Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο.
Απαιτητική χρονιά η τελευταία. Γεγονός που ισχύει και για εμάς που δρούμε ως Ελληνες κομμουνιστές στο εξωτερικό. Δράση που επιβεβαιώνει περίτρανα ότι μόνο η δουλειά με τη στρατηγική του Κόμματος και η σε αυτήν την κατεύθυνση ενίσχυση της ιδεολογικής δουλειάς μπορεί να μας ανοίξει δρόμους για τα σύνθετα καθήκοντα που έχουμε επωμιστεί και στο εξωτερικό.
Αυτό επιβεβαιώθηκε, όταν ανατρέξαμε σε επεξεργασίες του Κόμματος προκειμένου να τοποθετηθούμε για την απεργία ενός εργασιακού χώρου, τη διαπάλη εκεί με τη σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό. Οταν εμβαθύναμε στις επεξεργασίες μας μπροστά στην «απεργία» των γυναικών στην Ελβετία και όλες τις αναχρονιστικές αντιλήψεις των gender studies. Οταν έπρεπε να τοποθετηθούμε με τις Επιτροπές Αγώνα στα διάφορα ζητήματα που προέκυπταν σε κάθε πόλη (έλλειψη παιδικών σταθμών, προσφυγικά κέντρα, κ.λπ.). Αντίστοιχα η στρατηγική του Κόμματός μας, ως μεθοδολογικό εργαλείο, μας έδωσε τη δυνατότητα να προσεγγίσουμε ζητήματα που δεν έχουν ακόμα προκύψει στην Ελλάδα, όπως το ζήτημα της έλλειψης κατοικίας και των υψηλών ενοικίων στις δυτικοευρωπαϊκές πρωτεύουσες, το αποπροσανατολιστικό κίνημα «Fridays for Future» που ουσιαστικά συμπυκνώνει τη σύγκρουση παλιότερων και νέων τεχνολογιών με τα αντίστοιχα μονοπώλια από πίσω τους.
Ολο το προηγούμενο διάστημα, με όπλο τη στρατηγική του Κόμματος, δοκιμάσαμε το κριτήριό μας σε συνθήκες γρήγορων πολιτικών εξελίξεων σε χώρες με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης, με διαφορετικές προτεραιότητες στην οικονομία, διαφορετικών προσεγγίσεων της πανδημίας. Δοκιμάστηκαν τα αντανακλαστικά μας μπροστά στη γενικευμένη επίθεση στα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα που βρήκαν ελάχιστες έως μηδενικές αντιστάσεις από τα ντόπια κινήματα. Αναδείξαμε όπου είχαμε δυνάμεις εκείνες τις εργασιακές μορφές εκμετάλλευσης, όπως η τηλεργασία, σε κλάδους που εδραιώθηκαν πλέον, όπως στις νέες τεχνολογίες στη Γερμανία και στην Ολλανδία, στον τραπεζικό κλάδο στην Ελβετία, στην Ενέργεια.
Η δουλειά αυτή στο εξωτερικό τροφοδότησε με πλούσια επιχειρηματολογία τις δυνάμεις μας στην Ελλάδα, π.χ. στην αντιπαράθεση με τον «καλό καπιταλισμό». Μεταφέραμε πείρα από τα πιο ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη, αρθρογραφήσαμε για την κατάσταση της εργατικής τάξης, των συστημάτων Υγείας, για τα εκπαιδευτικά συστήματα. Μεταφράσαμε ντοκουμέντα που αφορούσαν το σύστημα Υγείας της DDR προκειμένου να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στην αντιπαράθεση και στην ανάδειξη της ανωτερότητας του σοσιαλισμού. Αναδείξαμε το ρόλο του κομμουνιστή επιστήμονα και τη θέση των νέων επιστημόνων στο πλευρό της εργατικής τάξης (επιστημονική ημερίδα στο CERN). Ενημερώσαμε σταθερά τους Ελληνες μετανάστες για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την πολιτική του Κόμματος, τους αγώνες του ΠΑΜΕ και των άλλων δυνάμεων της κοινωνικής συμμαχίας.
Με τη στρατηγική του Κόμματος κατορθώσαμε και ανοίξαμε μέτωπο με τον οπορτουνισμό (LINKE, ΚΕΑ) ξεσκεπάζοντας τον αντικομμουνισμό τους, τη λειτουργία τους ως αναχωμάτων στη ριζοσπαστικοποίηση των μαζών με την ταμπέλα του αριστερού, π.χ. σε κρατίδια που συγκυβερνούν με τα άλλα αστικά κόμματα, με τη δράση τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Προσπαθήσαμε να συμβάλουμε στην ανασύνταξη του ΔΚΚ με σταθερή προσανατολισμένη συζήτηση για τα ζητήματα που απασχολούν (βλ. 2ο κείμενο Θέσεων).
Τέλος, δοκιμάστηκαν οι αντοχές μας και η προσαρμοστικότητά μας σε συνθήκες περιορισμένης άμεσης επαφής με το καθοδηγητικό κέντρο για μεγάλα χρονικά διαστήματα, με μοναδικό - ανεκτίμητο - όπλο τον κομματικό Τύπο. Γίναμε πιο δημιουργικοί προκειμένου να ξεπεραστεί η δυσκολία της μη συστηματικής λειτουργίας μας. Γίναμε πιο ευέλικτοι, πιο ευκίνητοι, για να μη χάσουμε την επαφή μεταξύ μας, για να καθοδηγήσουμε και να περιφρουρήσουμε ταυτόχρονα τις δυνάμεις και τον περίγυρό μας.
Τα καταφέραμε;
Κατά τη γνώμη μου κάναμε σοβαρά βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση! Θα μπορούσαμε καλύτερα; Φυσικά και θα μπορούσαμε και εκεί είναι που πρέπει να σταθούμε. Γιατί η διαδικασία αυτή έφερε στην επιφάνεια τόσο θετική όσο και αρνητική πείρα. Ξεδίπλωσε δυνάμεις και δυνατότητες που ούτε εμείς οι ίδιοι μπορούσαμε να φανταστούμε ότι είχαμε. Αλλά ξεδιπλώθηκαν εκεί που με θάρρος εμπιστευτήκαμε και δοκιμάσαμε, εκεί που πέσαμε από πάνω και καθοδηγήσαμε με υπομονή, λύσαμε απορίες. Κάναμε βήματα όταν σπάγαμε το κεφάλι μας και κουβεντιάζαμε ώρες για να καταλάβουμε τι σημαίνει π.χ. το «New Way of Working» του ενεργειακού κολοσσού στη Γερμανία ή του ερευνητικού κέντρου στο Μιλάνο ή στη Ζυρίχη. Πήγαμε μπροστά όταν προσπαθήσαμε να εξειδικεύσουμε το σχέδιό μας για τον εργασιακό χώρο ενός συντρόφου και να εξηγήσουμε καλύτερα εκεί π.χ. τι σημαίνει εκ περιτροπής εργασία (Kurzarbeit), πώς κερδίζει η αστική τάξη και πώς τελικά χάνουν πάλι οι εργαζόμενοι.
Εύκολη δουλειά; Οχι βέβαια... και μάλιστα ιδιαίτερα χρονοβόρα και επίπονη! Αλλά αποτελεί δουλειά επένδυσης. Είναι ζητούμενο π.χ. το πώς το μέλος της ΤΕ ή ένας καινούριος Γραμματέας θα αντιληφθεί το σύνολο της καθοδηγητικής ευθύνης, πώς μεταφράζεται το ζήτημα της ιδεολογικοπολιτικής και οργανωτικής θωράκισης. Τι σημαίνει εξειδίκευση της δουλειάς και το βάθος που έχει αυτό. Τι σημαίνει αντιπαρατίθεμαι ιδεολογικοπολιτικά με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό και φωτίζω ολόπλευρα τη δική μας διέξοδο, φωτίζω ολόπλευρα τα προωθημένα αιτήματά μας και παλεύουμε να τα υιοθετήσει το κίνημα. Πλευρές που ενισχύονται ακόμα περισσότερο σε συνθήκες εξωτερικού και διαφορετικών χωρών. Πώς τελικά η δουλειά μας στην εργατική τάξη θα δημιουργεί προϋποθέσεις για ταξική συσπείρωση Ελλήνων και ντόπιων εργαζομένων.
Παίζει ρόλο φυσικά και η κατάσταση του εργατικού κινήματος, με τη σοσιαλδημοκρατία να είναι βαθιά ριζωμένη. Παίζει ρόλο η έλλειψη ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα όπως το ΠΑΜΕ. Παίζει ρόλο η διαλυτική κατάσταση στο ΔΚΚ και η έλλειψη για δεκαετίες ολοκληρωμένης εναλλακτικής πρότασης σε κάθε χώρα. Παίζει ρόλο ο αντικομμουνισμός. Γιατί αλλού μας χαρακτηρίζουν «κόκκινους φασίστες» ή υποστηρικτές δικτατορικών καθεστώτων, αλλού μας κοιτάνε περίεργα και μας θεωρούν εξωγήινους! Αυτά είναι στοιχεία που πρέπει να τα έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Οχι για να προσαρμόσουμε την πρότασή μας, αλλά για να προσαρμόσουμε την επιχειρηματολογία μας, να εξειδικεύσουμε.
Γι' αυτό έχει σημασία και σε εμάς το ανέβασμα της ιδεολογικοπολιτικής μας δουλειάς. Χρειάζεται να έχει σχέδιο και στόχο και να απαντάει στα ερωτήματα της καθημερινότητας της κάθε χώρας. Γιατί όσο κατακτάμε την κοσμοθεωρία μας, ως τρόπο σκέψης, όσο αφομοιώνουμε τη στρατηγική του Κόμματος και τις επεξεργασίες μας ως εργαλείο για το σήμερα, τόσο λιγότερο θα μας μπερδεύουν ο «υψηλότερος μισθός» στο εξωτερικό, η «εύκολη ανέλιξη» ενός νέου επιστήμονα, οι κοινωνικές παροχές ενός ανεπτυγμένου καπιταλιστικού κράτους, η πολυπλόκαμη κρατική μηχανή, κ.λπ. Τόσο θα εντοπίζουμε την κύρια εξέλιξη στον εργασιακό μας χώρο, στο εκπαιδευτικό σύστημα, στο σύστημα Υγείας, κ.λπ. και με γερά αντανακλαστικά και κριτήρια θα γινόμαστε πιο ικανοί να φωτίζουμε το κύριο και να απεγκλωβίζουμε Ελληνες και ντόπιους εργαζόμενους από την αστική ιδεολογία. Με το ιδεολογικό οπλοστάσιο που έχουμε, η παρέμβαση αυτή θα συμβάλει και στην ανασύνταξη του κομμουνιστικού κινήματος στις χώρες που δρουν οι δυνάμεις μας.
Αννα Γρηγοριάδου
ΚΟ Εξωτερικού του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου