Η ολόπλευρη προετοιμασία των δυνάμεών μας είναι ένα καθήκον σοβαρό, το οποίο δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται αποσπασματικά, ούτε μόνο στο πλαίσιο μαθημάτων και κατά τη γνώμη μου έχει πάρα πολλές όψεις.
Για κάποια ζητήματα είναι αναγκαίο να δημιουργηθούν και οι απαραίτητες διαδικασίες που δεν θα αφήνουν περιθώρια να ξεχνιούνται συμπεράσματα, κατεκτημένοι τρόποι δουλειάς και δοκιμασμένα μέτρα. Για παράδειγμα, σωστά μπήκε στο Καταστατικό ο υποχρεωτικός κύκλος εσωοργανωτικής αυτομόρφωσης για τα δόκιμα μέλη και είναι μια διαδικασία που θωρακίζει από οποιαδήποτε ολιγωρία κάτω από το βάρος της επικαιρότητας ή άλλων λόγων.
Για άλλα ζητήματα χρειάζεται περισσότερη σκέψη και δεν λύνονται με οργανωτικά μέτρα. Για παράδειγμα, είμαι της άποψης ότι η πραγματική και σε βάθος αφομοίωση της στρατηγικής και των επεξεργασιών μας μπορεί να επιτευχθεί μόνο δεμένη με την καθημερινή δουλειά στον κόσμο, αλλά και μόνο όταν υπάρχει ο προσανατολισμός να ανιχνεύουμε και όταν καταφέρνουμε να εντοπίζουμε πού σκαλώνει η συνείδηση και πώς αυτό συνδέεται με τη θεωρία μας. Ο Μαρξ δεν περιέγραψε μόνο τον μηχανισμό εκμετάλλευσης του καπιταλισμού, αλλά εντόπισε και γιατί αυτός παραμένει αόρατος στα μάτια των εργατών, μίλησε για τον φετιχισμό του εμπορεύματος κ.τ.λ.
Στον κλάδο της Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, ο οποίος βρίσκεται αυτή την περίοδο στην αιχμή του δόρατος της κυβερνητικής προπαγάνδας, χωρίς μια τέτοια προσέγγιση δεν μπορείς να κάνεις βήμα μπροστά. Για παράδειγμα, η ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού σε επίπεδο επιχειρήσεων, κλάδων και χωρών, πέρα από μια έννοια στα ιδεολογικά μαθήματα, είναι μια παράμετρος που στον κλάδο διαμορφώνει μια συγκεκριμένη πραγματικότητα. Οδηγεί στο να να βλέπει κοντόφθαλμα ο εργαζόμενος ότι παρά την κρίση μπορεί να «την βγάλει καθαρή», και επομένως να μην πείθεται με γενικές διακηρύξεις ότι δεν έχει κάτι να περιμένει από τον καπιταλισμό. Ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης η προσέλκυση εμβληματικών επενδύσεων (με προνομιακές πολλές φορές συμφωνίες για την προσέλκυσή τους), το σχέδιο στη Θεσσαλονίκη για το ThessIntec, οι περισσότερες θέσεις εργασίας ενισχύουν αυτή την οπτική. Είναι πλευρά που την πήραμε υπόψιν και σταθερά στο άνοιγμα συμπεριλαμβάναμε πλευρές για να εξηγήσουμε την αιτία του φαινομένου, να το φωτίσουμε και με την ιστορική πορεία άλλων δυναμικών κλάδων στο παρελθόν, για να αναδείξουμε το εύρος της εκμετάλλευσης που κρύβεται πίσω από τους φαινομενικά ικανοποιητικούς μισθούς κ.τ.λ.
Σε γενικότερο επίπεδο η ίδια η ανισομετρία είναι αυτή που διαμορφώνει μια πραγματικότητα για πολύ κόσμο που λέει πως «πράγματι στον καπιταλισμό οι κρίσεις επαναλαμβάνονται και πιάνουν όλες τις χώρες, αλλά δεν τις περνάνε όλες οι χώρες το ίδιο, κάποιες την περνάνε πολύ ελαφριά (π.χ. Γερμανία)». Και έτσι, ακόμα και αν προσπαθούμε να εξηγούμε τον μηχανισμό της κρίσης με βάση τη θεωρία μας, οι αστικές προσεγγίσεις που εστιάζουν στο μείγμα διαχείρισης φαντάζουν πιο ρεαλιστικές. Εκεί σκαλώνει και το μυαλό με τις συμμαχίες και βρίσκει έδαφος το αν δεν ήμασταν σαν χώρα στην ΕΕ δεν θα παίρναμε εμβόλια.
Ενα άλλο παράδειγμα από τον κλάδο που έχει να κάνει με την παρακολούθηση της διαστρωμάτωσης και τις σύνθεσης. Η καινοτομία και η νεοφυής επιχειρηματικότητα (startups) που επανέρχεται δριμύτερη τελευταία. Υπάρχει εκτενής αρθρογραφία που αξιοποιούμε στο άνοιγμά μας σταθερά, υπάρχουν όμως και βαθύτερες προεκτάσεις, που αναγκαστικά φτάνουν στα της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας (καινοτομία - επιπρόσθετη υπεραξία), τις οποίες δεν γίνεται να μην τις κατέχει σε βάθος το κομματικό δυναμικό, υπάρχουν και πλευρές τις οποίες ανιχνεύσαμε στην τριβή μας με τον κόσμο του κλάδου τα προηγούμενα χρόνια και τώρα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε. Οι συνάδελφοι που είχαν ή θα επιθυμούσαν να συμμετάσχουν σε μια τέτοια επιχείρηση παράλληλα με τη βασική μισθωτή εργασία τους, κάτω από την επίδραση των αυταπατών της μικροϊδιοκτησίας (του ονείρου να γίνουν κι αυτοί Ζούκεμπεργκ) και του προβαλλόμενου μοντέλου από τις ΗΠΑ ότι η καινοτομία δεν γνωρίζει συμβατικά ωράρια, Σαββατοκύριακα κ.τ.λ., παρουσίαζαν μια μεγαλύτερη ανεκτικότητα και μια τάση να δικαιολογούν επιλογές της εργοδοσίας. Ταυτόχρονα και καθώς η όλη συζήτηση γύρω από την καινοτομία φέρνει μεθοδευμένα εικόνες από την προοδευτική περίοδο των πρώτων καπιταλιστών - εφευρετών - επιστημόνων (στο πρώτο στάδιο του καπιταλισμού) παρουσίαζαν και μια στρεβλή συνείδηση περί καπιταλισμού όταν βαθαίναμε τη συζήτηση.
Αντεπιτεθήκαμε με τα ζητήματα των δυνατοτήτων που μας δίνει η τεχνολογία και πώς αξιοποιείται, την πρότασή μας για αξιοποίηση της τεχνολογίας και της καινοτομίας στην υπηρεσία του λαού σε μια σοσιαλιστική κοινωνία, κόντρα στις θεωρίες του τεχνολογικού ντετερμινισμού που ανάγουν την τεχνολογία σε «ουδέτερο φάρμακο διά πάσα νόσο», ανεξάρτητα από τις σχέσεις παραγωγής, αλλά και με την ουσιαστική συζήτηση γύρω από τον παρασιτισμό του καπιταλισμού στο μονοπωλιακό του στάδιο, στα ζητήματα διαχωρισμού λειτουργίας - ιδιοκτησίας κ.τ.λ.
Φανερώνεται με αυτά τα παραδείγματα πως η αναβάθμιση της δουλειάς του Κόμματος, της καθοδηγητικής δουλειάς, το δέσιμο με τη στρατηγική δεν μπορεί να γίνει σε συνθήκες εργαστηρίου ούτε φροντιστηρίου, αλλά πρέπει να προκύπτει ως ανάγκη από τη δράση των κομμουνιστών στον κόσμο, στους χώρους δουλειάς και ως αποτέλεσμα του αντίστοιχου προσανατολισμού. Στοιχεία που με βασικούς κρίκους τις ΕΠ και ΤΕ πρέπει να καλλιεργηθούν στις ΚΟΒ, στις οποίες πρέπει να πέσει μεγαλύτερο βάρος όπως σωστά επισημαίνεται στις Θέσεις. Είμαι της άποψης ότι ο παραπάνω προσανατολισμός είναι που βοηθάει και τα στελέχη να βαθύνουν στις επεξεργασίες μας, αποκαλύπτοντας τα κενά και να αναγκαστούν να είναι πιο ολόπλευρα στην καθοδηγητική δουλειά.
Το παραπάνω δεν υποβαθμίζει την ιδιαίτερη αυτοτελή μελετητική δουλειά που πρέπει να γίνει στα Τμήματα και τις Επιτροπές της ΚΕ και των ΕΠ και ΤΕ, αντιθέτως την προϋποθέτει ώστε να δημιουργούνται οι όροι αξιοποίησης σύγχρονων επεξεργασιών.
Μια ακόμα πλευρά: Οι κίνδυνοι στενότητας των επιχειρησιακών ΚΟΒ είναι απολύτως υπαρκτοί και επιδεινώνονται σε συνθήκες τηλεργασίας και πολύ σωστά επισημαίνονται. Πέρα από τη συχνή συνεδρίαση, την καλή λειτουργία και πλούσια συζήτηση για την αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού, θα βοηθούσε ίσως σαν οργανωτικό μέτρο να μην κόβεται ο ομφάλιος λώρος με την κλαδική ΚΟΒ από την οποία συνήθως προκύπτουν οι επιχειρησιακές. Το σχήμα δεν έχει τόση σημασία, αλλά θα βοηθούσε στον σχεδιασμό των κλαδικών για το άνοιγμα σε έναν κλάδο το να εντάσσονται καλύτερα οι επιχειρησιακές ΚΟΒ, ώστε οι δυνάμεις μας στις τελευταίες να μην περιορίζονται στα όρια της επιχείρησής τους (η οποία βέβαια θα παραμένει ο κύριος χώρος ευθύνης τους). Αυτό θα μπορούσε να πάρει μορφή κοινών συνεδριάσεων κ.ά.
Στράτος Κουρτζανίδης
Μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου