Διαβάζοντας το πρώτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ για το 21o Συνέδριο, ορισμένοι σύντροφοι εξέφρασαν τον εξής προβληματισμό: Για ποιον λόγο η Κεντρική Επιτροπή «βγάζει στη φόρα» τις αδυναμίες που έχουμε ως Κόμμα στην πολιτική μας δράση και στην παρέμβασή μας στο κίνημα; Μήπως έτσι διευκολύνουμε τον ταξικό αντίπαλο να μας πολεμήσει καλύτερα;
Καταρχάς η ανησυχία είναι χρήσιμη, ο εφησυχασμός είναι επικίνδυνος, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι δικαιολογημένη, εφόσον η διαπίστωση των αδυναμιών είναι στοιχείο θαρρετής αυτοκριτικής και προϋπόθεση για την αντιμετώπισή τους.
Βεβαίως και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ΚΚΕ, διαχρονικά, βρίσκεται αντιμέτωπο με τους αστικούς μηχανισμούς, οι οποίοι σταθερά παρακολουθούν τις θέσεις και τη δράση του, και επιχειρούν, με όλα τα μέσα, να το αποκόψουν από την εργατική τάξη, να το υπονομεύσουν, να το διαλύσουν ή να το αφομοιώσουν. Ιδιαίτερα σήμερα που οι μηχανισμοί παρακολούθησης, χειραγώγησης και καταστολής έχουν εξελιχθεί σε πρωτόγνωρο βαθμό, πρέπει να θεωρούμε βέβαιο ότι η δραστηριότητά μας βρίσκεται υπό διαρκή παρακολούθηση και μελέτη. Κατά συνέπεια, κανείς δεν πρέπει να εκπλαγεί από το ενδεχόμενο να υπάρχουν και ορισμένες περιπτώσεις όπου τα αστικά επιτελεία μπορεί να γνωρίζουν καλύτερα από εμάς τις δικές μας αδυναμίες!
Ομως, ας ξεκαθαρίσουμε το εξής: Η ΚΕ δεν θέτει στον προσυνεδριακό διάλογο οργανωτικά και άλλα ζητήματα, που πρέπει να συζητηθούν αποκλειστικά και μόνο μέσα στις κομματικές διαδικασίες. Αναδεικνύει τα ζητήματα που μας εμποδίζουν να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες που σήμερα δρούμε και τα οποία ο ταξικός αντίπαλος, που παρεμβαίνει πολύμορφα εναντίον μας, έχει τα μέσα και τις δυνατότητες να τα γνωρίζει.
Ορισμένα παραδείγματα για να γίνει πιο κατανοητό.
Ας σκεφτούμε το εξής: Εκεί που η πολιτική μας δουλειά και η προσπάθεια συσπείρωσης νέων δυνάμεων γύρω από το Κόμμα είναι αδύναμη, γιατί απευθυνόμαστε μόνο σε κοντινούς οπαδούς και διστάζουμε να ανοιχτούμε πιο πλατιά σε μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νέους κ.ά. επειδή αυτοί είναι ψηφοφόροι άλλων κομμάτων, αυτό, πόσο δύσκολο είναι να το διαπιστώσουν και οι άλλες δυνάμεις που δρουν στο συγκεκριμένο χώρο;
Επίσης, πόσο δύσκολο είναι, παρατηρώντας τις πρωτοβουλίες και τις δράσεις μας να διαπιστώσουν εάν οι θέσεις και τα επιχειρήματά μας είναι επεξεργασμένα, το εάν παρεμβαίνουμε για όλα τα ζητήματα που απασχολούν τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, εάν αξιοποιούμε την επικαιρότητα και είμαστε έγκαιροι στις αντιδράσεις μας; Αν έχουμε την ικανότητα, ξεκινώντας από το οξυμένο πρόβλημα να αποκαλύπτουμε τους ενόχους, τη στρατηγική της αστικής τάξης και το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα;
Το ίδιο συμβαίνει και σε ό,τι αφορά την παρέμβασή μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στους άλλους φορείς.
Αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι, για τη μεγαλοεργοδοσία και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που την υπηρετούν, να διαπιστώσουν σε ποιους εργασιακούς χώρους και κλάδους δεν έχουμε ισχυρή παρουσία και δυναμική δράση;
Μα εκεί που έχουν τα χέρια τους λυμένα και επιβάλλουν ανεμπόδιστα αντεργατικά μέτρα, εκεί που κυριαρχεί ο φόβος και η υποταγή, εκεί που δεν συναντούν αξιόμαχο αντίπαλο τα ιδεολογήματα της ταξικής συνεργασίας, εκεί που βασιλεύουν ο εκβιασμός, η νοθεία, η βρωμιά του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Ακόμα, δεν είναι εύκολο για τον ταξικό αντίπαλο να αντιληφθεί αν σε ένα σωματείο όπου οι κομμουνιστές έχουν την πλειοψηφία στη διοίκησή του δρουν πρωτοπόρα ή τυπικά;
Κατά πόσο, δηλαδή, δουλεύουν με τέτοιο τρόπο που να συμβάλλει στο να συμμετέχουν πιο ενεργητικά οι εργαζόμενοι στην ταξική πάλη, αν φροντίζουν να ενημερώνουν για τις εξελίξεις, δουλεύουν με τις Γενικές Συνελεύσεις - συσκέψεις ώστε να διαμορφώνουν μαζί με τους εργαζόμενους τα αιτήματα και το αγωνιστικό πρόγραμμα δράσης ή λειτουργούν χωρίς καθημερινή ζωντανή επαφή, χωρίς να παίρνουν υπόψη τις διαθέσεις, χωρίς διαπάλη και επεξεργασμένο σχέδιο.
Επίσης, πόσο δύσκολο είναι να αντιληφθούν σε ποιο χώρο έχουμε δυσκολία να επεξεργαστούμε σωστά τις διεκδικήσεις και τις μορφές πάλης με βάση την κατάσταση και τις ιδιομορφίες του κάθε χώρου; Αν αξιοποιούμε και την παραμικρή δυνατότητα για να δυναμώσουμε την αγωνιστική δράση και την ταξική συνείδηση.
Χρειάζεται να κάνουν πολλά για να αντιληφθούν το εάν οι κομμουνιστές δουλεύουν με τέτοιο τρόπο ώστε τα σωματεία και οι φορείς που επηρεάζουμε οργανώνουν και συσπειρώνουν δυνάμεις στην έκφραση της αλληλεγγύης, το εάν πρωτοστατούν για την Υγεία, την Παιδεία, την προστασία του περιβάλλοντος; Αν επιδιώκουν την κοινή δράση με τους φορείς των αυτοαπασχολούμενων και των βιοπαλαιστών αγροτών και προωθούν στην πράξη την κοινωνική συμμαχία.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι το εάν γνωρίζουν οι μηχανισμοί του συστήματος τις αδυναμίες μας, αλλά αν τις έχουμε συνειδητοποιήσει εμείς, τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος που πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε.
Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται. Η αντικειμενική εκτίμησή τους απαιτεί μια πολύ καλή γνώση της κατάστασης και επεξεργασία της πείρας, θετικής και αρνητικής, που σήμερα έχουμε αντλήσει, έτσι ώστε να αναδειχθούν το ποια από τα προβλήματα οφείλονται σε δικές μας αδυναμίες και ποια σε παράγοντες που δεν εξαρτώνται μόνο από εμάς. Εφόσον η ορμητική ανάπτυξη της πολιτικής χειραφέτησης της εργατικής τάξης και η άνοδος της ταξικής πάλης δεν εξαρτάται μόνο από τη δική μας παρέμβαση, αλλά και από άλλους, αντικειμενικούς παράγοντες, όπως, για παράδειγμα, σε τι κατάσταση βρίσκονται οι αστικές δυνάμεις, αν έχουν οξυνθεί οι αντιθέσεις τους σε τέτοιο βαθμό ώστε να αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το κίνημα που αμφισβητεί τη στρατηγική τους και την εξουσία τους.
Η ΚΕ επέλεξε να θέσει στο επίκεντρο του 21ου Συνεδρίου τα ζητήματα που αφορούν το Κόμμα γιατί αυτό επιβάλλει η ευθύνη και η γνώση ότι οι δυσμενείς συνθήκες στις οποίες παλεύουμε ενδέχεται να επιδεινωθούν και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και γι' αυτό. Με αυτοκριτική διάθεση αναδεικνύει τα καθοδηγητικά προβλήματα που ευθύνονται για τα κενά και τις αδυναμίες μας όχι για να δικαιολογήσει τις όποιες καθυστερήσεις έχουμε, ούτε για να μειωθούν οι απαιτήσεις μας, αλλά για να ανέβει η απαιτητικότητα σε όλο το Κόμμα και να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητά μας για συσπείρωση νέων δυνάμεων και για την ανασύνταξη του κινήματος, ακόμα και αν οι αντικειμενικές συνθήκες χειροτερεύσουν.
Ηδη από τη συζήτηση που διεξάγεται στα καθοδηγητικά Οργανα και στις ΚΟΒ αποδεικνύεται το πόσο χρήσιμη είναι αυτή η γενικευμένη πείρα που δίνει το πρώτο κείμενο. Οχι μόνο δεν απογοητεύει, αλλά βοηθά κάθε στέλεχος, μέλος, φίλο του Κόμματος να δει σε βάθος και σε τι συνθήκες παλεύουμε και το ποια εμπόδια πρέπει και μπορούμε να ξεπεράσουμε, ώστε να αξιοποιήσουμε καλύτερα τα ισχυρά όπλα που διαθέτουμε, το σύγχρονο επαναστατικό μας Πρόγραμμα, τις επεξεργασίες και τις θέσεις μας που επιβεβαιώνονται, την πείρα και την αντοχή μας, το αυξημένο κύρος του ΚΚΕ στο λαό, ώστε να ισχυροποιήσουμε σήμερα ολόπλευρα το Κόμμα και την ΚΝΕ.
Παναγιώτης Μεντρέκας
Μέλος της ΚΕ και Γραμματέας της Κομματικής Επιτροπής Αιγαίου του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου