Οργανα πιο ικανά να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις της ταξικής πάλης

 Συμφωνώ με το σύνολο των Θέσεων της ΚΕ.

Είναι καθοριστικό, μπροστά στη νέα πιο δύσκολη, απαιτητική φάση, τα όποια βήματα καταγράφουμε συλλογικά ως Κόμμα, να αρχίσουν να αποτυπώνονται και να αφομοιώνονται καλύτερα στη ζωή της οργάνωσης και των νέων μελών.

Είναι κρίσιμο, να γίνει αντιληπτό το έδαφος στο οποίο ξετυλίγονται οι προσπάθειές μας, η απαραίτητη προσαρμογή σε πλευρές της καθοδηγητικής δουλειάς για να ανταποκριθούμε.

Με βάση αυτό χρειάζεται καλύτερα να γίνεται κατανοητό και να σχεδιάζουμε τη δουλειά μας με το δεδομένο ότι οι συνειδήσεις στις οποίες επιδιώκουμε να επιδράσουμε δεν είναι στατικές, πόσο μάλλον όταν διανύουμε μια περίοδο, στην οποία επικρατεί μια σχετική ρευστότητα, η οποία ίσως οδηγήσει σε

περισσότερο ή λιγότερο απότομες μεταβολές. Σε αρκετές περιπτώσεις δρούμε και σχεδιάζουμε μέσα σε ορισμένα στεγανά, περιορίζοντας την εμβέλεια επίδρασης των Θέσεών μας, υποτιμώντας τη δυναμική που μπορεί να αποκτήσει η οργανωμένη παρέμβαση των κομμουνιστών στην επαφή της με νέες εργατικές - λαϊκές μάζες, που αναζητούν διέξοδο στα προβλήματά τους. Το ίδιο το σύστημα αφήνει σημαντικά περιθώρια να δημιουργηθούν ρωγμές στη λαϊκή συνείδηση. Αυτό έχει αρνητικό αντίκτυπο μέσα από την έκφρασή του με δύο τρόπους: 1. σε συνθήκες μιας κάποιας σχετικής τοπικής ανόδου της πάλης, των διαθέσεων να «υποαξιοποιούνται» δυνατότητες που προκύπτουν, να δρούμε από κοινού με περιορισμένο αριθμό ατόμων, 2. στις γενικές συνθήκες στασιμότητας και υποχώρησης που επικρατούν να εκφράζεται συμβιβασμός με τις συνθήκες, υποτίμηση δυνατοτήτων. Ισως επιδρούν ως ένα βαθμό και λανθασμένα υποκειμενικά συμπεράσματα που μπορεί να έχουν εδραιωθεί από την εμπειρία της προηγούμενης κρίσης, πηγαίνοντας κόντρα, χωρίς να το θέλουν, στα συλλογικά συμπεράσματα και αποφάσεις μας, οδηγώντας όμως στο συμβιβασμό και την υποχώρηση. Είναι ζητήματα τα οποία δεν είναι προς αντιμετώπιση στο μέλλον σε κρίσιμες καμπές, αλλά τώρα ώστε να είμαστε ικανοί να ηγηθούμε σε αυτές. Γιατί ρευστότητα στη συνείδηση σημαίνει να σκεφτόμαστε περισσότερο με βάση την αντικειμενική ταξική θέση μέσα στην κοινωνία, τις μεταβολές που έχουν δημιουργηθεί στη ζωή και όχι τις πολιτικές απόψεις που είχε ο καθένας μέχρι σήμερα, να σχεδιάζουμε την παρέμβασή μας με βάση αυτή τη δυνατότητα που αντικειμενικά δημιουργείται.

Ο αντίκτυπος της δράσης μας, το εύρος επίδρασης σε κόσμο που μας ενδιαφέρει, είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που εμείς νομίζουμε πολλές φορές. Το έχουμε διαπιστώσει και πολύ πρόσφατα με βάση την πείρα των τελευταίων μηνών. Χωρίς την αντίληψη του παραπάνω, δύσκολα θα σχεδιάζουμε το επόμενο βήμα στην παρέμβασή μας, θα κατοχυρώνουμε ό,τι κάνουμε, θα χτίζουμε στο έδαφος μιας ορισμένης παρέμβασης την αντίστοιχη συνέχεια. Εύκολα θα μένουμε στην κατάληξη μιας προσπάθειας και λιγότερο στο πώς υπηρετήθηκε ολοκληρωμένα το περιεχόμενο που επιλέξαμε. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ορισμένες φορές οδηγούμαστε σε «ανυπομονησία», παραίτηση, μην κατανοώντας ότι η παρέμβασή μας δεν είναι «μια κι έξω». Στην πραγματικότητά η ανάπτυξη δράσης σε ένα χώρο είναι πιθανό να μην έχει γρήγορα αποτελέσματα, να προκαλέσει την αντίδραση του αντιπάλου, την άνοδο της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης, την ενεργοποίηση μηχανισμών και πιέσεων. Αρα είναι ανάγκη να σχεδιάζουμε πιο τολμηρά και μακρόπνοα με άξονα ότι τα λόγια και οι ιδέες έχουν δύναμη και οι δικές μας ιδέες έχουν τη δύναμη να ανοίξουν δρόμους μέσα σε μια κατάσταση που παρουσιάζεται παγιωμένη, να συμπαρασύρουν ευρύτερες μάζες ανθρώπων που μπορούν να βρουν την έκφραση των ταξικών τους συμφερόντων μέσα από αυτές. Από εκεί πρέπει να πηγάζει και η φιλοδοξία μας να έρθουμε σε επαφή και να εντάξουμε στην οργανωμένη ζωή και δράση τις πιο πρωτοπόρες συνειδήσεις αλλά και να δουλέψουμε με σταθερότητα με πιο ανώριμες που αναδεικνύονται μέσα από την οργανωμένη δράση. Τώρα μπορούμε να βελτιωθούμε κι άλλο στην εκλαΐκευση, εξειδίκευση του περιεχόμενου και των μορφών παρέμβασής μας, ώστε να ανέβει η δυνατότητά μας να ανοίγουμε και να σταθεροποιούμε δρόμους επικοινωνίας με ευρύτερες λαϊκές, νεανικές μάζες.

Ισχύει, δεν είναι εύκολο να δρα κανείς για πολύ καιρό μέσα σε μη επαναστατικές και αντεπαναστατικές συνθήκες, αν δεν πατά στέρεα τα πόδια του στο έδαφος, ώστε όχι μόνο να μην οπισθοχωρεί στον αντεπαναστατικό άνεμο, αλλά να προχωρά και μπροστά. Ειδικά στην ΚΝΕ, σε αυτό το έδαφος, μόνιμα απασχολούν τα ζητήματα της αφομοίωσης. Στην προσπάθεια βελτίωσης τέτοιων ζητημάτων, συχνά, εύκολα οδηγούμαστε σε απλουστεύσεις, απομονώνοντας πλευρές της εσωοργανωτικής λειτουργίας ή δράσης της οργάνωσης. Ετσι εκφράζεται το πρόβλημα πολλές φορές η εσωοργανωτική λειτουργία - η μαζική δράση - η παρέμβαση του κάθε κομμουνιστή στο χώρο του - η καθοδηγητική φροντίδα που χρειάζεται σε κάθε φάση, να μην αντιμετωπίζονται ως μια ενότητα, ως πλευρές που αλληλοσυνδέονται και αλληλοτροφοδοτούνται, αλλά ως ξεχωριστά ζητήματα στα οποία κάθε φορά πέφτει η προσοχή μας. Κατά τη γνώμη μου υπάρχει η δυνατότητα, η όποια βελτίωση του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου συζήτησης και εξέτασης στα Οργανα να αρχίσει να εκφράζεται στην καθοδήγηση και τη βελτίωση της ζωής των ΟΒ. Ταυτόχρονα, πρέπει να είναι στον δικό μας προσανατολισμό, τα βήματα που μετράμε κάθε φορά σε ένα Οργανο ή ΟΒ, να αποκρυσταλλώνονται σε αντίστοιχη ικανότητα δράσης και διαφώτισης των Οργανώσεων. Για παράδειγμα, το πλήθος μαθημάτων που γίνονται αυτή την περίοδο, να εκφραστεί στην οργάνωση της πλατιάς παρέμβασης με βάση το περιεχόμενό τους.

Μπορούμε να ξεπεράσουμε απολυτοποιήσεις, την αντικειμενικοποίηση δυσκολιών, ώστε να κατακτηθεί συλλογικά εκείνη η υποδομή και η μέθοδος δράσης, που θα μας δώσει τη δυνατότητα να ανταποκριθούμε από καλύτερες θέσεις στις σύγχρονες απαιτήσεις της ταξικής πάλης. Σε αυτή την κατεύθυνση συμπεριλαμβάνονται ζητήματα όπως: Η αναλυτική εξέταση του χώρου στον οποίο παρεμβαίνουμε, η χαρτογράφησή του, της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης, των οργανωμένων δυνάμεων του αντιπάλου, της ταξικής διάρθρωσης, των τάσεων ή των προτεραιοτήτων του κεφαλαίου ή των κατευθύνσεων του π.χ. σε ένα χώρο εκπαίδευσης, η αναλυτική καταγραφή των δυνατοτήτων που έχουμε, η αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων δυνάμεων, η προσεκτική επεξεργασία δικού μας σχεδίου παρέμβασης, περιεχομένου τέτοιου που να απαντά στις ανάγκες του χώρου, να διαμορφώνει έδαφος για συγκεκριμένες διεκδικήσεις στο κίνημα, η εύστοχη επιλογή και διάταξη στελεχών, η σταθερή επανεξέταση τέτοιων ζητημάτων από τα καθοδηγητικά όργανα.

Θανάσης Σγούρος

Μέλος του Γραφείου του ΚΣ, Γραμματέας του ΣΠ Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ

Ριζοσπάστης 20-21/2/2021