Με αφορμή το 1ο κείμενο, θα προσπαθήσω να συμβάλω σε ζητήματα καθοδήγησης και λειτουργίας, στην προσπάθεια να γίνουμε καλύτεροι στο να διεξάγουμε τη λεγόμενη πάλη των ιδεών.
Βασικός κρίκος, οι Τομεακές Επιτροπές και η καθοδήγηση των ΚΟΒ να καλλιεργούν στα Οργανα ότι πρώτα απ' όλα διεξάγουμε ιδεολογική - πολιτική αντιπαράθεση, ότι δουλεύουμε με τα ντοκουμέντα και τη στρατηγική. Είναι θετικό ότι σε πολλές περιπτώσεις γίνεται προσπάθεια να μη μένουμε μόνο σε καθηκοντολόγιο, παράθεση προγραμματισμού και αναμετάδοση πολιτικών εξελίξεων. Εχουμε γίνει καλύτεροι στο να εντοπίζουμε την αντιπαράθεση, την παρέμβαση των άλλων δυνάμεων, τι επηρεάζει τη συνείδηση. Πρέπει όμως αποφασιστικά να κάνουμε ένα βήμα μπροστά στο πώς θα δράσουμε αποτελεσματικά για να αλλάξουμε συνειδήσεις. Δηλαδή τα Οργανα να επιμένουν περισσότερο στο τι θα αναδείξουμε, ποια επιχειρήματα θα αξιοποιήσουμε, ποιες θέσεις είναι διεισδυτικές, πού χρειάζεται ανατροφοδότηση της επιχειρηματολογίας και εξοπλισμός. Να επιμένουμε να αξιοποιούνται οι νέες επεξεργασίες του Κόμματος, όχι απλά μελετώντας τα υλικά, αλλά αναπτύσσοντας δημιουργικά τη θέση μας μέσα από την καθημερινή πάλη, δεμένη με το μέτωπο που βρίσκεται στην ευθύνη κάθε Οργάνωσης. Σε τελική ανάλυση, να συνεισφέρουμε στην εξειδικευμένη και επεξεργασμένη παρέμβαση, ώστε να διεξάγεται διαπάλη όσο το δυνατόν πιο προσαρμοσμένη στην υλική πραγματικότητα κάθε χώρου, εξυπηρετώντας την επιθετική προβολή του Προγράμματός μας. Η εξειδίκευση να κατανοείται ως η δουλειά που κάνουν τα Οργανα ώστε ο εκάστοτε σχεδιασμός να δένεται αναπόσπαστα με τα ιδεολογήματα που αντιμετωπίζουμε.
Θα επιχειρήσω να δώσω ένα παράδειγμα από την παρέμβασή μας στην Ερευνα. Καταρχάς θα πρέπει να ξεχωρίσουμε τα ιδεολογήματα που συμβάλλουν στο να προβάλλεται η προγραμματική μας αντίληψη. Ενα τέτοιο θεμελιακό ζήτημα είναι ότι «δεν υπάρχει ουδέτερη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και άρα της ίδιας της επιστήμης και έρευνας ως στοιχείο της. Οι σχέσεις παραγωγής καθορίζουν τα κίνητρα, τον σκοπό, τις ιεραρχήσεις, τον ρυθμό ανάπτυξης, την οργάνωση». Πάνω σε αυτό το ζήτημα, λοιπόν, το Οργανο καλείται να αναπτύξει μια πολύμορφη παρέμβαση. Η εσωκομματική συζήτηση να ασχολείται περισσότερο με το πώς θα επικοινωνήσει το συγκεκριμένο θέμα. Με ποια επιχειρήματα θα το κάνει στις κοινωνικές επιστήμες, με ποια στις φυσικές. Πώς θα αναδείξει την ανωτερότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων, την ώθηση που θα δώσουν στην Ερευνα, αξιοποιώντας παραδείγματα της οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ. Πώς θα «σηκώσει» την αντιπαράθεση με τον προσανατολισμό της Ερευνας, με την κατεύθυνση του ψηφιακού μετασχηματισμού και της «πράσινης» οικονομίας ως μέρος της αστικής στρατηγικής για την επιχειρηματικότητα και καινοτομία, με τη διασύνδεση ερευνητικών κέντρων - ΑΕΙ - επιχειρήσεων. Να σχεδιάζει τη μελέτη συγκεκριμένης βιβλιογραφίας. Η σύσκεψη - εκδήλωση ως κομμουνιστικός τρόπος δουλειάς να εξυπηρετήσει την παραπάνω προσπάθεια και όχι το αντίστροφο. Με απλά λόγια, να μετράμε περισσότερο ως δείκτες τι κάναμε στο ιδεολογικό μέτωπο και όχι πόσα κάνουμε. Αυτή η πλευρά αγγίζει την παρέμβαση και σε συνδικαλιστικό επίπεδο, ώστε να προωθείται η αντικαπιταλιστική πάλη. Για παράδειγμα, η πολυδιάσπαση των σχέσεων εργασίας στα Ιδρύματα δεν γεννά απλά το αίτημα για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, αλλά διαμορφώνει το έδαφος της αντιπαράθεσης με τον άναρχο τρόπο οργάνωσης της Ερευνας και το κριτήριο του κέρδους.
Για να προχωρήσουν τα παραπάνω, καλούμαστε να λύσουμε και τη διαπαιδαγώγηση κομμουνιστών σε τέτοια κατεύθυνση. Στις Θέσεις εντοπίζεται ως βασικό ζήτημα η ανάπτυξη του ιδεολογικού - μορφωτικού επιπέδου κάθε κομματικού μέλους, η διαμόρφωση ενός βασικού επιπέδου διαλεκτικής υλιστικής σκέψης. Και εδώ χρειάζεται ακόμα προσπάθεια με καθοδηγητική ενίσχυση και πρωτοβουλία, αλλιώς δεν θα σημειωθεί πρόοδος, όσες φορές κι αν επαναλάβουμε το κομματικό καθήκον κάθε συντρόφου να διαβάζει τον «Ριζοσπάστη», την ΚΟΜΕΠ, το πολιτικό βιβλίο.
Μία πλευρά σχετίζεται με την ίδια την εσωκομματική λειτουργία - δηλαδή, στον βαθμό που η ΚΟΒ μετατοπίζει το κέντρο βάρους στην προβολή του Προγράμματος, θα γίνεται πιο κατανοητή η ανάγκη μελέτης. Οπωσδήποτε συμβάλλουν η υλοποίηση μαθημάτων, η συζήτηση άρθρων, η βελτίωση της δουλειάς σε επίπεδο συστημάτων εσωκομματικής μόρφωσης. Συνολικά όμως, επειδή δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές, πρέπει να καλλιεργηθεί σταδιακά πνεύμα πρωτοβουλίας με κατεύθυνση να μπολιαστούν απαραίτητοι ιδεολογικοπολιτικοί στόχοι:
Κάθε κομμουνιστής να νιώσει την ανάγκη να γνωρίσει τον κόσμο, ως αναγκαία προϋπόθεση για να τον αλλάξει
Να κατανοείται ότι η συνειδητή δράση των μαζών παίζει καθοριστικό ρόλο στην κίνηση της κοινωνίας προς τα μπρος.
Οτι η επαναστατική δράση προϋποθέτει την προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα σε συνθήκες μη επαναστατικές.
Οτι όλα θα τα βρίσκουμε μπροστά μας με νέες μορφές, και κατ' επέκταση ότι χωρίς ισχυρό μαρξιστικό κριτήριο δεν είναι δεδομένη η αντοχή μπροστά σε καμπές της ταξικής πάλης.
Παράλληλα, δεν πρέπει να διαφύγει την προσοχή μας ότι υπάρχει ένας αριθμός κομματικών μελών που διατηρούν παθητική στάση, έρχονται στις ΚΟΒ για να ενημερωθούν και όχι για να δράσουν, εκφράζουν τη λογική «τόσο μπορώ, τόσο κάνω». Αν και μιλάμε για ένα υποκειμενικό ζήτημα, υπάρχει βάση, που αναπτύσσεται στις Θέσεις. Η οπισθοχώρηση του κινήματος, ο πολύ αρνητικός συσχετισμός, σε συνδυασμό με μια ορισμένη ρουτίνα και κούραση που προκύπτει από τις δυσκολίες να δρούμε επαναστατικά σε μη επαναστατικές / αντεπαναστατικές συνθήκες, αλλά και οι σύγχρονοι όροι ζωής, διαμορφώνουν τέτοια φαινόμενα. Οσο περνάει από το χέρι μας θα πρέπει να μάθουμε να καθοδηγούμε με βάση τις συνθήκες ζωής, και όχι με έναν τρόπο πανομοιότυπο για όλους. Να αντιμετωπίσουμε την ανυπομονησία να βγει ο σχεδιασμός και να «επενδύσουμε» περισσότερο χρόνο σε πλευρές που στην πραγματικότητα μακροπρόθεσμα πολλαπλασιάζουν τις δυνάμεις μας. Ανάμεσα σε αυτές είναι και η αυτομόρφωση.
Θα παραθέσω επιγραμματικά ορισμένες πλευρές, στην κατεύθυνση να μάθουμε να είμαστε κομμουνιστές στην καθημερινότητά μας:
Ο νέος ερευνητής κομμουνιστής πρέπει να εμποτίζεται με την ανάγκη να συνδέει τη μαρξιστική - λενινιστική κοσμοθεωρία με την εξειδικευμένη επιστημονική έρευνα που διεξάγει. Θα πρέπει έτσι να ιεραρχείται η μελέτη για να συμβάλλει στην ανάπτυξη της κοσμοθεωρίας μας, στην ιδεολογική αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογία, τον υποκειμενισμό και την αντιεπιστημονική αντιδιαλεκτική προσέγγιση.
Για συντρόφους μας που κάνουν τα πρώτα βήματα στη δημιουργία οικογένειας, περισσότερο να μας απασχολεί το πώς θα γίνουν σωστοί γονείς, πώς θα διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους με τις κομμουνιστικές αξίες.
Να γίνουμε καλύτεροι στη στήριξη της κλίσης της καλλιτεχνικής δημιουργίας, της άθλησης, στη μάχη για τη διαμόρφωση ολοκληρωμένων ανθρώπων.
Θεωρώ ότι όσο επικίνδυνο είναι πλευρές της καθημερινότητας να γίνονται εμπόδιο στην επαναστατική δράση και να κάνουμε έκπτωση στο τι μπορεί να συνεισφέρουν οι δυνάμεις μας, άλλο τόσο επικίνδυνο είναι οι δυσκολίες να μη λαμβάνονται υπόψη. Καλή συνέχεια στις εργασίες μας.
Πάρης Ζάμπας
Μέλος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου