Την τελευταία τετραετία οι αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης είναι τόσο έντονες και γρήγορες, που η επίδρασή τους στην καθημερινότητα του σχολείου και του πανεπιστημίου φαίνεται «διά γυμνού οφθαλμού». Προετοιμάζεται το έδαφος για τη δημιουργία του νέου εργαζόμενου, ο οποίος θα θεωρεί το υπάρχον κοινωνικό - πολιτικό σύστημα αιώνιο και θα προσπαθεί να βρει τη λύση μέσα από τον ατομικό δρόμο, ψάχνοντας μέσα στο χάος που επικρατεί ποια δεξιότητα, ποιο σεμινάριο, ποιο μεταπτυχιακό κ.λπ., δηλαδή ποια είναι η καλύτερη επιλογή που θα του δημιουργήσει καλύτερους όρους στην αγορά εργασίας. Ακόμα, ο αντίπαλος κάνει δουλειά, ενισχύοντας την ιδεολογική κυριαρχία του με διάφορες θεωρίες, όπως το «κοινωνικό φύλο», το μεταμοντέρνο, ο κονστρουκτιβισμός κ.λπ., οι οποίες επιδρούν αρνητικά στην προσπάθεια των νέων να κατανοήσουν τον κόσμο και αντανακλούν το χάος και την αναρχία του ίδιου του συστήματος. Τα παραπάνω πρέπει να τα λάβουμε υπόψη μας διότι
αυξάνουν τις αντικειμενικές δυσκολίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην ιδεολογική - μορφωτική δουλειά των δυνάμεών μας και συνολικότερα στην παρέμβασή μας στη νεολαία, αφού και οι νέοι κομμουνιστές από το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα προέρχονται, τα ζητήματα όμως που καλούνται να απαντήσουν γίνονται όλο και πιο σύνθετα.Αναφέρεται στις Θέσεις ότι δεν έχουμε θεαματική βελτίωση στη διακίνηση του «Ριζοσπάστη». Οπου βάζουμε σχέδιο και αυτό το σχέδιο ελέγχεται ανεβαίνει η διακίνηση, αλλά δυστυχώς δεν αρκεί ώστε τα βήματα που κάνουμε να έχουν μόνιμο χαρακτήρα και να μη μένουμε μόνο στο «πρέπει να πιάσουμε το πλάνο». Καταλήγουμε στο να επανερχόμαστε συνέχεια στο θέμα, σα να ξεκινάμε από την αρχή. Πρέπει να κατανοηθεί ολοκληρωμένα από όλους μας ότι ο στόχος διακίνησης του «Ριζοσπάστη» δεν είναι απλά ένας αριθμητικός στόχος. Εχει σημασία το διάβασμα και η αξιοποίησή του στο χώρο δράσης, αλλά εδώ πρέπει να δοθεί βάρος στην ουσιαστική μελέτη του. Για παράδειγμα, έρχονται τελευταία ορισμένα ερωτήματα για ζητήματα οικονομίας (π.χ. τι είναι επεκτατική και τι περιοριστική πολιτική) που έχουν αναλυθεί στην ΚΟΜΕΠ και αναφέρονται στον «Ριζοσπάστη» σχεδόν επί καθημερινής βάσης εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτά τα ερωτήματα έρχονται και από συντρόφους και φίλους που διαβάζουν την εφημερίδα. Φαίνεται ότι χρειάζεται να περάσουμε σε μια βαθύτερη μελέτη, να καταθέτουμε τα ερωτήματα όταν μας δημιουργούνται, να μην προσπερνάμε ζητήματα, είτε γιατί θεωρούμε ότι είναι δυσνόητα είτε γιατί υποτίθεται δεν θα τα χρειαστούμε στην καθημερινή δράση. Εδώ δυστυχώς εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, εκτός από την καθημερινή και επίπονη καθοδηγητική δουλειά του Γραμματέα και του Γραφείου της ΚΟΒ με το σύνολο των κομματικών μελών, ακόμα και στη μέθοδο μελέτης και της δημιουργικής αξιοποίησης του «Ριζοσπάστη» στο χώρο δράσης όπως και με τον περίγυρο.
Για να μετρήσουμε πιο πολλά βήματα στο ανέβασμα του μαρξιστικού ιδεολογικού υπόβαθρου πρέπει να βελτιώσουμε τον τρόπο που γίνονται πολλές φορές τα ιδεολογικά μαθήματα στις ΚΟΒ - ΟΒ. Οπως αναφέρουν οι Θέσεις, ορισμένες φορές θεωρείται ένα επιπρόσθετο καθήκον, ένα «παράλληλο πρόγραμμα» που δεν συνδέεται ουσιαστικά και οργανικά με το περιεχόμενο της καθημερινής δράσης των Οργανώσεων. Και εδώ κρύβεται όλη η ουσία, κατά τη γνώμη μου. Δηλαδή πώς ο Γραμματέας της ΚΟΒ, η Τομεακή Επιτροπή σε κάθε χώρο, θα έχουν συνέχεια έγνοια πώς η δράση της Οργάνωσης και η κουβέντα στις συνελεύσεις της ΚΟΒ δεν θα μένουν μόνο στα ζητήματα σχεδιασμού και επικαιρότητας αλλά στη βαθύτερη σύνδεση των εξελίξεων με τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτές, όπως και τη σύνδεση με τον στρατηγικό μας στόχο.
Ενας τρόπος δουλειάς που βοήθησε και μπορεί να πάρει πιο μαζικά χαρακτηριστικά, είναι οι συσκέψεις με τα νέα μέλη της ΚΝΕ, στο πλαίσιο της αναγκαίας ιδεολογικής - πολιτικής στήριξης και καλύτερης προετοιμασίας τους ώστε να γίνουν μέλη του Κόμματος. Πολλές φορές οι συσκέψεις είχαν ως βάση κάποιο άρθρο της ΚΟΜΕΠ, του «Ριζοσπάστη», αλλά πραγματικά εκεί που άρχισε να γίνεται καλύτερη δουλειά ήταν όταν μπήκε ως ύλη διαβάσματος το Πρόγραμμα του Κόμματος, κάνοντας συζήτηση παράγραφο την παράγραφο, αναλύοντας τι σημαίνει π.χ. ιμπεριαλισμός, κοινωνικός χαρακτήρας της εργασίας, επαναστατική κατάσταση, κοινωνική συμμαχία κ.τ.λ. Διότι κάνουμε πολλές φορές το λάθος να θεωρούμε μερικά πράγματα αυτονόητα και γνωστά τα οποία δεν είναι, ενώ διαπιστώνουμε και το έλλειμμα ιστορικής γνώσης που έχουν ορισμένοι από όσους κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο επαναστατικό κίνημα. Αυτή η διαδικασία έδωσε κίνητρο στους συντρόφους να αναζητήσουν στη βιβλιοθήκη τους ή να προμηθευτούν βιβλία όπως π.χ. «Θεωρητικά ζητήματα για το πρόγραμμα του Κόμματος», το «Κράτος και Επανάσταση» κ.τ.λ. Επιπρόσθετα, αυτές οι συσκέψεις έδειξαν και την πίεση που δέχονται ορισμένοι νέοι σύντροφοι στο οικογενειακό τους περιβάλλον, το οποίο πολλές φορές διαφωνεί με την επιλογή τους, αλλά αυτήν την περίοδο ο εγκλεισμός και οι οικονομικές δυσκολίες εντείνουν αυτήν την πίεση και πρέπει να υπάρχει ολόπλευρη στήριξη.
Η συζήτηση πάνω στο Πρόγραμμα του Κόμματος, ακόμα και στην Απόφαση του 18ου Συνεδρίου για το Σοσιαλισμό, είναι τα «θεμέλια» στα οποία μπορούμε να χτίσουμε τους υπόλοιπους «ορόφους», ώστε να υπάρχει ιδεολογικοπολιτική συνέχεια. Καθοριστικός παράγοντας για την ιδεολογικοπολιτική αναβάθμιση είναι η καλή προετοιμασία και λειτουργία των ΚΟΒ, όπως και η ουσιαστική συζήτηση με τον κάθε σύντροφο για τον σκοπό της πάλης που χάνεται στην καθημερινότητα. Ετσι ώστε να γίνεται καθαρό πως η καθημερινή προσπάθεια για την ανάδειξη του προβλήματος στη σχολή ή ο αγώνας για τη δημιουργία συλλόγων, συνδέονται διαλεκτικά αλλά δεν ταυτίζονται με τον στρατηγικό μας στόχο. Τέλος, μεγάλη σημασία έχει και η ανάδειξη του πόσο σημαντική είναι η ιδεολογική μόρφωση του καθενός μας σήμερα, εκτός των άλλων και μελλοντικά. Διότι δεν ξέρουμε σε μια καμπή της ταξικής πάλης πού θα βρεθεί ο καθένας από εμάς και πόσο κρίσιμη θα είναι μια απόφαση που θα πρέπει να πάρει χωρίς να υπάρχει κάποιος να δώσει έτοιμη τη λύση.
Ακης Αδάμ
Μέλος της ΤΕ ΑΕΙ της KO Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου