Το πρώτο κείμενο των Θέσεων είναι καθρέφτης της δουλειάς μας. Πολλές φορές είχε διαπιστωθεί από τους συντρόφους ότι το επίπεδο συζήτησης στη συνέλευση της ΚΟΒ είναι αναντίστοιχο με τις συνολικές επεξεργασίες του Κόμματος. Χρειάζεται καλύτερη προετοιμασία από τον γραμματέα ώστε να βοηθάει η εισήγηση στην κατανόηση των συνθηκών που δρούμε, να ξεκαθαρίζονται οι στόχοι πάλης, το πώς οι συνολικές εξελίξεις επηρεάζουν τον χώρο δράσης. Να ξεκαθαρίζεται με τι καλούμαστε να αντιπαρατεθούμε, τι βήματα θέλουμε να μετράμε κάθε φορά και να καταλήγουμε στη μορφή δράσης.
Εχουμε διαπιστώσει ότι υστερούμε στο πώς οι σύντροφοι καθοδηγούνται σταθερά, έχουν καθημερινούς στόχους πάλης και κατά συνέπεια παρεμβαίνουν στους εργαζόμενους, στους αυτοαπασχολούμενους, στη νεολαία. Η συζήτηση στα τμήματα μιας ΚΟΒ, πολλές φορές μένει σε ένα σχέδιο για το τι έχουμε να κάνουμε πρακτικά. Χωρίς να συζητάμε πρώτα τους στόχους που βάζουμε με βάση την κατάσταση στον χώρο, το πώς η κεντρική πολιτική μεταφράζεται σε αυτούς τους χώρους, στη δράση των άλλων δυνάμεων. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που υποτιμάται η σημασία της συνεδρίασης των τμημάτων, εφόσον τα τμήματα δεν έχουν τον ρόλο που θα έπρεπε. Ενώ οι συνεργασίες έχουν καθηκοντολογικό χαρακτήρα και όχι καθοδηγητικό.
Είναι καμπανάκι όλο το κείμενο αλλά ιδιαίτερα αυτό που λέει στη θέση 28 ότι «το Κόμμα μας έχει προχωρήσει σε θεωρητικές - ιδεολογικές επεξεργασίες που δεν έχουν αφομοιωθεί από τα μέλη, ακόμα και από πολλά στελέχη». Το θεωρώ σημαντικό για το μέλλον του Κόμματος, για τη διατήρηση του επαναστατικού χαρακτήρα του, τη διατήρηση του κύρους του, των δεσμών του με το λαό. Το ότι δεν έχουν αφομοιωθεί ξεκινάει από το πώς αυτές οι επεξεργασίες αξιοποιούνται για να μπει ο σχεδιασμός της ΚΟΒ και της ΤΕ, ώστε να μπαίνουν στόχοι πάλης που θα συμβάλουν στη διαμόρφωση της κοινωνικής συμμαχίας, στην ισχυροποίηση του Κόμματος.
Το ζήτημα της μελέτης, κυρίως του «Ριζοσπάστη», το έχουμε συζητήσει πολλές φορές, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να λυθεί το ότι δεν αξιοποιείται ως καθημερινός καθοδηγητής. Είναι βασικό ότι συχνά ένας σύντροφος μπορεί να έχει χαμηλό βαθμό απεύθυνσης στον περίγυρο και η δράση στο κίνημα να μην βαθαίνει με αποτέλεσμα και η ανάγκη εξοπλισμού να είναι μικρότερη. Η ανάπτυξη και παρέμβαση του Κόμματος, αλλά και το ίδιο το ατσάλωμα του συντρόφου είναι όρος για την ισχυροποίηση του Κόμματος.
Οι σχολές είναι σίγουρα πολύ βοηθητικές και συμφωνώ ότι θα πρέπει να γίνονται συνολικά. Καλύτερα να προετοιμάζονται τα μαθήματα στις ΚΟΒ, να έχουν περισσότερο τη μορφή μαθήματος και λιγότερο τη μορφή συνέλευσης.
Στο κομμάτι της αυτομόρφωσης είμαστε αδύναμοι, δεν ελέγχεται και δεν σχεδιάζεται πέρα από τα μαθήματα. Το διάβασμα είναι κάτι που λείπει από την καθημερινότητα πολλών ανθρώπων, άρα είναι δύσκολο να βγει αβίαστα. Εδώ πρέπει να παίξει ρόλο ο ιδεολογικός υπεύθυνος που μέχρι στιγμής ασχολείται με τη διακίνηση «Ριζοσπάστη» και ΚΟΜΕΠ. Να προτείνει βιβλία και ύλη από την ΚΟΜΕΠ, τον «Ριζοσπάστη» που θα συνδέονται με τον σχεδιασμό της ΚΟΒ, με την ανάλυση ζητημάτων στην οικονομία και την πολιτική, τη στρατηγική του Κόμματος, των θεωρητικών του επεξεργασιών, την κατανόηση του μαρξισμού - λενινισμού.
Οι συνοικιακές ΚΟΒ αποτελούνται από συντρόφους που δεν έχουν κοινό τρόπο ζωής, κοινές ανησυχίες, κοινά προγράμματα, υπάρχει διαφοροποίηση στις ηλικίες. Αυτό δυσκολεύει το δέσιμο της ΚΟΒ, το να δρα σαν ένα σώμα. Από την άλλη, οι συνοικιακές Οργανώσεις ευνοούν το να κατανοείται καλύτερα η έννοια της κοινωνικής συμμαχίας. Ο καταμερισμός των τμημάτων είναι με βάση τη στρατηγική μας. Αυτό όμως από μόνο του δεν φτάνει για να υπάρχει εξειδίκευση και ξεκαθάρισμα καθηκόντων. Χρειάζεται να δίνεται περισσότερη βοήθεια στους συντρόφους, πιο στοχοπροσηλωμένος έλεγχος στους δείχτες που μετράμε.
Ιδιαίτερη βοήθεια να δοθεί στους εργατικούς υπεύθυνους, να αποσαφηνιστεί ο ρόλος τους. Μέχρι στιγμής ο εργατικός υπεύθυνος ασχολείται με την καθοδήγηση των συντρόφων που είναι εργαζόμενοι και με τις εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς. Για να γίνει ουσιαστικός ο ρόλος του θα πρέπει να αποκτήσει πλήρη εικόνα των χώρων δουλειάς, το τι συμβαίνει σε αυτούς, τι τακτική ακολουθεί η εργοδοσία. Να βοηθάει τους συντρόφους όχι μόνο στο πώς θα παρέμβουν σε χώρους δουλειάς αλλά και στο πώς δρουν οι ίδιοι μέσα στα σωματεία τους. Να συμβάλλει στην επεξεργασία της επιχειρηματολογίας και στην οικοδόμηση στους χώρους δουλειάς.
Στο κείμενο μπαίνουν τα καθήκοντα που πρέπει να έχει ο κομμουνιστής. Να εξασφαλίζει την αυτομόρφωσή του, να κάνει καθοδηγητική δουλειά στον ιδεολογικό - πολιτικό - μαζικό αγώνα, να εξειδικεύει, να είναι γνώστης της δικής του χρέωσης αλλά και συνολικά κ.α. Στοιχεία απαραίτητα, αλλά για να υλοποιηθούν πρέπει να πάρουμε υπόψιν την καθημερινότητα του κομμουνιστή. Ενας άνθρωπος που δουλεύει έχει συνήθως 5 ώρες, για να παρακολουθήσει τις εξελίξεις, να διαβάσει, να καθοδηγήσει, να δράσει, να σκεφτεί και να επεξεργαστεί τις εκτιμήσεις, να φροντίσει την προσωπική του υγιεινή, τις δουλειές του σπιτιού, να αναπτύξει κοινωνικές, οικογενειακές και προσωπικές σχέσεις. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε και για νέους γονείς που μπαίνει μέσα σε αυτόν τον χρόνο και η φροντίδα και διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Πρέπει να σκύψουμε παραπάνω στο πώς θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε αυτά τα καθήκοντα. Ενα μέτρο είναι η δράση να πατάει στην καθημερινότητα του συντρόφου, να ακουμπάει στη ζωή και τους προβληματισμούς του.
Τέλος, συμφωνώ ότι πρέπει να δημιουργηθούν χώροι και δράσεις για δημιουργική απασχόληση παιδιών. Πιο σημαντικό όμως μου φαίνεται η ιδεολογική και πολιτική στήριξη των συντρόφων για τη δημιουργική σχέση παιδιού - γονιού. Οχι μόνο στο επίπεδο του πώς θα μιλήσουμε στα παιδιά μας, π.χ. για την κρίση ή τον πόλεμο. Αλλά στο πώς θα δώσουμε στο παιδί όλα τα εφόδια για να γίνει ένας πρωτοπόρος άνθρωπος. Αυτό που κάνουμε μέχρι στιγμής είναι να διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας εμπειρικά και με ό,τι πληροφορία πάρουμε σκόρπια. Η «Σύγχρονη Εποχή» έχει κάποιες εκδόσεις που βοηθάνε, αλλά θεωρώ ότι είναι περιορισμένες. Νομίζω ότι το Κόμμα πρέπει να δει πιο οργανωμένα την καθοδήγηση των συντρόφων για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Αυτή η καθοδήγηση να ξεκινάει από τη βρεφική ηλικία, όχι από τη νηπιακή. Θα μπορούσε να έχει ακόμα και μορφή μαθημάτων από παιδαγωγούς - παιδοψυχολόγους - αναπτυξιολόγους. Νομίζω ότι είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να απασχολήσει το Τμήμα Παιδείας της ΚΕ.
Κατερίνα Γάκη
Μέλος της Τομεακής Επιτροπής Ανατολικών Συνοικιών Αττικής του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου