Νους και καρδιά, οργανωτής της εργατικής - λαϊκής πάλης για το Σοσιαλισμό.
Φτάνει για να γεμίζει τις καρδιές μας ελπίδα, υπερηφάνεια και αντοχή. Υπερηφάνεια για τα 102 χρόνια, που το Κόμμα μας είναι μπροστάρης σ' όλους τους αγώνες της εργατικής τάξης. Η πρωτοβουλία του Κόμματος για τη συγκρότηση της «Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας» και η «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση» δείχνει το κύρος που έχει το ΚΚΕ διεθνώς.
Στο σημείο 8 του 2ου κειμένου των Θέσεων της ΚΕ αναφέρεται ότι:
«Καμιά πρόταση αστικής διαχείρισης, κεϊνσιανή ή νεοφιλελεύθερη, δεν μπορεί να ματαιώσει, να ακυρώσει τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής παραγωγής, την αναρχία και την ανισομετρία της, την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ατομική, καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της». Με αφορμή τις πρόσφατες, συγχρονισμένες καπιταλιστικές κρίσεις, εκείνη του 2007 - 2009 και την τωρινή, για την οποία τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι η βαθύτερη, καπιταλιστική κρίση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πληθαίνουν οι αναφορές των αστικών επιτελείων, και σε επίπεδο ΕΕ, περί ανάγκης «αλλαγής των πολιτικών των σφιχτών δημοσιονομικών στόχων» και στην υιοθέτηση «νεο-κεϊνσιανών» «αντι-κυκλικών» οικονομικών πολιτικών. Η Γενική Διεύθυνση Οικονομικών και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής χρησιμοποιεί ένα μακροοικονομικό μοντέλο «νεοκεϊνσιανής παράδοσης» (το «QUEST»), το οποίο, όπως αναφέρεται, στοχεύει στη «βελτιστοποίηση των ωφελειών και του κέρδους, περιλαμβανομένων των τριβών στις αγορές αγαθών, εργασίας και κεφαλαίου». Η κεϊνσιανή θεωρία που διαμορφώθηκε στις συνθήκες της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929 - 1933, προβάλλει ως κύρια αιτία των περιοδικών καπιταλιστικών κρίσεων την «υποκατανάλωση», δηλαδή το γεγονός ότι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής έχουν την εγγενή τάση να παράγουν πολύ περισσότερα από ό,τι μπορεί να απορροφηθεί από τους καταναλωτές και κατά συνέπεια ότι οι κρίσεις μπορούν να μετριαστούν ή ακόμα και να εξαλειφθούν μέσω μιας λεγόμενης «αντι-κυκλικής πολιτικής»: Περιοριστική σε περιόδους υπερπαραγωγής, και επεκτατική οικονομική πολιτική σε περιόδους κρίσεων μέσω διευρυμένων κρατικών χρηματοδοτήσεων, επέκτασης των δημόσιων έργων, μείωσης της φορολογίας και αύξησης του συνολικού μισθού, με στόχο την αντίστοιχη αύξηση της αγοραστικής - καταναλωτικής δύναμης της εργατικής τάξης.
Χρειάζεται να παιδέψουμε το μυαλό μας ώστε το 1ο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ, το οποίο είναι αναλυτικό για το Κόμμα, τη λειτουργία και τη δράση του, προσανατολίζει τη δουλειά μας, να το αξιοποιήσουμε χωρίς αναμονή με τον καλύτερο τρόπο. Για παράδειγμα, στην ύπαιθρο της Λάρισας χρειάζεται να εντάξουμε πλευρές του κειμένου μέσα σε βασικά θέματα που απασχολούν παραγωγούς και νέους αγρότες: Α) Πώς θα μπορέσει να ζει από τη γη του με ένα αξιοπρεπές εισόδημα, που τώρα δεν υπάρχει. Β) Οι συνθήκες διαβίωσης στην ύπαιθρο, η έλλειψη υποδομών και η εγκατάλειψη. Δεν σημαίνει πως όταν μπαίνουν τέτοιοι προβληματισμοί, δεν είναι η ώρα συζήτησης για τον ρόλο του Κόμματος, για τη συμβολή του φτωχομεσαίου παραγωγού στην υπόθεση που παλεύουμε.
Στις Θέσεις αναδεικνύεται ο ανεβασμένος πήχης της επαναστατικής μας δράσης σε αντεπαναστατικές συνθήκες, που έχουν επιδράσει βαθιά στη συνείδηση των νέων. Το τελευταίο διάστημα, όλο και πιο έντονα εκδηλώνονται στη ζωή μας τα αδιέξοδα του συστήματος, κρίσεις, ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, η ταξική διαχείριση της πανδημίας. Φαινόμενα που δημιουργούν αντικειμενικά σκιρτήματα αγανάκτησης και οργής. Ομως την ίδια ώρα κυριαρχεί η αντίληψη ότι ο καπιταλισμός, με τα στραβά του, μπορεί να αυτορρυθμίζεται, να είναι δημοκρατικός, με καλή διαχείριση να μας χωράει όλους. Γίνεται προσπάθεια το κίνημα είτε να απαξιώνεται, είτε να παίρνει τον ρόλο μιας «αντίδρασης πού και πού» με στόχο να βάζει όρια στην ασυδοσία.
