του χρήματος στην οικονομία γίνεται μέσα απ' τις τράπεζες που κερδίζουν τη μερίδα του λέοντος ή μέσα απ' το κράτος που χρηματοδοτεί την καπιταλιστική ανάπτυξη, ο πληθωρισμός που παράγει το περισσότερο χρήμα διαβρώνει το λαϊκό εισόδημα κ.λπ. Με αυτό το πρίσμα μπορεί συνεπώς να γίνει εύκολα κατανοητό γιατί η επεκτατική πολιτική - που κατά βάση είναι ιστορικά περισσότερο συνδεμένη με τη σοσιαλδημοκρατία και την επικαλείται κατά κόρον ο ΣΥΡΙΖΑ - δεν είναι περισσότερο φιλολαϊκή απ' την περιοριστική πολιτική, αλλά επιδεινώνει την κατάσταση των εργαζομένων, απλά με διαφορετικό τρόπο.

Μορφωτική - πολιτιστική αντεπίθεση στις γραμμές της ΚΝΕ

 Το έδαφος της σύνθετης σημερινής κατάστασης που περιγράφουν οι Θέσεις, με την μακρόχρονη επίδραση της αντεπανάστασης, με την επόμενη φάση να δυσκολεύει κι άλλο, με τα αργά και κουραστικά χαρακτηριστικά στην καθημερινή ζωή και δράση, με την προοπτική του σοσιαλισμού να μοιάζει μακρινή χωρίς να γίνονται μεγάλης δυναμικής αγώνες, φέρνει ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο «κάθισμα», που με τον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας και τον εγκλεισμό φαίνεται να ρίχνει κι άλλο το ηθικό σε μεγάλο κομμάτι λαού και νεολαίας.

Ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσουν το Κόμμα και η ΚΝΕ την περίοδο που διανύουμε θα μπορούσε να περιγραφεί με τον στίχο του Ελύτη, που χρησιμοποιήσαμε σε μια πρόσφατη εκδήλωση του Στεκιού, «κάνε άλμα πιο γρήγορο απ' τη φθορά», γιατί αφορά μια επίμονη προσπάθεια να μην το βάλεις κάτω και να μάχεσαι κόντρα στο κλίμα.

Για τη συλλογική αξιοποίηση και μελέτη της πείρας από τη δουλειά του Κόμματος στην εργατική τάξη

 Στο πρώτο κείμενο Θέσεων της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του Κόμματος, που αποτελεί και το βασικό κείμενο των Θέσεων, πιάνονται μια σειρά πλευρές για τη βελτίωση της καθοδηγητικής μας δουλειάς, ειδικά σε συνθήκες που βαραίνει η υποχώρηση του κινήματος.

Θεωρώ ότι μια από τις πλευρές για να μπορέσει να περάσει η καθοδηγητική μας δουλειά σε μια ανώτερη φάση, ποιοτικά και ποσοτικά, είναι το ζήτημα της συλλογικής αξιοποίησης και μελέτης της πείρας και ειδικά στο κίνημα.

Πείρα θετική και αρνητική, που συγκεντρώθηκε τα προηγούμενα χρόνια από μάχες που δώσαμε, αλλά και νέα πείρα που συγκεντρώνεται καθημερινά από τη δουλειά και δράση των κομμουνιστών, τη δράση συνολικά του Κόμματος, ειδικά στις σημερινές συνθήκες.

Ενα σχόλιο για τις Θέσεις

 Καλημέρα σας

Ανήκω σε αυτό που θα λέγαμε φίλος του ΚΚΕ, διαβάζω και ενημερώνομαι. Σήμερα πήρα και το τρίτο μέρος των Θέσεων για το Συνέδριο.

Εκεί που θα ήθελα να κάνω αν γίνεται ένα σχόλιο.

Το ΚΚΕ είναι μόνο του στο χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς, χωρίς σύμμαχο μέσα ή έξω από τη Βουλή.

Ο σύμμαχος όμως είναι στις κοινωνικές δυνάμεις που ριζοσπαστικοποιούνται, δυστυχώς αρκετές προς τον χώρο της ακροδεξιάς. Υπάρχει όμως και ένα πεδίο της παλαιάς λεγόμενης σοσιαλιστικής αριστεράς που είτε δεν συμμετέχει είτε χάθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ ή κάποια γκρουπ της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Σημειώσεις και για τα τρία κείμενα

 Εχω κάποιες σημειώσεις σχετικά με τα τρία κείμενα και συγκεκριμένα:

Στη σελίδα 3 κεφάλαιο Α.

Στην εισήγηση αναφέρεται «μετά τη νίκη της αντεπανάστασης». Ο τρόπος αυτός δεν βοηθά να βγουν τα σωστά συμπεράσματα πώς έγινε η ανατροπή. Οι λαοί που αποτελούσαν τη Σοβιετική Ενωση, περίπου 15 χώρες, ήθελαν την ανατροπή; Πρέπει να διευκρινίζεται ότι στο σύνολό τους οι λαοί που αποτελούσαν τη Σοβιετική Ενωση κατά το δημοψήφισμα δεν ήταν υπέρ της διάλυσης, αλλά οι οπορτουνιστές προδότες αγνόησαν τη λαϊκή εντολή και διέλυσαν τη χώρα.

Οργανα πιο ικανά να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις της ταξικής πάλης

 Συμφωνώ με το σύνολο των Θέσεων της ΚΕ.

Είναι καθοριστικό, μπροστά στη νέα πιο δύσκολη, απαιτητική φάση, τα όποια βήματα καταγράφουμε συλλογικά ως Κόμμα, να αρχίσουν να αποτυπώνονται και να αφομοιώνονται καλύτερα στη ζωή της οργάνωσης και των νέων μελών.

Είναι κρίσιμο, να γίνει αντιληπτό το έδαφος στο οποίο ξετυλίγονται οι προσπάθειές μας, η απαραίτητη προσαρμογή σε πλευρές της καθοδηγητικής δουλειάς για να ανταποκριθούμε.

Με βάση αυτό χρειάζεται καλύτερα να γίνεται κατανοητό και να σχεδιάζουμε τη δουλειά μας με το δεδομένο ότι οι συνειδήσεις στις οποίες επιδιώκουμε να επιδράσουμε δεν είναι στατικές, πόσο μάλλον όταν διανύουμε μια περίοδο, στην οποία επικρατεί μια σχετική ρευστότητα, η οποία ίσως οδηγήσει σε

Αστική Ιδεολογική Κυριαρχία και Πανεπιστήμιο

 Η αστική εκπαίδευση συγκροτείται εκτός της παραγωγής, με βασικές λειτουργίες την παραγωγή - παροχή γνώσεων και την επιβολή της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας. Οι λειτουργίες της αυτές υλοποιούν τον παραγωγικό, αναπαραγωγικό - κατανεμητικό και τον ιδεολογικό της ρόλο, αποσκοπώντας στην αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, στην αναπαραγωγή των ιεραρχικών ταξικών θέσεων και των ταξικών φορέων του καπιταλιστικού συστήματος και στην ιδεολογική πειθάρχηση, ως όρο των παραπάνω. Στο πλέγμα της αστικής ιδεολογικής πειθάρχησης - κυριαρχίας εντάσσονται: Η απόκρυψη της ταξικής εκμετάλλευσης στη σφαίρα της παραγωγής πίσω από την τυπική «ισότητα» και «ελευθερία» στη σφαίρα των συναλλαγών, η «εθνική ενότητα» κεφαλαίου - εργασίας, η εξύμνηση της αποτελεσματικότητας της αγοράς, ο αντικομμουνισμός.

Η δουλειά με τη στρατηγική μας να μπει στο επίκεντρο της καθοδηγητικής μας προσπάθειας

 Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του Κόμματος.

Δεν είναι λίγα τα στελέχη που διαβάζοντας το πρώτο κείμενο είδαν τον εαυτό τους σε αυτό, αδυναμίες που αντιμετωπίζουν και βήματα που εντοπίζουν στην καθοδηγητική τους προσπάθεια, στην παρέμβαση

Προχωράμε μαχητικά για να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις έτσι ώστε να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στη δράση μας!

 Α) Οι θέσεις αναφέρουν ότι η περίοδος που ζούμε είναι μια από τις πιο δύσκολες για το Κόμμα. Αν κάποιος ρίξει μια γρήγορη ματιά στην 100χρονη ιστορία, θα μπορούσε να μας κατηγορήσει για μια ίσως υπερβολική εκτίμηση, αφού το ΚΚΕ έχει περάσει μέσα από «φωτιά και σίδερο».

Πιο ψηλά τον πήχη με συστατικό στοιχείο την ιδεολογική δουλειά

 Συμφωνώ με το πρώτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο, που θεωρώ ότι βοηθάει ιδιαίτερα.

Θα ήθελα να σταθώ σε ορισμένα σημεία:

Γιατί λένε οι Θέσεις ότι το Κόμμα «διατρέχει μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της Ιστορίας του»;

 Η τοποθέτηση αυτή των Θέσεων της ΚΕ ούτε υποτιμά ούτε παραγνωρίζει το γεγονός ότι το Κόμμα μας στην ιστορική του διαδρομή αντιμετώπισε θύελλες, πέρασε διά πυρός και σιδήρου, γράφοντας σελίδες άφταστου ηρωισμού και αυτοθυσίας. Με την τοποθέτηση στο πρώτο κείμενο (Θέση 2) ότι «το Κόμμα, ως μέρος του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος (ΔΚΚ), διατρέχει μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της Ιστορίας του» επιδιώκεται να εξηγηθεί η συνθετότητα και αντιφατικότητα των συνθηκών μέσα στις οποίες ξετυλίγεται η δράση του ΚΚΕ στις σημερινές συνθήκες.

Οπως εξηγούν οι Θέσεις, είναι περίοδος κατά την οποία (30 χρόνια μετά την επικράτηση της αντεπαναστατικής ανατροπής του πρώτου ιστορικού εγχειρήματος περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό - κομμουνισμό) συνεχίζει να υφίσταται και να βαθαίνει η εξής μεγάλη αντίφαση: Από τη μια μεριά βαθαίνει αντικειμενικά η βασική αντίθεση του καπιταλισμού, η αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της εργασίας και την καπιταλιστική ιδιοποίηση μεγάλου μέρους των αποτελεσμάτων της, και μαζί βαθαίνουν όλες οι κοινωνικές αντιθέσεις, τα αδιέξοδα, οι αντιφάσεις του εκμεταλλευτικού συστήματος. Από την άλλη μεριά, συνεχίζεται η μεγάλη υποχώρηση του εργατικού κινήματος και του κομμουνιστικού. Ο κίνδυνος και νέων υποχωρήσεων είναι υπαρκτός.

Τριάντα χρόνια μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές, όπως σημειώνουν οι Θέσεις, «καθυστερεί σε διεθνές επίπεδο, στις πιο σημαντικές χώρες του διεθνούς καπιταλιστικού συστήματος, η ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, πολύ περισσότερο καθυστερεί η επαναστατική, ιδεολογική - πολιτική ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος».

Στο διεθνές κίνημα αυξάνεται η πίεση, υπερισχύει η στρατηγική των μεταρρυθμίσεων με τη μία ή την άλλη μορφή της («αντινεοφιλελεύθερη», «αντιφασιστική - δημοκρατική» ή και σε συνδυασμό τους), ή ακόμα και ως επιλογή ενός άλλου «κέντρου», π.χ. Κίνας ή Ρωσίας, υποβαθμίζοντας τον καπιταλιστικό χαρακτήρα τους.

Στο έδαφος αυτής της διαπάλης ξεδιπλώνονται και οι σημαντικές προσπάθειες του Κόμματος σε διεθνές επίπεδο, με τη διαπάλη στο πλαίσιο των Διεθνών Συναντήσεων Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, την Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία, τη Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση, τις περιφερειακές συναντήσεις, κυρίως τις διμερείς σχέσεις, και για τα οποία μιλάμε αναλυτικά στο δεύτερο κείμενο των Θέσεων.

Στο τρίτο κείμενο δίνουμε επίσης μια σειρά από αντικειμενικούς παράγοντες και μεταβολές που επιδρούν στην κατάσταση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος:

-- Την επίδραση της αντεπανάστασης, της ανατροπής του σοσιαλισμού, που παρά τα προβλήματα και τις παρεκκλίσεις που υπήρχαν επιδρούσε θετικά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα των καπιταλιστικών κρατών, στην οργάνωση και διεκδίκηση των εργαζομένων.

-- Την εκδήλωση της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης, που επέδρασε αντιφατικά, με τη συρρίκνωση ή το κλείσιμο παραγωγικής δραστηριότητας σε κλάδους με ιστορία συνδικαλιστικής οργάνωσης και αγώνων, αλλά και την ανάπτυξη άλλων αυτήν τη δεκαετία, καθώς και νέων τομέων της οικονομίας.

-- Τις μεγάλες αρνητικές αλλαγές στους όρους δουλειάς και ζωής της εργατικής τάξης, στις μορφές και τους τρόπους έντασης της εκμετάλλευσης που διαμορφώθηκαν με τις λεγόμενες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που δυσκολεύουν παραπέρα την αναζωογόνηση των συνδικάτων, σε συνδυασμό με το βαθιά ρεφορμιστικό - συντεχνιακό περιεχόμενο δράσης που κυριαρχεί στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, την εξέλιξη της γραμμής του κοινωνικού εταιρισμού και της ενσωμάτωσης των συνδικάτων από το κράτος και τους μηχανισμούς της ΕΕ.

-- Το χτύπημα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης, με νόμους και περιορισμούς, αλλά και με την καλλιέργεια της ταξικής συνεργασίας, της συκοφάντησης της ταξικής πάλης, της απαξίωσης της συνδικαλιστικής οργάνωσης.

-- Την επίδραση των διαφορετικών ειδών κυβερνητικών διαχειριστικών επιλογών των προηγούμενων χρόνων, ιδιαίτερα της ηττοπάθειας που επήλθε μετά τη διάψευση των ψεύτικων ελπίδων και αυταπατών που καλλιεργήθηκαν μαζικά για ξεπέρασμα των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης με κυβέρνηση «αριστερής» διαχείρισης μέσα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής εξουσίας, και οι οποίες έφεραν νέα γενική αποδυνάμωση των συνδικάτων, ενίσχυσαν τη λογική της «αναποτελεσματικότητας» των αγώνων, του «τίποτα δεν αλλάζει», και ενώ προηγουμένως στις «πλατείες των αγανακτισμένων» είχαν διαχυθεί αντιδραστικά συνθήματα, όπως «Εξω τα κόμματα και τα συνδικάτα».

Σε πολλά σημεία λοιπόν μέσα στις Θέσεις αναλύονται οι παράγοντες αυτοί που επιδρούν στη διαμόρφωση ακόμα πιο αρνητικών συσχετισμών μέσα στους οποίους καλούμαστε να δράσουμε, και που σηματοδοτούν τη νέα, πιο σύνθετη και δύσκολη φάση στην οποία περνάμε. Η νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση, οι εξελίξεις με την πανδημία, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και των ανταγωνισμών, ο στόχος σταθεροποίησης του αστικού πολιτικού συστήματος συνοδεύονται από ενίσχυση αντιδραστικών στοιχείων του συστήματος, ένταση της ιδεολογικής επίθεσης, της καλλιέργειας της λογικής του μονόδρομου, της αναζήτηση λύσης εντός των ορίων του συστήματος, εντείνεται ο ανταγωνισμός για την αστική κυβερνητική εναλλαγή (ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ), δυναμώνει η ρεφορμιστική και οπορτουνιστική πίεση, ενισχύονται ο αντικομμουνισμός, οι μηχανισμοί ενσωμάτωσης αλλά και η ένταση της καταστολής.

Ταυτόχρονα όμως είναι πάνω σε αυτό το έδαφος που η δράση του Κόμματος, η αυτοτελής ιδεολογικοπολιτική του παρέμβαση αλλά και η δράση των δυνάμεών του μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στα κινήματα των σύμμαχων λαϊκών δυνάμεων, η διαπάλη με άλλες πολιτικές δυνάμεις, διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για απεγκλωβισμό, χειραφέτηση και συσπείρωση εργαζομένων με το Κόμμα, για να ωριμάζει ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός στο κίνημα. Πάνω σε αυτό το έδαφος δίνεται η μάχη για να εκφράζεται αντίθεση στους αστικούς σχεδιασμούς, δυναμώνει η προβολή της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής διεξόδου.

Στηριγμένοι στη στρατηγική, στο Πρόγραμμά μας, στις επεξεργασίες μας για επίκαιρα ζητήματα, στη σημαντική πείρα από τη δράση μας στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, δεν αντιμετωπίζουμε «παραλυτικά» την κατανόηση των μεγάλων δυσκολιών και τον κίνδυνο νέων υποχωρήσεων, αλλά με μαχητικό πνεύμα, ασυμβίβαστης αναμέτρησης με αυτές τις συνθήκες και ταυτόχρονα ουσιαστικής βελτίωσης και αντιμετώπισης όσων ζητημάτων αφορούν τις δικές μας υποκειμενικές αδυναμίες ως Κόμμα.

Γιατί το κεντρικό περιεχόμενο του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ αφορά το Κόμμα;

 Στο πρώτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ καταγράφεται (Θέση 9) ότι το κεντρικό ζήτημα που απασχολεί το 21ο Συνέδριο του Κόμματος είναι η ανάγκη να γίνεται ακόμα πιο διακριτός ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής - εργατικής - λαϊκής πρωτοπορίας σε πλατιές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις. Να γίνει ακόμα πιο διακριτός ο ρόλος του Κόμματος ως του φορέα των νέων ιδεών της επαναστατικής κοινωνικής προοπτικής, της απάντησης στα μεγάλα ζωτικά προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί και απαιτούν επιτακτικά τη λύση τους στον 21ο αιώνα.

Γιατί όμως η ΚΕ θέτει ως κεντρικό ζήτημα το Κόμμα; Γιατί πρέπει να αφομοιωθεί καλύτερα και πιο βαθιά από όλο το κομματικό δυναμικό και να υπάρχει αντικειμενική εκτίμηση της προόδου που έχει κάνει το Κόμμα, των κατακτήσεών του σε ιδεολογικό - πολιτικό και μαζικό επίπεδο. Από αυτήν την άποψη, να κατακτηθεί ενιαία αντίληψη για τις νέες μεγάλες απαιτήσεις που προκύπτουν από την ταξική πάλη, από το γεγονός ότι η νέα φάση που διανύουμε ανεβάζει την απαιτητικότητα, επομένως και την υποχρέωση από όλες τις Κομματικές Οργανώσεις να περάσουν σε νέα ανοδική πορεία.

Σήμερα, 30 χρόνια μετά την εκδήλωση της αντεπανάστασης, έχει συσσωρευτεί μια πλούσια πείρα από τη δράση του Κόμματος όχι απλά σε «μη επαναστατικές» αλλά σε «αντεπαναστατικές συνθήκες», σε έναν πολύ αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων διεθνώς. Το Κόμμα κατάφερε όχι μόνο να διατηρήσει τη συνέχεια του επαναστατικού - κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα, αλλά και να αναπτύξει περαιτέρω τις επεξεργασίες, την επαναστατική θεωρία και τη στρατηγική του.

Στο 19ο Συνέδριο το Κόμμα ψήφισε το νέο του Πρόγραμμα και το νέο του Καταστατικό. Τότε ολοκληρώθηκε η νέα διάταξη των Κομματικών Οργανώσεων, σε μια προσπάθεια να αντιστοιχίζεται η οργανωτική κατάσταση με τις στρατηγικές επεξεργασίες. Είχε προηγηθεί η επεξεργασία της αντίληψης μας για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, η αποτίμηση της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης με επίκεντρο την ΕΣΣΔ, στο 18ο Συνέδριο. Ταυτόχρονα, προχώρησαν οι επεξεργασίες της Ιστορίας του Κόμματος, με αποκορύφωμα την έκδοση των τόμων του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος για την περίοδο 1918 - 1968. Στο 20ό Συνέδριο εξειδικεύτηκε καλύτερα η στρατηγική του Κόμματος, το Πρόγραμμά του για τις συνθήκες όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ενός πιθανού ιμπεριαλιστικού πολέμου και εμπλοκής της χώρας σε αυτόν, αλλά και σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης, συμβιβασμών και συμφωνιών ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ή καπιταλιστικά κράτη, που προετοιμάζουν έναν νέο γύρο συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων. Μελετήθηκε η πείρα από τη διαπάλη με τη νέα σοσιαλδημοκρατία, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, και την ανάδειξή του στην αστική διακυβέρνηση, καθώς και οι νέες δυσκολίες που προστέθηκαν στην ταξική πάλη. Επίσης επεξεργαστήκαμε τη δράση μας σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και ασθενικής ανάκαμψης που τη διαδέχτηκε, με επίκεντρο την πάλη για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, την ανάπτυξη του ρόλου του Κόμματος, όλων των ΚΟ και της ΚΝΕ, με κρίκο τις Τομεακές Επιτροπές.

Μπροστά στο 21ο Συνέδριο, το κείμενο των Θέσεων, που επικεντρώνεται στο Κόμμα, αναπτύσσει την ευθύνη του ως καθοδηγητή του εργατικού - λαϊκού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, για την εργατική εξουσία. Και μάλιστα επεξεργαζόμαστε αυτά τα ζητήματα σε μια φάση πολύ γρήγορων ανακατατάξεων και διεθνώς νέων πιο οξυμένων ανταγωνισμών, εστιών πολέμου, ενώ ζούμε ήδη τη φάση μιας νέας, πιο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και πιθανών απρόβλεπτων εξελίξεων.

Από τη συζήτηση που θα αναπτυχθεί ενόψει του 21ου Συνεδρίου, στόχος είναι η συσσωρευμένη πείρα να συνοδευτεί από τη βαθύτερη μελέτη του υποκειμενικού παράγοντα, δηλαδή για το ίδιο το Κόμμα, όχι απλώς ως ένα θεωρητικό ζήτημα αλλά ως άμεσο ιδεολογικοπολιτικό και οργανωτικό ζήτημα. Να αναπτυχθεί ο προβληματισμός, η επεξεργασία γύρω από το τι πρέπει να κάνουμε, ώστε η δράση μας να γίνει πιο αποτελεσματική σε όλα τα μέτωπα. Να συζητήσουμε καλύτερα για την καθοριστική σημασία της ιδεολογικής - μορφωτικής δουλειάς στο Κόμμα και στην ΚΝΕ. Να αντιστοιχηθεί η καθοδηγητική δουλειά σε όλο τον ιστό του Κόμματος με τις στρατηγικές επεξεργασίες, και να αναπτυχθεί η ικανότητα αυτές οι επεξεργασίες να αποτελούν τον «μπούσουλα» για τα άμεσα πολιτικά καθήκοντα και τη δράση. Πρόκειται για καθήκον που καθημερινά γίνεται όλο και πιο επίκαιρο από τις ίδιες τις εξελίξεις, την οικονομική κρίση και την όξυνση των αντιφάσεων, την ισχυρή πίεση που ασκεί η αστική τάξη και την ένταση των ρεφορμιστικών - οπορτουνιστικών αυταπατών, που αποτελούν τη «μήτρα» της παραίτησης από την ταξική πάλη.

Είναι ευθύνη του Κόμματος, της κάθε Οργάνωσης και του κάθε μέλους να κατακτηθεί μια δράση ασυμβίβαστη με τις δυσκολίες, με διαρκή αξιοποίηση κάθε δυνατότητας που γεννιέται για τη συσπείρωση δυνάμεων, για τη δημιουργική υλοποίηση των κατευθύνσεων. Σε τέτοιες, υποκειμενικές αδυναμίες εστιάζει άλλωστε το πρώτο κείμενο, οι οποίες πρέπει να ξεπεραστούν, ώστε να εξουδετερωθεί και η επίδραση των κάθε είδους αντικειμενικών δυσκολιών στη φάση που διανύουμε.

Κάθε τέτοια προσπάθεια αντικειμενικά θα έχει επίδραση συνολικά στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Θα έχει επίδραση στην άνοδο της ικανότητας των κομμουνιστών να επιδρούν στην ταξική πάλη, επομένως να θωρακίζονται και οι όποιες αγωνιστικές διεργασίες από τους ελιγμούς της αστικής τάξης, από την παραλυτική επίδραση του οπορτουνισμού. Ισχυροποίηση του ΚΚΕ σημαίνει ισχυροποίηση του κάθε κομματικού μέλους, ανάπτυξη της ικανότητας να εμπνέονται ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, σημαίνει μεγάλωμα της αντοχής, περισσότερα «αντισώματα» στην απογοήτευση και τη μοιρολατρία, στις σειρήνες της υποταγής στους αρνητικούς συσχετισμούς.

Επομένως, η συζήτηση για το Κόμμα δεν χωρίζεται με «σινικά τείχη» από τη συζήτηση για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, αντίθετα «δένονται» από την ίδια την πραγματικότητα. Κάθε βήμα που κάνει το ΚΚΕ στην ιδεολογική - πολιτική του ισχυροποίηση έχει άμεση αντανάκλαση και στην εργατική - λαϊκή πάλη, στην προσπάθεια να ριζοσπαστικοποιούνται δυνάμεις της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας

Ριζοσπάστης 18/2/2021

Γιατί οι Θέσεις της ΚΕ για το Συνέδριο παρουσιάζονται σε τρία διαφορετικά κείμενα και όχι σε ένα ενιαίο;

 Οι Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ επιλέχτηκε να δοθούν ως τρία ξεχωριστά κείμενα, για να διευκολυνθεί και να γίνει πιο ουσιαστική συζήτηση στα Οργανα του Κόμματος, στις ΚΟΒ, αλλά και στον προσυνεδριακό διάλογο. Να δοθεί περιθώριο στην καλύτερη μελέτη, αλλά και στη βάθος συζήτηση για τα ζητήματα που αναλύονται στα τρία κείμενα με τον περίγυρο του Κόμματος, τους οπαδούς και φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, παρά τις δυσκολίες που έχει η περίοδος λόγω των περιορισμών της πανδημίας. Δηλαδή για να μη «χαθούν» εξαιτίας του όγκου των κειμένων τα σοβαρά ζητήματα που η Κεντρική Επιτροπή θέτει υπόψη του συνόλου των στελεχών, μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, των φίλων, οπαδών, καθενός που δίνει μάχη μαζί με τους κομμουνιστές στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Στο πρώτο κείμενο των Θέσεων εξετάζουμε το Κόμμα ως καθοδηγητή του επαναστατικού εργατικού κινήματος, της Κοινωνικής Συμμαχίας, στην πάλη για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, παίρνοντας υπόψη και τα συμπεράσματα από τον απολογισμό της ΚΕ και όλου του Κόμματος από το 20ό έως το 21ο Συνέδριο. Μελετάμε και αναλύουμε στο δεύτερο κείμενο τη σημερινή διεθνή πραγματικότητα, το πολιτικό και στρατιωτικό πλαίσιο του σύγχρονου κόσμου, τις εξελίξεις στην εγχώρια οικονομία και στο αστικό πολιτικό σύστημα, την κατάσταση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Τις σύγχρονες δηλαδή οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, στην Ελλάδα και παγκόσμια, στις οποίες το Κόμμα δρα και αναπτύσσει την παρέμβασή του. Στο τρίτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ αναλύονται η ταξική διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, η κατάσταση της εργατικής τάξης, το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, η Κοινωνική Συμμαχία και η παρέμβαση του ΚΚΕ. Οπως υποδηλώνει και το κείμενο, η δουλειά του Κόμματος στην εργατική τάξη και το κίνημά της παραμένει σημαντικό αντικείμενο συζήτησης στο 21ο Συνέδριο, καθώς η ΚΕ δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη δουλειά στην εργατική τάξη, παρόλο που η δράση του Κόμματος το διάστημα από το 20ό Συνέδριο έχει συσσωρεύσει και νέα δεδομένα.

Τα τρία κείμενα θα συζητηθούν αναλυτικά σε ξεχωριστές συνεδριάσεις των καθοδηγητικών Οργάνων και των ΚΟΒ, δίνοντας τη δυνατότητα σε όλα τα μέλη του Κόμματος να τοποθετηθούν ολοκληρωμένα σε καθένα από αυτά. Το ίδιο ισχύει και για τη διαδικασία του προσυνεδριακού διαλόγου. Θυμίζουμε ότι, όπως ανακοίνωσε η Επιτροπή Προσυνεδριακού Διαλόγου, «καθένας και καθεμιά που θέλει να συμβάλει στον Διάλογο, μπορεί να στείλει έως και τρία σημειώματα, ένα για κάθε Κείμενο των Θέσεων, με ανώτατο όριο έκτασης κάθε κειμένου τις 1.000 λέξεις».

Η ξεχωριστή παρουσίαση των Θέσεων της ΚΕ σε τρία κείμενα ενισχύει ταυτόχρονα την ανάγκη να επικεντρωθεί η συζήτηση στο βασικό ζήτημα επεξεργασίας του 21ου Συνεδρίου, όπως περιγράφεται στη Θέση 9 του πρώτου κειμένου: «Να γίνεται ακόμα πιο διακριτός στις πλατιές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής εργατικής - λαϊκής πρωτοπορίας, ως ο φορέας νέων ιδεών της επαναστατικής κοινωνικής προοπτικής, απάντησης στα μεγάλα ζωτικά προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί και απαιτούν επιτακτικά τη λύση τους τον 21ο αιώνα. Αυτό απαιτεί ανώτερη ποιοτικά καθοδηγητική δουλειά, ιδεολογική - πολιτική μορφωτική αναβάθμιση της δουλειάς όλου του Κόμματος, από την ΚΕ μέχρι τις ΚΟΒ, από το ΚΣ της ΚΝΕ μέχρι τις ΟΒ».

Το ζήτημα αυτό δεν τίθεται στον «αέρα», ως ξεκομμένο, αλλά με βάση τις διεθνείς και εσωτερικές οικονομικές και κοινωνικές, πολιτικές εξελίξεις που συσσωρεύονται, αλλά και την πολύτιμη πείρα από την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Απ' αυτήν την άποψη, τα τρία κείμενα είναι αδιάρρηκτα δεμένα μεταξύ τους, με το πρώτο να αποτελεί τη ραχοκοκκαλιά του συνόλου των Θέσεων, συμβάλλοντας ώστε με ενιαία κριτήρια να δούμε τον απολογισμό δράσης του Κόμματος την τετραετία που μεσολάβησε από το προηγούμενο Συνέδριο. Γι' αυτό άλλωστε είναι αναγκαίο να μελετήσουμε το δεύτερο και τρίτο κείμενο από τη σκοπιά του πρώτου, ανατρέχοντας σε αυτό. Ετσι ώστε να συζητήσουμε ολοκληρωμένα τους όρους και τις προϋποθέσεις για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος, οργανωτική, ιδεολογική και πολιτική, ώστε να είναι ικανό να δρα ως επαναστατική πρωτοπορία κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ως Κόμμα «παντός καιρού». Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη θέση 32 του πρώτου κειμένου των Θέσεων, «να παλεύουμε χωρίς κανέναν εφησυχασμό για να βελτιώνουμε την κατάσταση του υποκειμενικού παράγοντα, για την ενδυνάμωση των Κομματικών Οργανώσεων, αντιστοιχίζοντας συνεχώς την καθοδηγητική λειτουργία και δράση στο Κόμμα, αλλά και του Κόμματος στην εργατική τάξη, με τη στρατηγική μας, το Πρόγραμμά μας, με τα συμπεράσματα από την πορεία του κομμουνιστικού κινήματος, τις σύγχρονες απαιτήσεις της ταξικής πάλης»

Ενδιαφέρον κείμενο για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ

 (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ)

Τι να πρωτοσταχυολογήσει κανείς, για να αναδειχθεί σε ένα άρθρο, από τα τόσα διαμάντια των Θέσεων της ΚΕ του Κόμματος μπροστά στο 21ο Συνέδριο! Σε κάθε καλόπιστο συστήνεται θερμά η μελέτη τους, ιδιαίτερα από τη στρατευμένη νεολαία, τους απόστρατους και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.Στο δεύτερο κείμενο των Θέσεων η ΚΕ ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι «ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα ιστορικά ξεπερασμένο». Στο διάστημα που μεσολάβησε από το 20ό Συνέδριο διευρύνθηκε το χάσμα ανάμεσα στον πλούτο που συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια και στη φτώχεια των λαών. Η τεχνολογική ανάπτυξη είναι στην υπηρεσία του κεφαλαίου, που έχει στα χέρια του τα οικονομικά εργαλεία. Η νέα τεχνολογία όχι μόνο δεν χρησιμοποιείται προς όφελος του απλού λαού, αλλά χρησιμοποιείται για την κατάργηση εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων, για παρακολούθηση - έλεγχο της λαϊκής δράσης. Αποδείχθηκε η αδυναμία των εμπορευματοποιημένων δημόσιων συστημάτων Υγείας να ανταποκριθούν στις ανάγκες του λαού απέναντι στην πανδημία. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι ενίσχυσαν τις προσφυγικές ροές.

Οι Θέσεις επαναβεβαιώνουν την αιτία που διαμορφώνει εστίες πολέμου από την Αρκτική έως την Ανατολική Μεσόγειο, την Αφρική μέχρι τη Νοτιοανατολική Ασία. Είναι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη εντός και εκτός συμμαχιών «για τον έλεγχο των αγορών, των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς». Οι ανταγωνισμοί πλαισιώνονται από τρισεκατομμύρια παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών, από 13.400 πυρηνικά όπλα και από βάσεις εκτός συνόρων!

Στις μέρες μας ο ΝΑΤΟικός σχεδιασμός απλώνεται σε όλο τον κόσμο, στοχεύει Ρωσία, Ιράν και Κίνα. Έχουν μετακινηθεί στρατεύματα και εξοπλισμοί στα ανατολικά σύνορα της ΕΕ, νέες δομές διοίκησης έχουν δημιουργηθεί. Ούτε όμως στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ και της ΕΕ λείπουν οι αντιθέσεις, που έχουν τη βάση τους στον ανταγωνισμό μεγάλων συμφερόντων.

Η ΕΕ με τη «Μόνιμη Διαρθρωμένη Στρατιωτική Συνεργασία» της παίρνει μέτρα «Στρατηγικής Αυτονομίας», διατηρώντας όμως το ΝΑΤΟ ως βασικό στήριγμα στις ιμπεριαλιστικές αποστολές της σε τρεις ηπείρους. Παρακάμπτει την ομοφωνία για να κάνει ανεμπόδιστα επεμβάσεις. Εφαρμόζει προγράμματα προκειμένου να μειώσει την εξάρτησή της από την αμερικανική βιομηχανία εξοπλισμών. Ιδρύει μηχανισμό χρηματοδότησης των δράσεών της, ύψους 10,5 δισ.

Σημειώνεται εύστοχα ότι οι περισσότερο ή λιγότερο γνωστές ενώσεις κρατών που συγκροτούνται στο έδαφος του καπιταλισμού, «παρά τις μεταξύ τους διαφορές ή τον διαφορετικό βαθμό ενοποίησης, έχουν τον ίδιο ταξικό εκμεταλλευτικό χαρακτήρα».

Καταρρίπτονται οι αυταπάτες ότι δήθεν η «παγκοσμιοποίηση των οικονομιών» ή η «πολυ-πολικότητα» θα επέτρεπαν την «ειρηνική» επίλυση προβλημάτων στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Είναι άλλο το Διεθνές Δίκαιο που γνώρισε η ανθρωπότητα τότε που υπήρχαν η ΕΣΣΔ και οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες και άλλο σήμερα. Γιατί «οι συμφωνίες "ιμπεριαλιστικής ειρήνης" εκφράζουν τον συσχετισμό δύναμης των άμεσα ή έμμεσα εμπλεκομένων καπιταλιστικών κρατών και τίθενται σε αμφισβήτηση με την αλλαγή του».

Οι ελληνικές κυβερνήσεις, ενεργώντας για το συμφέρον της αστικής τάξης της χώρας, έχουν ευθυγραμμιστεί με τις στρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Με την κάθε είδους εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, οι αστικές κυβερνήσεις αποβλέπουν στο να επωφεληθεί οικονομικά το ελληνικό κεφάλαιο και όχι το συμφέρον του ελληνικού λαού, τον οποίο εκθέτουν σε τεράστιους κινδύνους. Η πολιτική αυτή ούτε τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας εξασφαλίζει.

Το πλέγμα των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων έχει καλύψει όλη τη χώρα. Βασίστηκε στον «Στρατηγικό Διάλογο» Ελλάδας - ΗΠΑ, που ξεκίνησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προετοιμάζοντας την αναθεώρηση της Συμφωνίας για τις βάσεις, για να την υπογράψει τελικά η κυβέρνηση της ΝΔ. Βάσεις που αντικειμενικά βάζουν τη χώρα στο στόχαστρο της Ρωσίας και του Ιράν.

Είναι σημαντική η αναφορά που γίνεται στην «επιθετικότητα της ελληνικής αστικής τάξης». Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις τη συμμετοχή ελληνικών ΕΔ σε μια ντουζίνα αποστολές εκτός συνόρων, από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τον Περσικό Κόλπο και το Μάλι; Η συγκρότηση αξόνων με χώρες επίσης επιθετικές τι άλλο αποδεικνύει παρά επιθετικότητα;

Η χώρα αποτελεί «μεντεσέ» - δίοδο για τα Δυτικά Βαλκάνια και έχει συμβάλει πολλαπλά (π.χ. Συμφωνία των Πρεσπών) για την ταχύτερη ενσωμάτωσή τους στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις των ΝΑΤΟ - ΕΕ, σε μια προσπάθεια να κόψουν το δρόμο της επίδρασης της Ρωσίας - Κίνας.

Ως πρωταγωνιστές του οξύτατου ανταγωνισμού ανάμεσα σε Ελλάδα - Τουρκία προσδιορίζονται οι αστικές τάξεις των δύο χωρών. Αμφότερες επιδιώκουν να αναβαθμίσουν τις θέσεις τους στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και ανταγωνισμούς στην περιοχή, γεγονός που τροφοδοτεί εντάσεις.

Επαναλαμβάνονται και εδώ οι θέσεις του Κόμματος απέναντι στις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, καταλήγοντας με την προειδοποίηση: «Στις συνθήκες αυτές καιροφυλακτεί η αμερικανοΝΑΤΟική διαμεσολάβηση και επιδιαιτησία και έχει ήδη επανέλθει η τουρκική θέση για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου (...) που προβάλλουν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ», που όμως «δεν αφορά την ευημερία των δυο λαών αλλά την κερδοφορία των μονοπωλίων».

«Το Κόμμα μας υπερασπίζεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων». Επαναλαμβάνεται ακόμα ότι οι αστικές κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα, ενώ και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης λειτουργεί με σκοπιμότητες. Ετσι δεν μπορούν να διασφαλιστούν η ειρήνη και η ασφάλεια των λαών. Η πάλη τους πρέπει να κατευθύνεται «στην εξάλειψη της αιτίας που γεννά αντιθέσεις, συγκρούσεις, πολεμικές συρράξεις». Το ΚΚΕ σταθερά στοχεύει στην ανάπτυξη φιλίας και διεθνιστικής αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς Ελλάδας και Τουρκίας. Αποτελούν μνημείο πραγματικό οι κοινές ανακοινώσεις μεταξύ των Κομμουνιστικών Κομμάτων των δύο χωρών, σε κρίσιμες ώρες των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

Ως προς το Κυπριακό, η ΚΕ διαπιστώνει διεργασίες που αποσκοπούν στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης. Διαψεύστηκαν οικτρά όσοι διαλαλούσαν ότι η ένταξη στην ΕΕ και οι όμιλοι των εξορύξεων θα αποτελούσαν ασπίδα προστασίας, θα έφερναν ευημερία, ειρήνη και δίκαιη λύση στο Κυπριακό! Επαναλαμβάνεται η θέση για μία Κύπρο ενιαία, με μία κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή οντότητα, χωρίς ξένες βάσεις και ξένους εγγυητές.

Να σημειωθεί επίσης η αναφορά των Θέσεων στις αυταπάτες που καλλιεργούν ορισμένοι, όπως «φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού» ή τα διάφορα «αντινεοφιλελεύθερα», «αντιδεξιά», «αντιφασιστικά» μέτωπα. Αυταπάτες σαν αυτές οδηγούν στην αναμόρφωση του αστικού συστήματος, ώστε να μπορέσει να ενσωματώσει τον όποιο ριζοσπαστισμό αναπτύσσεται, με ένταση της καταστολής, βάζοντας εμπόδια στη δράση του Κόμματος στη συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων, στην πάλη σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Κόντρα στις αντιΚΚΕ προσπάθειες, η ΚΕ απευθύνει κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης σε όλους όσοι πιστεύουν ότι το ΚΚΕ είναι μια αξιόπιστη μαχητική δύναμη για τα συμφέροντά τους, ανεξάρτητα από το τι ψήφιζαν μέχρι σήμερα. Μια πρόσκληση την οποία προσυπογράφει ο συντάκτης του άρθρου, με τη διαβεβαίωση πως όσοι το αποφασίσουν δεν πρόκειται να το μετανιώσουν αργότερα.

Καλή δύναμη σε όλους και όλες! Καλή επιτυχία στο 21ο Συνέδριο!

Γιάννης ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗΣ

Υποναύαρχος ΠΝ ε.α.

Ριζοσπάστης 13-14/2/2021

Ανακοίνωση της Επιτροπής Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου μπροστά στο 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ

 Η Επιτροπή Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ απευθύνεται στους συντρόφους και τις συντρόφισσες, στους φίλους και συμπορευόμενους με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, σε όσους εκτιμούν τον ρόλο του ΚΚΕ στο κίνημα και θέλουν να πάρουν μέρος στη δημόσια συζήτηση για τις Θέσεις της ΚΕ με γραπτό κείμενο στον «Ριζοσπάστη» ή στην ΚΟΜΕΠ, και τους ενημερώνει για τις εξής προϋποθέσεις συμμετοχής στον Δημόσιο Διάλογο:

1. Ο Διάλογος αφορά τα 3 Κείμενα των Θέσεων της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο, που δημοσιεύτηκαν στις 30 - 31/1/2021, 6 - 7/2/2021 και 13 - 14/2/2021 στον «Ριζοσπάστη» και θα δημοσιευτούν ξανά ως σύνολο στην ΚΟΜΕΠ τ. 1/2021. Η Επιτροπή Διαλόγου θα παραλαμβάνει κείμενα για δημοσίευση μέχρι 24/4/2021.
2. Καθένας και καθεμιά, που θέλει να συμβάλει στον Διάλογο, μπορεί να στείλει έως και τρία σημειώματα, ένα για κάθε Κείμενο των Θέσεων, με ανώτατο όριο έκτασης κάθε κειμένου τις 1.000 λέξεις. Μπορεί εναλλακτικά να σταλεί ένα συνθετικό κείμενο για το σύνολο των Θέσεων (έως 1.000 λέξεις). Ο καταμερισμός των κειμένων Διαλόγου στον «Ριζοσπάστη» ή στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΚΟΜΕΠ) θα γίνεται με ευθύνη της Επιτροπής, συνυπολογίζοντας τη χρονική διάρκεια της προσυνεδριακής περιόδου και τις δυνατότητες των δύο έντυπων οργάνων της ΚΕ του Κόμματος για την κάλυψη του Προσυνεδριακού Διαλόγου. Σημειώματα που τυχόν έρθουν στην Επιτροπή είτε εκπρόθεσμα είτε ξεπερνούν την έκταση που έχει προσδιοριστεί, δεν θα δημοσιευτούν, θα τεθούν όμως υπόψη των αντιπροσώπων του 21ου Συνεδρίου.
3. Κάθε κείμενο πρέπει να έχει απαραίτητα όλα τα παρακάτω στοιχεία του συγγραφέα: Ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο, Κομματική ή ΚΝίτικη Οργάνωση στην οποία ανήκει ή που έχει επαφές αν πρόκειται για φίλο του ΚΚΕ. Τα στοιχεία αυτά είναι προϋπόθεση για τη δημοσίευση του κειμένου. Αποκλείονται από τη δημοσίευση κείμενα που είναι εκτός των θεμάτων των Θέσεων για το 21ο Συνέδριο. Αποκλείονται κείμενα με αναφορές σε πρόσωπα ή σε ζητήματα που αφορούν συγκεκριμένη Κομματική Οργάνωση, που περιλαμβάνουν υβριστικούς χαρακτηρισμούς, θέσεις εχθρικές προς την ιδεολογία και τον χαρακτήρα του ΚΚΕ.
4. Τα κείμενα μπορούν να στέλνονται:

α) Ηλεκτρονικά στη διεύθυνση: dialogos21@kke.gr, με ένδειξη «Για την Επιτροπή Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου».

β) Ταχυδρομικώς στη διεύθυνση: Κεντρική Επιτροπή ΚΚΕ, Λεωφόρος Ηρακλείου 145, Τ.Κ. 14231 με την ένδειξη: «Για την Επιτροπή Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου».

γ) Μέσω των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ.

Στις περιπτώσεις αποστολής ταχυδρομικώς ή μέσω Οργανώσεων, παρακαλούμε τους συμμετέχοντες στον Διάλογο, όσους έχουν τη δυνατότητα, να διευκολύνουν τη δουλειά της Επιτροπής στέλνοντας το κείμενο και σε ηλεκτρονική μορφή.

Οι συμμετέχοντες στον Διάλογο μπορούν να απευθύνονται στην Επιτροπή Δημόσιου Διαλόγου στο τηλέφωνο επικοινωνίας: Ιωάννα Καψάσκη 210-2592.813.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ Κ.Ε. ΓΙΑ ΤΟ 21 ΣΥΝΕΔΡΙΟ

1.  Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ ανακοινώνει την απόφασή της να προχωρήσει στην προετοιμασία και διεξαγωγή του 21ου Συνεδρίου του Κόμματος, μέσα στο 2021. Με βάση το καταστατικό του Κόμματος, το Συνέδριο διεξάγεται ανά τετραετία. Το προηγούμενο 20ο Συνέδριο είχε πραγματοποιηθεί από τις 30 Μάρτη έως τις 2 Απρίλη 2017. Η ΚΕ, παίρνοντας υπόψη το κύμα πανδημίας και τις δυσκολίες που αυτό αντικειμενικά δημιουργεί, εξαιτίας της ανεπάρκειας και των τεράστιων ελλείψεων του δημόσιου συστήματος υγείας, με ευθύνη όλων των μέχρι σήμερα αστικών κυβερνήσεων και τη διαχείριση της κρίσης εκ μέρους της κυβέρνησης της ΝΔ, επιφυλάσσεται για τη συγκεκριμένη ανακοίνωση της ακριβούς ημερομηνίας διεξαγωγής του Συνεδρίου. Αυτή θα ανακοινωθεί όταν υπάρχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία και τα επιστημονικά δεδομένα.
2. Τα θέματα του 21ου Συνεδρίου, με βάση το καταστατικό θα είναι: α) Ο απολογισμός δράσης της ΚΕ και όλου του Κόμματος από το 20ο προς το 21ο Συνέδριο, οι βασικές εκτιμήσεις για τις διεθνείς και εγχώριες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις της περιόδου, η κατάσταση του εργατικού – λαϊκού κινήματος και τα καθήκοντα του Κόμματος έως το 21ο Συνέδριο και β) Η εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής και Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.
3. Σχετικά με το πρώτο θέμα του Συνεδρίου η Κεντρική Επιτροπή προχωρά ήδη στην επεξεργασία των θέσεων της ΚΕ, που θα δώσει στη δημοσιότητα για να ξεκινήσει η συζήτηση στα εκλεγμένα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος και σε όλες τις Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ. Στη δημοσιότητα θα δοθούν προς συζήτηση τα εξής κείμενα θέσεων της ΚΕ:

Πρώτο κείμενο: “Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΚΑΙ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 20ο ΣΤΟ 21ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ -ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΩΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ- ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ”.

Δεύτερο κείμενο: “Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ – ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ. ΟΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΓΧΩΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ”.

Τρίτο κείμενο: “Η ΤΑΞΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΗΜΕΡΑ, Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ”.

Το πρώτο από τα κείμενα των θέσεων της ΚΕ θα δημοσιευθεί στο Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 30-31 Γενάρη 2021 και θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα τα επόμενα Σαββατοκύριακα.

Ριζοσπάστης 13/1/2021