Βοηθάει η εκτενής ανάλυση στο πρώτο και στο δεύτερο κεφάλαιο του κειμένου ώστε να επικεντρώσουμε πού πρέπει να βαρέσουν τα σφυριά αλλά και να δούμε καλύτερα στον χώρο μας - στον κλάδο μας πώς αυτά προχωράνε, ώστε να έχουμε και καλύτερη επίγνωση των εξελίξεων που θα έχουμε. Λένε οι Θέσεις για αναδιάρθρωση στον κλάδο του εμπορίου λόγω της αύξησης του ηλεκτρονικού εμπορίου, των ηλεκτρονικών πωλήσεων, της ανάπτυξης στον υποκλάδο της διανομής, ταυτόχρονα με την αύξηση και ευρύτερη εφαρμογή της τηλεργασίας. Είναι στοιχεία που πρέπει να μαζεύουμε για να δούμε πώς πιο αποτελεσματικά θα παρέμβουμε σε ένα κομμάτι του κλάδου που αλλάζει.
Σύντροφοι, όσον αφορά τη δράση μας για τα κλαδικά σωματεία. Σωστά μπαίνει στη θέση 38 το πού πρέπει να κατευθύνεται η δράση μας στα κλαδικά σωματεία και με τι σκοπό. Σίγουρα η πείρα που έχουμε και εδώ στην πόλη μας είναι πως πιο «εύκολα» συμμετέχουν οι εργαζόμενοι στα επιχειρησιακά σωματεία, πιο «εύκολα» αναπτύσσονται αγωνιστικές διαθέσεις.
Εδώ όμως βρίσκεται και αναδεικνύεται η δική μας κύρια αδυναμία. Το πώς σε ένα χώρο, στα πλαίσια μιας επιχείρησης, θα γίνουμε πιο ικανοί να στρέψουμε το βλέμμα των συναδέλφων στο κύριο αίτιο των προβλημάτων, έξω από τους τοίχους μιας επιχείρησης. Πώς αυτούς τους συναδέλφους θα τους «δέσουμε» με τους εργαζόμενους από άλλες επιχειρήσεις του ίδιου κλάδου. Αλλά και το πώς θα δώσουμε συνέχεια στη δράση μας και στην παρέμβασή μας μετά από αυτές τις αγωνιστικές διαθέσεις, όποια και αν είναι η έκβαση του συγκεκριμένου αγώνα σε μια επιχείρηση. Είτε αρνητική, όπου θα έχεις να αντιμετωπίσεις την απογοήτευση και «τίποτα δεν γίνεται» ή όταν θα είναι θετική και θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε πως «τώρα, εδώ είμαστε καλά».
Δεν είναι ζήτημα αντιπαραθετικό στο αν δουλεύουμε πιο αποτελεσματικά μέσα από το κλαδικό ή το επιχειρησιακό σωματείο από την άποψη πως είμαστε και μακριά από τον στόχο, να έχουμε επιχειρησιακό σωματείο ανά όμιλο market, ανά μεγάλο εμπορικό κέντρο και κατάστημα. Αλλά είναι αδυναμίες τις οποίες πρέπει να ξεπεράσουμε για να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί σε αυτό που παλεύουμε στο τώρα, στη δημιουργία πυρήνων σε κάθε κατάστημα στο πλευρό του ΔΣ του σωματείου.
Πυρήνας που θα καθοδηγείται με μπούσουλα το να αναδεικνύει το καθετί που συμβαίνει σε ένα χώρο, από το πιο «μικρό», να αποκαλύπτει τη σχέση του με το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι όχι μόνο του κλάδου αλλά και του κάθε εργαζόμενου, της κάθε λαϊκής οικογένειας, μπολιάζοντας τη συνολική, όπως λένε και οι Θέσεις, αντιπαράθεση με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Καμιά φορά και εμείς «υποτιμάμε» ζητήματα που υπάρχουν σε ένα χώρο μπροστά στη συνολική επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι.
Είναι ζητούμενο, για παράδειγμα, πώς θα βάλουμε πιο ενεργά στη ζωή αυτό επιτροπές υγιεινής και ασφάλειας σε κάθε χώρο. Τι μορφή θα πάρουν οι επιτροπές αυτές και πώς θα αξιοποιήσεις τους συναδέλφους αυτούς που με αφορμή την πανδημία συζήτησες μαζί τους.
Είναι αυτό που βάζει και η θέση 40, ότι πρέπει σε κάθε χώρο να υπάρχει πυρήνας εργαζομένων που να είναι το «μάτι και το αυτί» του σωματείου. Ομως, ως ένα βαθμό αυτό το έχεις, όπως και το είχες και σε μεγαλύτερο βαθμό μέσα στην πανδημία, στο να σου φέρνουν εικόνα από χώρους που δεν έχουμε δυνάμεις. Αλλά πρέπει να γίνουμε πιο ικανοί καθοδηγητικά ώστε αυτοί να γίνουν «ο νους και το στόμα, η φωνή» του σωματείου. Γιατί εκείνοι είναι που βρίσκονται μέσα στους χώρους τους καθημερινά, με την πίεση της εργοδοσίας, με την πίεση (και την καλοπροαίρετη ακόμα) από συναδέλφους τους. Αυτοί είναι που θα πρέπει να απαντάνε σε ζητήματα που θα μπαίνουν.
Θέλει, σύντροφοι, και από εμάς περισσότερο υπομονή και επιμονή στη δουλειά μας με τους εργαζόμενους αυτούς που στην ουσία τους εκπαιδεύουμε, τους ατσαλώνουμε, να γίνουν πρωτοπόροι μέσα στον χώρο τους. Ακριβώς επειδή γνωρίζουμε την κατάσταση του κινήματος και τους παράγοντες που επιδρούν, όπως το βάζουν και το αναλύουν και οι Θέσεις, πάμε και εμείς να το πω με «γρήγορες προσδοκίες», χωρίς να «κοπιάσουμε», να θωρακίσουμε αυτούς τους συναδέλφους που βλέπουμε πως πάνε να «ξεχωρίσουν» σε έναν χώρο. Δεν το κάνουμε από υποτίμηση της αναγκαιότητας να γίνεται αυτό, αλλά από τη βιασύνη μας να βάλουμε «πόδι» σε έναν χώρο δουλειάς, να μετρήσουμε γρήγορα όχι βήματα αλλά άλματα.
Με αφορμή την πανδημία είδαμε στην πράξη πόσο μετράει η δράση του σωματείου, η συζήτηση σε μια σύσκεψη ή σε ένα χώρο δουλειάς να ανοίγει για όλες τις πτυχές της ζωής του εργαζόμενου, όπως η Υγεία, η Παιδεία, ο ελεύθερος χρόνος (ειδικά τώρα που οι συνάδελφοι στα market έχασαν το μέτρημα πόσες Κυριακές δούλεψαν). Είδαμε πόσο απασχολούν τον κάθε εργαζόμενο και βοήθησε και εμάς, άνοιξε πιο εύκολα ο δρόμος να κάνεις μια πιο ολοκληρωμένη συζήτηση σχετικά με το ποιες είναι οι σημερινές σύγχρονες ανάγκες που έχουμε, ποιο είναι το εμπόδιο που μπαίνει για την ικανοποίησή τους.
Είναι πλευρές που καμπανιακά τις ανοίγαμε με τους συναδέλφους, όταν είχαν μια κινητοποίηση οι συνταξιούχοι στο νοσοκομείο, κάθε Σεπτέμβρη όταν άνοιγαν τα σχολεία ή οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, κάθε 8 Μάρτη για τη Μέρα της Γυναίκας. Είναι χαρακτηριστικό πως με αφορμή την πανδημία και τις παρεμβάσεις μας, μάθαμε και εμείς για πολλούς συναδέλφους, ποιοι έχουν μικρά παιδιά και τι αντιμετώπιζαν με την τηλεκπαίδευση, ποιοι συνάδελφοι αγωνιούν για τη φροντίδα των ηλικιωμένων γονιών τους και τα προβλήματα υγείας που τους απασχολούν. Θέλει πιο στοχευμένα και από τα «πάνω» να δούμε πιο σταθερά τον από κοινού βηματισμό του ΔΣ του σωματείου με το ΔΣ του Συλλόγου Γυναικών και των αντίστοιχων κομματικών ομάδων, τον κοινό βηματισμό με τους συντρόφους που είναι χρεωμένοι στα συμβούλια γονέων και κηδεμόνων.
Οπως λένε και οι Θέσεις, δεν πρέπει να υποτιμούμε κανένα πρόβλημα που συμβαίνει σε ένα χώρο που μπορεί να γίνει η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι, έτσι και το κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει ένας συνάδελφός μας στη ζωή του μπορεί να είναι η σταγόνα που θα τον κάνει να δραστηριοποιηθεί, να συμμετέχει σε πρωτοβουλίες μας για το σχολείο του παιδιού του, για την υγεία του, μέσα από τον Σύλλογο Γυναικών, μέσα από το συμβούλιο γονέων και κηδεμόνων, μέσα από το σωματείο του.
Παναγιώτης Τσιτσιρίκης
Μέλος της ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου