Οδεύουμε προς το 21ο Συνέδριο του Κόμματος έχοντας διανύσει μία τετραετία έντονης πολιτικής δράσης, μία τετραετία με σύνθετες πολιτικές εξελίξεις, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Αναπτύξαμε πλούσια συζήτηση εσωκομματικά, αλλά και πιο πλατιά, με αφορμή τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση, τα 100χρονα του Κόμματος, αλλά και τις εκλογικές διαδικασίες.
Στο 20ό Συνέδριο εξειδικεύτηκε καλύτερα η στρατηγική του Κόμματος, το Πρόγραμμά του, όπως αυτό είχε προκύψει μετά το 19ο Συνέδριο. Εμπαινε αναλυτικά το πώς χρειάζεται και πρέπει να δουλέψουμε για να κατακτήσουμε να είμαστε «Κόμμα παντός καιρού». Στο σύνθημα του 21ου Συνεδρίου «ΔΥΝΑΤΟ ΚΚΕ, ΝΟΥΣ - ΚΑΡΔΙΑ - ΟΡΓΑΝΩΤΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ - ΛΑϊΚΗΣ ΠΑΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ» συμπυκνώνεται το περιεχόμενο των θέσεών του, που θέτουν ως κεντρικό ζήτημα το Κόμμα και την ανάγκη να γίνεται ακόμα πιο διακριτός ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής - εργατικής - λαϊκής πρωτοπορίας σε πλατιές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.
Διαβάζοντας το κείμενο μέσα στις σελίδες του «συνάντησα» τον εαυτό μου, την Οργάνωσή μου, την Τομεακή μας Οργάνωση, αναγνώρισα αδυναμίες, είδα σε κάποια σημεία τον τρόπο δουλειάς μου, τον τρόπο δουλειάς μας. Αντιλήφθηκα ότι αυτό που αρκετές φορές θεωρούσα σημαντικό και ήταν σημαντικό δεν είχε τη συνέχεια που θα έπρεπε να έχει, όπως η επιτυχία που είχε η εκδήλωση που κάναμε στο Ελληνικό για τα 100χρονα του Κόμματος. Τι κάναμε μετά; Σε πόσο κόσμο από αυτόν που ήρθε πήγαμε να συζητήσουμε για την Ιστορία του Κόμματος, για τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτή.
Χρειάζεται να μας απασχολήσει περισσότερο ο τρόπος απεύθυνσής μας σε κάποια θέματα, για παράδειγμα στα ζητήματα διαπάλης με τις άλλες δυνάμεις με επίκεντρο τη μορφή και το περιεχόμενο της κρίσης, όπου αρκετές φορές δεν συνδέουμε την καθημερινή πάλη και τα ζητήματα που ανοίγουμε με τα αίτια της κρίσης. Ενώ προβάλλουμε όλα τα αντεργατικά μέτρα που παίρνονται, τα μέτρα καταστολής που στόχο έχουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα, αναδεικνύουμε ότι τα μέτρα ήρθαν και θα μείνουν, δεν τα δένουμε με το ζήτημα της κρίσης και τελικά με τη διέξοδο. Ενα άλλο θέμα που έχουμε εντοπίσει είναι η σχετικά περιορισμένη εικόνα που συγκεντρώνουμε σχετικά με την παρέμβαση των άλλων πολιτικών δυνάμεων και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται να επιμείνουμε, καθώς ήδη φαίνεται η πίεση στη λογική του μικρότερου κακού, αφού υπάρχουν φωνές που λένε «δεν συμφωνώ με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σίγουρα θα είχε διαχειριστεί καλύτερα την κατάσταση και ότι θα ήμασταν τώρα καλύτερα σε όλα τα επίπεδα».
Απαιτείται να σχεδιάζουμε και να προγραμματίζουμε εξετάζοντας όλες τις παραμέτρους κάθε στόχου, με ουσιαστικό και όχι τυπικό έλεγχο των καθηκόντων, με γενίκευση της πείρας και εκτίμηση κάθε αποτελέσματος. Οι γενικόλογες εκκλήσεις και κατευθύνσεις που δεν «πατάνε» στην πραγματικότητα της ΚΟΒ, στη σύνθεση και στις δυνατότητές της, οι μειωμένες απαιτήσεις λόγω των προβλημάτων που μπορεί να υπάρχουν και πιέζουν, οδηγούν σε μειωμένη συμμετοχή, σε μη αξιοποίηση όλων των δυνάμεών μας, σε ανακύκλωση προβλημάτων. Η σύγχυση γύρω από το τι είναι αντικειμενική και τι υποκειμενική δυσκολία, μας αποθαρρύνει από την αντιμετώπιση και λύση του προβλήματος. Στον σχεδιασμό μας χρειάζεται να λαμβάνουμε υπόψιν τις δυσκολίες που υπάρχουν, όχι όμως να λειτουργούν ως τροχοπέδη στη δράση μας. Να στοχεύουμε στο καλύτερο δυνατό, κάθε φορά, αποτέλεσμα και να μην «βολευόμαστε» στο ένα βήμα όταν θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει δύο. Υπαρκτά προβλήματα όπως η υποχώρηση του κινήματος, οι αυταπάτες, ο αντικομμουνισμός, οι διάφορες θεωρίες και ιδεολογήματα που κυριαρχούν, χρειάζεται να τα μετράμε στο σχεδιασμό μας, να τα επεξεργαζόμαστε για την παρέμβασή μας, για να είμαστε αποτελεσματικότεροι. Δεν μπορεί να θεωρούνται αμετάβλητες πραγματικότητες, κι έτσι να λειτουργούν σαν ανασταλτικοί παράγοντες δράσης και παρέμβασης, οδηγώντας στην αδυναμία συζήτησης των δικών μας αδυναμιών.
Στο κείμενο των Θέσεων βλέπουμε την ΚΕ να στέκεται αυτοκριτικά, προβάλλοντας αδυναμίες που απορρέουν από τον τρόπο που και η ίδια στάθηκε σε κάποια ζητήματα. Η αυτοκριτική είναι συστατικό στοιχείο ενός Κομμουνιστικού - Μαρξιστικού - Λενινιστικού Κόμματος, ενός Κόμματος όπως το ΚΚΕ, δεν είναι ισοπέδωση, δεν είναι μηδενισμός. Δεν χωράει στο «κουστούμι» του ΚΚΕ η ηττοπάθεια και η μοιρολατρία, γι' αυτό δεν πρέπει να παρεξηγηθεί το πνεύμα της αυτοκριτικής. Οι αδυναμίες είναι υπαρκτές, καθήκον μας να τις παλεύουμε, να τις ξεπερνάμε και να διδασκόμαστε από αυτές.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η δράση μας έχει δοκιμαστεί μέσα σε δύσκολες, σύνθετες συνθήκες και όμως βγάλαμε σε πέρας πλήθος πρωτοβουλιών, δώσαμε μάχες στα κρίσιμα μέτωπα, κόντρα στην πολιτική κυβέρνησης - κεφαλαίου. Μέσα, λοιπόν, στη μάχη χρειάζεται να ανέβει η ικανότητα και της γενίκευσης της πείρας, και της ιδεολογικής ανύψωσης, και της συλλογικής σκέψης. Μια τέτοια επιδίωξη τελικά θα έχει πολλαπλά οφέλη, θα είναι ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά. Εχουμε μετρήσει βήματα, τα οποία αποκρυσταλλώθηκαν σε ένα βαθμό στην επιτυχία των τριών συνεχόμενων πανεξορμήσεων του «Ριζοσπάστη» με τα κείμενα των Θέσεων του 21ου Συνεδρίου. Αυτό που χρειάζεται να εξετάσουμε είναι η πείρα που προκύπτει από αυτή τη δουλειά, τα θετικά και αρνητικά συμπεράσματα. Τον τρόπο που σχεδιάστηκαν, τη συμμετοχή των συντρόφων, τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε, τις συζητήσεις που έγιναν και σε τι βάθος έφτασαν. Σημαντική ήταν η συμμετοχή των οπαδών στη μάχη της διακίνησης, αναδείχτηκε στην πράξη αυτό που συχνά λέμε «πώς οι οπαδοί θα είναι μία δεύτερη Οργάνωση δίπλα σε κάθε ΚΟΒ». Καθήκον μας είναι να δούμε πώς θα διατηρήσουμε «ζεστή» αυτή την επαφή, να τους στηρίξουμε στη μελέτη, για να συμβάλουν με γνώμες, ερωτήσεις, παρατηρήσεις, κυρίως να σταθούμε σε όσους ξεχώρισαν μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Να εξετάσουμε ατομικά και συλλογικά πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας, τι μέτρα πρέπει να παρθούν για να γίνουμε πιο διεισδυτικοί, να διευρύνουμε την επιρροή του Κόμματος. Μπορούμε να κάνουμε σημαντικά βήματα, να ατσαλωθεί καλύτερα το κομματικό δυναμικό, να οργανώσουμε καλύτερα τη δουλειά μας. Σε πείσμα των καιρών που καλούν σε αποστράτευση, μοιρολατρία και σε ανοχή του «μικρότερου κακού», το ΚΚΕ, εξοπλισμένο με τη σύγχρονη επαναστατική του στρατηγική, με συσσωρευμένη πείρα από δυσκολίες και καμπές της πάλης, με κριτήριο και τις δυνατότητες που γεννά η διαρκής ταξική αναμέτρηση και η σύγκρουση των δύο κόσμων, των εργατών και των αστών, δείχνει τον δύσβατο αλλά σίγουρο δρόμο που πρέπει να προχωρήσει η εργατική τάξη.
Αρτεμις Παπαδοπούλου
Μέλος της Τομεακής Επιτροπής Νοτίων Συνοικιών Αττικής του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου