Συμφωνώ με το πρώτο κείμενο των Θέσεων και θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας πως διαβάζοντάς το με βοήθησε να κατανοήσω πιο ολοκληρωμένα κάποια συμπεράσματα που έβγαζα ατομικά, εκτιμώντας τη δράση της Τομεακής Οργάνωσης ΝΟΠΕ, και να αντικρίσω αδυναμίες και θετικά στοιχεία που έχουμε κατακτήσει ως Κόμμα συλλογικά.
Αναφέρεται στη Θέση 2 ότι δρούμε σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της Ιστορίας μας, σε μια περίοδο όπου οξύνεται ακόμα περισσότερο η βασική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας ενώ παράλληλα το εργατικό κίνημα συνεχίζει να βρίσκεται σε μεγάλη υποχώρηση. Σε μεγάλο κομμάτι κόσμου επικρατεί η λογική ότι «δεν υπάρχει διέξοδος», επιδρά ότι «οι θέσεις του Κόμματος δεν είναι ρεαλιστικές». Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, λοιπόν, θεωρώ πως πρέπει να μετρήσουμε συλλογικά βήματα στην εσωοργανωτική λειτουργία και την ιδεολογικοπολιτική θωράκισή μας, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά.
Από τη δράση που αναπτύξαμε το προηγούμενο διάστημα βγαίνουν πολύτιμα συμπεράσματα. Πρώτον, φάνηκε ότι ενώ ως Κόμμα συλλογικά είχαμε εκτιμήσει από την αρχή της πανδημίας τις ιδιαίτερες δυσκολίες που προκύπτουν στη δράση μας αλλά και τις νέες δυνατότητες που έχουν διαμορφωθεί μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αυτό δεν αφομοιώθηκε έγκαιρα από το σύνολο της Οργάνωσης. Αντιλήψεις όπως «εν μέσω πανδημίας δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά», «δεν μπορούμε να επιδράσουμε με όρους μαζικότητας», έσπασαν μόνο όταν πήραμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, διαμορφώσαμε σχέδιο δράσης στον χώρο το οποίο να ακουμπά στους υπαρκτούς προβληματισμούς φοιτητών και συντρόφων.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι το πώς αντιλαμβανόμαστε τη δράση μας ως κομμουνιστών που δρουν σε έναν συγκεκριμένο χώρο και τα καθήκοντα που απορρέουν από αυτή. Καταρχάς, οι χώροι της ΝΟΠΕ ιεραρχούνται από τους αστικούς μηχανισμούς και τα επιτελεία τους, παρεμβαίνουν σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις, πράγμα που απαιτεί γνώση της γραμμής, της δράσης, της επιρροής που έχει κάθε δύναμη, για να διαμορφώσεις σχέδιο ιδεολογικής και πολιτικής αντεπίθεσης. Μπορούμε να πούμε ότι έχουμε επίγνωση της επιρροής που ασκεί η κάθε δύναμη στους συλλόγους μας, όμως χρειάζεται να γίνουμε πιο ικανοί στην κωδικοποίηση της εξειδικευμένης γραμμής την οποία περνά κάθε δύναμη σε κάθε Τμήμα.
Βέβαια, για να καταστεί εφικτό το σχέδιο της ιδεολογικής και πολιτικής αντεπίθεσης, εκτός της καλής γνώσης της γραμμής που προωθούν οι άλλες δυνάμεις χρειάζεται όλη η λειτουργία και δράση της ΟΒ να προσανατολίζεται σε ό,τι επιδρά μαζικά στους φοιτητές. Σίγουρα έχουμε μετρήσει βήματα στο να «πιάνουμε» καλύτερα τον προβληματισμό που υπάρχει συνολικά. Οσο βέβαια ξεπερνάμε καθοδηγητικά μία προχειρότητα στο πώς ανάγουμε ως συνολική «εικόνα» του αμφιθεάτρου κάτι που απασχολεί ένα μικρό κομμάτι με το οποίο συνηθίζουμε να μιλάμε, θα γινόμαστε και πιο ικανοί στο να πιάνουμε τον προβληματισμό, στο να διαμορφώνουμε σχέδιο παρέμβασης που να ακουμπά και να συνεπαίρνει το σύνολο του αμφιθεάτρου.
Εδώ λοιπόν συνδέεται και η ανάδειξη λαϊκών ηγετών, που επισημαίνεται στη Θέση 34. Λαϊκός ηγέτης σημαίνει καλή γνώση τού τι επιδρά μαζικά, τι προβληματίζει, ποιοι άλλοι παρεμβαίνουν, μαζί με το αναγκαίο ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο ώστε να διεξάγεις εύστοχα τη διαπάλη και να αναδεικνύεις τη διέξοδο μέσα από εξειδικευμένα αιτήματα σε κάθε χώρο. Αυτό βέβαια δεν είναι ατομική υπόθεση ενός στελέχους χρεωμένου στο κίνημα, αλλά αφορά και πρέπει να αφορά το σύνολο της ΟΒ που παρεμβαίνει στον χώρο.
Για παράδειγμα, ένα μέρος των δυνάμεών μας έχει αναδειχθεί στο έτος του ως «αυτός που ξέρει», ως «πρωτοπόρος». Αυτό όμως ήρθε ως αποτέλεσμα της συνολικής δράσης που ανέπτυξε η ΟΒ στον χώρο ευθύνης της, μέσα από καθημερινές ανακοινώσεις στα έτη, γρήγορα αντανακλαστικά για κάθε πρόβλημα που προκύπτει - απάντηση με ανακοίνωση, ενημέρωση στο μάθημα. Οσο γινόμαστε πιο ικανοί στην ολόπλευρη καθοδήγηση των δυνάμεών μας, ώστε όλα τα μέλη μας να σκέφτονται και να κρίνουν τη δράση μας χωρίς ωραιοποιήσεις ή μηδενισμούς, με στόχο την ποιοτική εξαγωγή συμπερασμάτων, θα δημιουργούμε τους όρους και τις προϋποθέσεις ώστε όλα τα παραπάνω να γίνονται συλλογικό κτήμα της ΟΒ.
Επιπλέον, αναφέρεται και στη Θέση 31 ότι χρειάζεται πιο στοχευμένα να μας απασχολήσει ο απεγκλωβισμός από άλλες δυνάμεις, όπου φαίνεται πως υπάρχει έδαφος. Μπορούμε να ξεπεράσουμε έναν δισταγμό που έχουμε στο να παρέμβουμε ολοκληρωμένα σε φοιτητές που επηρεάζονται από τον οπορτουνιστικό ή τον αναρχικό χώρο. Από τη μέχρι στιγμής επίδρασή μας φαίνεται πως υπάρχουν φοιτητές που επηρεάζονται από οπορτουνιστικές δυνάμεις και οι οποίοι πήραν και διάβασαν τις Θέσεις του Συνεδρίου μας, εκτιμούν τη δράση του Κόμματος σε αυτές τις συνθήκες, μας αναγνωρίζουν για τη σταθερότητα των θέσεών μας, τη συνέπεια λόγων και έργων, έχουν απογοητευτεί από την εσωοργανωτική πολιτική αστάθεια των σχημάτων τους, θέλουν να ακούσουν και να συζητήσουν. Αντίστοιχα, υπάρχουν φοιτητές που επηρεάζονται από διάφορες αναρχικές ομάδες αλλά δεν τους πείθει η αντι-ΚΚΕ γραμμή, έχουν ψηφίσει το Κόμμα, όμως λένε ότι «θέλουν να συγκρουστούν πιο επιθετικά με το σύστημα και τους μηχανισμούς του», και εδώ χρειάζεται να επιμείνουμε στο ποια είναι η πραγματική ταξική σύγκρουση και σε ποιον πρέπει να στοχεύει. Αυτά τα συμπεράσματα, που σίγουρα υπάρχουν και σε άλλες Οργανώσεις, χρειάζεται να γενικευτούν και να γίνουν κτήμα κάθε Οργάνου, και όχι μόνο ενός μέλους ή στελέχους. Φαίνεται πως όταν παρεμβαίνουμε ολοκληρωμένα, αναδεικνύουμε την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού ως της μοναδικής διεξόδου από το βάρβαρο σύστημα της εκμετάλλευσης, μπορούμε να πείσουμε.
Οσο αποκτάμε σταθερότητα σε αυτόν τον τρόπο δουλειάς και ξεπερνάμε μια καθυστέρηση που εντοπίζεται σε αυτό το καθήκον, γινόμαστε πιο ικανοί να συνυπολογίζουμε την ταξική καταγωγή αυτών των παιδιών, πώς επιδρά ο αντίπαλος για να αποπροσανατολίσει τη συνείδηση και τη δράση τους και τι σχέδιο οφείλει τελικά να διαμορφώσει η συνειδητή πρωτοπορία της εργατικής τάξης, δηλαδή το Κόμμα, με το βλέμμα στραμμένο όχι μόνο στις νίκες τού σήμερα, αλλά και σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε.
Μαρία Κουφαλάκου
Μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου ΑΕΙ Αττικής της ΚΝΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου