Σχεδιασμένη δουλειά στους μεταλλεργάτες

 Σύντροφοι,

Οσο θυελλώδεις κι αν είναι οι εξελίξεις, όσο κι αν ισχυροποιεί η αστική τάξη τους μηχανισμούς της για να δέσει τον γάιδαρό της, την εξουσία της και να εντατικοποιεί την εκμετάλλευση των εργαζομένων, άλλο τόσο επεξεργασμένα πρέπει εμείς να βρισκόμαστε παντού, σε κάθε χώρο εργασίας, να αποκαλύπτουμε, να ξεγυμνώνουμε τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, τις νομοτέλειες του συστήματος. Να αφαιρούμε τα φίλτρα που χρησιμοποιεί για να καμουφλάρει την μπόχα του, να βοηθήσουμε τους εργαζόμενους να ξέρουν τι έρχεται όταν ακούν για δίκαιη ανάπτυξη, εθνικούς στόχους, κοινωνικούς διαλόγους.

Να υπολογίζουμε κάθε φορά σωστά το πού βρίσκεται σήμερα η συνείδηση μεγάλης μάζας εργατών και πώς πρέπει να δουλέψουμε για να αλλάζει, να ριζοσπαστικοποιείται.

Ο μεταλλεργάτης στη βιομηχανία, στη βιοτεχνία, εργάζεται σε μια επιχείρηση, γνωρίζοντας πως σκοπός του εργοδότη είναι να βγάζει κέρδη. Αναγνωρίζει, θέλει - δεν θέλει, πως αν η επιχείρηση δεν πάει καλά κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του.

Ο εργοδότης δεν θέλει σωματείο και ο εργαζόμενος το γνωρίζει. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν μπορεί να δει, να φανταστεί τον εαυτό του απέναντι στον εργοδότη, να συγκρούεται και να απαιτεί αύξηση, μέτρα ασφαλείας, ανθρώπινο ωράριο κ.λπ. Και ο λόγος δεν είναι μόνο ο φόβος μην τον απολύσει, ούτε φυσικά ότι δεν θα ήθελε μια αύξηση στον μισθό του. Ο βασικότερος λόγος είναι η συμφωνία του, κατά βάθος, με την αντίληψη ότι ο εργοδότης πρέπει να έχει κέρδος, ότι σε αυτόν χρωστάει τη δουλειά του. Δεν μπορεί να δει εύκολα πέρα από αυτό.

Το ΚΚΕ επιστημονικά αποδεικνύει πως για όλα τα δεινά που ζει η εργατική τάξη υπεύθυνοι είναι αυτοί οι ευτυχισμένοι τύποι με τα δισεκατομμύρια, που για χάρη τους οι χώρες, οι αστικές τάξεις δαπανάνε τα δισ. του κόσμου για εξοπλισμούς στην αναμέτρηση μεταξύ τους, στον σκληρό ανταγωνισμό για νέες αγορές, για το ποιος μονοπωλιακός όμιλος θα προηγηθεί στην κούρσα, στο κυνήγι του υπερκέρδους, αφήνοντας πίσω τους εκατόμβες νεκρών και εκατομμύρια ξεριζωμένων.

Συνεπώς έχουμε να σηκώσουμε το βάρος ο εργάτης που ζει με ψίχουλα, με εκ περιτροπής εργασία, με ορισμένου χρόνου σύμβαση, που χρωστάει στη ΔΕΗ και κοιτά να δει πώς στα κομμάτια θα πληρώσει για να μην του το κόψουν, ο άνεργος κ.λπ., θα έρθει σε ζωντανή, ουσιαστική επαφή με την ιδεολογία και πολιτική πρόταση που αναλύει και αμφισβητεί με επιστημονικό τρόπο τον σημερινό δρόμο ανάπτυξης, προβάλλοντας ως πραγματική λύση και κοινωνικά αναγκαίο έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, που μπορεί να έρθει μόνο αν οι πολλοί, που σήμερα βλέπουν την δυστυχία τους ως αποτέλεσμα της κακιάς τους της μοίρας, βρεθούν να πρωταγωνιστούν στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι.

Ο εργάτης που θα γραφτεί, θα μετέχει μαχητικά στο σωματείο, θα συγκρουστεί με τον εργοδότη, με το κράτος, ο εργάτης που θα είναι ακόμα πιο μπροστά, θα θελήσει να οργανωθεί, να γίνει μέλος του ΚΚΕ αφού θα εμπνευστεί από τις ιδέες του μαρξισμού - λενινισμού, είναι αυτός που περιγράψαμε λίγο παραπάνω.

Που φοβάται, που βλέπει τον εργοδότη, την επιχείρηση και την ΟΝΕΧ στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, Σκαραμαγκά κ.λπ. ως τους σωτήρες που «θα μας δώσουν δουλειά».

Προτιμά να δουλεύει για το ΝΑΤΟ και τους δολοφονικούς σκοπούς του, αρκεί να έχει δουλειά, και σου έχει και το επιχείρημα έτοιμο, αν δεν τα βγάζανε εδώ θα τα βγάζανε αλλού τα πλοία του πολέμου. Ασε που είναι για την άμυνα μας, να θωρακιστούμε αμυντικά...

Ε λοιπόν ΝΑΙ, ο εργάτης αυτός - και πολλοί ακόμα σαν κι αυτόν - μπορεί να είναι ο αυριανός μαχητής στο εργοστάσιο, μπροστάρης στην πάλη μαζί με πολλούς ακόμα, και κάποιοι από αυτούς, κάτω από προϋποθέσεις, να είναι οι αυριανοί κομμουνιστές.

Οχι όμως με τον τρόπο που δουλεύουμε ακατέργαστα την πολιτική μας έως τώρα, σχεδόν μόνο με τις κεντρικές πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ στο κίνημα.

Οχι με το να μη βλέπουμε, στην πράξη και όχι στα λόγια, την ανάγκη ολοκληρωμένης ιδεολογικής - πολιτικής αντιπαράθεσης σε δεκάδες μέτωπα στα ναυπηγεία και παντού. Αν δεν θωρακιστούμε απέναντι στις πιέσεις.

Δεν θα μπει στη μάχη ο μεταλλεργάτης αν δεν δει το συνδικάτο και τους κομμουνιστές που πρωτοστατούν να του εξηγούν τα πώς και τα γιατί της ταξικής πολιτικής, σε όλο το φάσμα, σε όλα τα μέτωπα.

Οχι μεμιάς, αλλά με σχέδιο κάθε φορά, με στόχο να μπαίνουν στην ενημέρωση, διαφώτιση, συζήτηση όλα όσα διαμορφώνουν τη ζωή του και όχι μόνο όσα πιάνει η ΣΣΕ, και αυτή μόνο στη Ζώνη. Γιατί τότε η σχέση του με το συνδικάτο θα είναι βαθιά συντεχνιακή, όπως συμβαίνει σε πολλές ΔΕΚΟ. Χωρίς παραπέρα δουλειά χάνεται η πείρα από τις μάχες στη Ζώνη για τη ΣΣΕ. Δεν τους βλέπεις πουθενά αλλού αυτούς τους εργαζόμενους, σε καμία άλλη μάχη, παρά μόνο για τη ΣΣΕ. Δεν φταίνε αυτοί, φυσικά, αλλά εμείς, που δεν πάμε παραπέρα από τη ΣΣΕ - χωρίς κανείς να υποτιμά αυτόν τον αγώνα, αλλά αυτός ο αγώνας δεν φτάνει.

Να αφιερώσουμε τον χρόνο που σήμερα δεν αφιερώνουμε στη μελέτη των Αποφάσεων, των επεξεργασιών, να γίνει στροφή αποφασιστική στην αφιέρωση ΧΡΟΝΟΥ καθημερινά στην παρακολούθηση ολόπλευρα των εξελίξεων στην οικονομία και στους χώρους όπου παρεμβαίνουμε.

Να εμπλουτιστούν το περιεχόμενο και η λειτουργία των συνδικάτων. Να συζητάμε συλλογικά τα καθήκοντα και τη χρέωσή τους και να αναλαμβάνουμε την ευθύνη, από το ποιος θα χρεωθεί να γράψει μια ανακοίνωση μέχρι ποιος θα ετοιμάσει το σχέδιο δράσης, που επίσης συλλογικά θα εγκρίνουμε και όλοι θα εφαρμόζουμε.

Χρειάζεται πλήρης καταγραφή, από τους χώρους όπου παρεμβαίνουμε, πόσοι νέοι, πόσοι μετανάστες, ποια τα οικογενειακά βάσανα. Να μπολιάσουμε τα πλαίσια πάλης και τις πρωτοβουλίες στο συνδικάτο με τα ζητήματα και τις ανάγκες της νεολαίας στη ζωή της, στη μόρφωση, στην άθληση, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία κ.λπ.

Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ δείχνουν με εύστοχο τρόπο πού βρίσκονται οι αδυναμίες μας και είμαι βέβαιος πως μπορούμε να παλέψουμε και να τις νικήσουμε.

Κώστας Μυτιληνού

Μεταλλεργάτης, ΚΟΒ ΠΥΡΚΑΛ της Τομεακής Οργάνωσης Βιομηχανίας Αττικής του ΚΚΕ