Το τρίτο κείμενο, πέρα από τη σημαντική ανάλυση που κάνει για την κοινωνικοταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας, συγκεντρώνει σωστά αυτά που κυριαρχούν στα μυαλά, στην καθημερινή δουλειά και τον προβληματισμό μας τα τελευταία χρόνια.
Είναι γεγονός ότι το να πάρεις τον εργάτη από το χέρι, με αυτά που έχει στο μυαλό του και με αυτά που τον επηρεάζουν (υλικοί όροι ζωής, ιδεολογήματα), και να του δείξεις ότι ο δρόμος για την επίλυση των προβλημάτων του βρίσκεται στη σύγκρουση όχι μόνο με την εργοδοσία αλλά συνολικά με τον καπιταλισμό, στην πάλη για την κοινωνία που παλεύει το ΚΚΕ, είναι ένα πολυσύνθετο καθήκον που σκοντάφτει σε μια σειρά εμπόδια που τα τρία κείμενα των Θέσεων αναδεικνύουν.
Η καθοδήγηση των δυνάμεών μας, η επεξεργασία γραμμής συσπείρωσης, αιτημάτων και συνολικά πλαισίου πάλης είναι ζήτημα - «κλειδί» όπου πρέπει να γίνουν σημαντικά βήματα, είναι ταυτόχρονα ένα από τα πιο δύσκολα προβλήματα.
Σε ένα εργοστάσιο της περιοχής μας - τμήμα πολυεθνικής - πήραμε την απόφαση πριν τρία χρόνια να στηρίξουμε κάθε προσπάθεια ίδρυσης συνδικαλιστικής οργάνωσης, κάτω από την όξυνση των προβλημάτων των εργαζομένων (εντατικοποίηση, εργατικά ατυχήματα, μειώσεις μισθών κατά την προηγούμενη καπιταλιστική κρίση). Αυτά τα προβλήματα δυνάμωναν την αγανάκτηση. Οι δυνάμεις του Κόμματος είχαν αντικειμενική εκτίμηση της κατάστασης, των διαθέσεων των εργατών που έλεγαν «κάτι πρέπει να γίνει», ήταν μέσα στις συζητήσεις για τα προβλήματα, έβαζαν σταθερά το «μικρόβιο».
Το ΤΓ μελέτησε την πολυεθνική, το ρόλο που παίζει το συγκεκριμένο εργοστάσιο στη δομή της, επεξεργάστηκε επιχειρήματα για να πειστούν οι εργαζόμενοι, σενάρια για την αντίδραση της εργοδοσίας. «Επεσε πάνω» τόσο στις δυνάμεις του Κόμματος όσο και - πρωτογενώς - στον πυρήνα των εργαζομένων που φάνηκε ότι θα τραβήξουν μπροστά.
Το γεγονός ότι το Σωματείο στήθηκε πρακτικά μέσα στις τρεις μέρες της αργίας των Χριστουγέννων με την αποφασιστικότητα που έδειξε ο πρωτοπόρος πυρήνας (είναι χαρακτηριστικό ότι ένας εργαζόμενος έφυγε ανήμερα τα Χριστούγεννα από το σπίτι του στη Χαλκίδα για να βρει συνάδελφο στην Αθήνα και να του πάρει την υπογραφή), δείχνει ότι αν η δουλειά σχεδιάζεται με τέτοιους όρους μπορεί να κινητοποιήσει δυνάμεις. Στο Σωματείο οργανώθηκε ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων.
Η αντίδραση της εργοδοσίας ήταν αναμενόμενη. Ομως, ένα από τα πρώτα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε και δεν το είχαμε υπολογίσει ήταν το εξής: Στη συζήτηση στο ΔΣ και τις ΓΣ για τις πρώτες ανακοινώσεις και τα ζητήματα που θα ανοίξει το Σωματείο, υπήρχαν διαφωνίες στη χρησιμοποίηση λέξεων όπως «εργοδοσία», «συσπείρωση» κ.λπ, γιατί ήταν λέξεις «πολιτικές», κάποιοι τις θεωρούσαν και «κομμουνιστικές». Η προσπάθεια να πείσουμε και να ξεπεραστούν οι δυσκολίες μάς έκανε ικανότερους.
Το Σωματείο ανέπτυξε τη δράση του, λειτούργησε καλά με τακτικά ΔΣ και ΓΣ, δημιουργήθηκε το έδαφος ώστε να σφυρηλατηθεί σε αρχικό στάδιο ένας κόσμος, να έχει ορισμένες πετυχημένες απεργιακές μάχες στις οποίες συμμετέχουν και ανοργάνωτοι εργάτες, να έχει πετύχει την ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων κυρίως σε θέματα υγιεινής - ασφάλειας. Το κύρος του είναι μεγαλύτερο από την οργανωμένη του δύναμη, ενώ σημαντικό στοιχείο αποτελεί η συμμετοχή σχεδόν του συνόλου των οργανωμένων εργαζομένων στις αρχαιρεσίες του κλαδικού Συνδικάτου.
Σε αυτό το έδαφος αναπτύχθηκαν νέες δυνατότητες. Οταν πρόσφατα έγινε ΓΣ για ζητήματα υγιεινής - ασφάλειας, κάποιοι εργάτες είπαν «φτάνει με αυτά, το θέμα είναι να πάρουμε παραπάνω χρήματα γιατί δεν τη βγάζουμε». Αντιληφθήκαμε ότι ωριμάζει το έδαφος για διεκδίκηση ΣΣΕ και, όταν αναλύσαμε την ανάγκη και το τι πρέπει να διεκδικήσουμε, υπήρξε ενθουσιασμός. Εγινε η επεξεργασία της ΣΣΕ, τυπώθηκε το σχέδιο και μοιράστηκε σε όλους τους εργαζόμενους για να δοθούν παρατηρήσεις. Κι εκεί που αναμέναμε ότι ο ενθουσιασμός που υπήρξε σε τμήμα των οργανωμένων εργατών θα επεκταθεί και στο υπόλοιπο εργοστάσιο, πέσαμε πάνω σε νέα προβλήματα: Πρώτον, ένα σημαντικότατο τμήμα των εργατών είναι κάτω των 30 ετών και δεν ξέρει τι είναι η ΣΣΕ. Δεύτερον, η συνολικότερη μείωση των απαιτήσεων οδηγεί αρκετούς να θεωρούν τα αιτήματα «υπερβολικά». Είναι το επόμενο μέτωπο που πρέπει να δώσουμε τη μάχη αυτό το διάστημα...
Μέχρι σήμερα, μέλημα του Οργάνου είναι η συστηματική και προσεκτική επεξεργασία του κάθε βήματος, ανάλογα με τον τρόπο και την οξύτητα που εκφράζονται τα προβλήματα. Ορισμένα που μας απασχολούν στη ζύμωση:
Το θέμα της ανάδειξης των «αναγκών», με μια προσοχή να μη θεωρείται ότι η ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων είναι εκπλήρωσή τους αλλά «ένα βήμα πιο κοντά στις ανάγκες μας».
Ο τονισμός του τι μπαίνει εμπόδιο, δηλαδή η βασική αντίθεση, η εκμετάλλευση, μέσα από την εισαγωγή στην επιχειρηματολογία εννοιών όπως το «κόστος», το «κέρδος» κ.λπ.
Οτι η εργατική τάξη έχει κοινά προβλήματα - αντίπαλο. Είναι σημαντικό πεδίο διαπάλης για να ξεπερνιούνται οι υπαρκτοί κίνδυνοι για ένα επιχειρησιακό Σωματείο να κλειστεί στη «γυάλα» του. Μια πλευρά είναι η σύνδεση με το κλαδικό Συνδικάτο, ο συντονισμός δράσης με άλλα σωματεία και φορείς της περιοχής και η αλληλεγγύη που επιχειρούμε να εκφράζεται με κάθε αφορμή από και προς το Σωματείο. Βοήθησε καθοριστικά όταν σε κινητοποιήσεις του Σωματείου ενάντια σε απολύσεις εκφράστηκε αλληλεγγύη από δεκάδες Συνδικάτα της Ελλάδας και άλλων χωρών. Ειδικά για τα τελευταία άνοιξε μεγάλη συζήτηση, εν μέσω μάλιστα όξυνσης των ανταγωνισμών των αστικών τάξεων. Αλλη πλευρά είναι ο «εμπλουτισμός» της θεματολογίας και της δράσης είτε με θέματα που πατάνε πάνω σε ανάγκες, όπως π.χ. έγινε με τα «Λαϊκά Φροντιστήρια», είτε με συνολικότερα θέματα, όπως είναι ο πόλεμος. Ηταν πολύ σημαντική η συζήτηση και η καταδίκη μέσα από ΓΣ των βομβαρδισμών μιας χώρας από μια άλλη, παίρνοντας υπόψη ότι η πολυεθνική ήταν συμφερόντων της χώρας που βομβάρδιζε.
Η πείρα δείχνει ότι η ανάπτυξη δεν είναι ευθύγραμμη, ανοδική, ακόμα και εκεί που καταβάλλουμε πιο συγκροτημένη προσπάθεια. Απαιτείται ουσιαστικό ζύγισμα των κριτηρίων με τα οποία εκτιμούμε κάθε φορά την ανασύνταξη, που δεν μπορεί να είναι στεγνά αριθμητικά, με βάση π.χ. τη συμμετοχή σε μια απεργία, συγκέντρωση ή στις αρχαιρεσίες ενός Συνδικάτου, αλλά να συνδυάζουν πολλούς ακόμα παράγοντες, όπως η κομματική οικοδόμηση, η αύξηση της πολιτικής επιρροής του Κόμματος, στα οποία μετράμε ορισμένα βήματα. Σε κάθε περίπτωση, η επεξεργασία του περιεχομένου και των μορφών της παρέμβασής μας στο κίνημα δεν πρέπει να ορίζεται από την «κεκτημένη ταχύτητα» που ορισμένες φορές έχουμε στη δράση μας ούτε να αδιαφορεί για την «κεκτημένη πείρα» των εργαζομένων και μάλιστα στις δοσμένες αντικειμενικές συνθήκες.
Μπορούμε να αξιοποιήσουμε το όπλο που μας δίνει η ΚΕ, να μπούμε πιο αποφασιστικά σε φάση υλοποίησης των καθηκόντων. Να αντιστοιχίσουμε τη δράση μας για το στρατηγικής σημασίας καθήκον της ανασύνταξης, που προϋποθέτει την εξασφάλιση αυτού του προσανατολισμού από τα Οργανα, απ' όλο το κομματικό δυναμικό, όχι μόνο από τους χρεωμένους στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα συντρόφους.
Αντώνης Κούκουρας
Μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου