Συχνά αντιμετωπίζουμε το ζήτημα που αναφέρεται, ότι δυσκολευόμαστε λόγω σύνθεσης και ανεπαρκούς προσανατολισμού να παρέμβουμε με κοινωνικοταξικά κριτήρια στο χώρο ευθύνης μας. Καταρχάς υπάρχει δυσκολία να προσανατολίσουμε στο ποιος είναι ο χώρος ευθύνης, γιατί ενώ μπορεί να έχουμε καθορίσει κάποιους βασικούς χώρους δουλειάς (μεγάλα σούπερ μάρκετ, εργαζόμενους στην Περιφέρεια και στον δήμο), τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους και τους εργάτες που ζουν στις λαϊκές γειτονιές, η σύνθεση των ΚΟΒ βαραίνει. Στις εδαφικές ΚΟΒ μπορεί να υπάρχουν ιδιωτικοί υπάλληλοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, δημόσιοι υπάλληλοι, νέοι που μόλις τελείωσαν τις σπουδές και αναζητούν δουλειά, δηλαδή άνθρωποι που ανήκουν σε πολλούς διαφορετικούς χώρους και η καταγραφή τους, ο περίγυρος με τον οποίο κάνουν δουλειά, στην πλειοψηφία τους δεν ανήκουν στους χώρους ευθύνης. Ετσι η δουλειά μας γέρνει στη γενική δουλειά με αυτόν τον κόσμο.
Χρειάζεται να βελτιώσουμε την ίδια τη συζήτηση στις ΚΟΒ για να αλλάξει και αυτός ο τρόπος δουλειάς. Είναι πρώτα απ' όλα καθοδηγητικό πρόβλημα ότι πολλές φορές η συζήτηση είναι γενικόλογη, γίνεται πολιτική ενημέρωση (που και αυτή χρειάζεται, γιατί πολλές φορές οι σύντροφοι δεν διαβάζουν - αλλά αυτό μπορεί να λυθεί και στην ατομική συνεργασία), αλλά και όταν γίνεται προσπάθεια να έρθει εικόνα από τον κόσμο, να συζητήσουμε μια πείρα, αυτή δεν αφορά τους χώρους που ιεραρχούμε, αλλά τον στενό περίγυρο ή μια γενική εικόνα από τις εξορμήσεις. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι σύντροφοι φεύγοντας από τη συνεδρίαση να καταλαβαίνουν ότι θα πάω να πω αυτά που άκουσα στους ίδιους ανθρώπους, χωρίς να κάνουμε κάποιο ουσιαστικό βήμα. Αρα η βελτίωση της εσωοργανωτικής λειτουργίας, που δεν περιορίζεται μόνο στη συνεδρίαση (αφορά και την ατομική συνεργασία, τη λειτουργία Τμημάτων της ΚΟΒ κ.λπ.) είναι όρος για την ισχυροποίηση της ΚΟΒ. Για να προσανατολίσουμε σε συγκεκριμένους χώρους οφείλουμε να απασχολεί τη συνεδρίαση της ΚΟΒ η δουλειά μας εκεί, π.χ. μια συνεδρίαση να αφορά τη δουλειά στα σούπερ μάρκετ. Να υπάρχει καταγραφή τι ξέρουμε, τι ειδικότερα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, τι παρεμβάσεις σχεδιάζουμε κ.λπ., μια δουλειά που θα πρέπει πρώτα να έχει προετοιμάσει το Γραφείο της ΚΟΒ ή το αντίστοιχο Τμήμα της ΚΟΒ. Ετσι, από μια ζωντανή συζήτηση μπορεί να προκύψουν νέα ονόματα, δυνατότητες.
Κρίσιμο ζήτημα είναι και η ατομική συνεργασία με κάθε κομματικό μέλος. Αυτό από μόνο του βελτιώνει τη συζήτηση στην ΚΟΒ, αφού οι σύντροφοι είναι προετοιμασμένοι, έχουν σκεφτεί τι θα μπορούμε να κάνουμε σε κάθε φάση κ.λπ. Βοηθάει τον Γραμματέα της ΚΟΒ να καταλάβει τι απασχολεί, να το ανοίξει στη συζήτηση με τους άλλους συντρόφους ή στην ΚΟΒ και να το απαντήσει. Η ατομική συνεργασία βοηθάει στο να λύνεται τι κάνει ο καθένας καθημερινά, πώς δρα για ζητήματα που προκύπτουν στον χώρο δουλειάς ή δράσης, που μπορεί να μην είναι ο χώρος για τον οποίο συζητά η ΚΟΒ. Εδώ είναι μία ακόμα δυσκολία που αντιμετωπίζουμε και λόγω έλλειψης εμπειρίας και γνώσης για ορισμένα ζητήματα. Εννοείται ότι ο σύντροφος πρέπει να δρα σε κάθε χώρο, πρώτα απ' όλα στον χώρο δουλειάς, άσχετα αν είναι ο χώρος που ιεραρχούμε, και να δέχεται καθοδηγητική βοήθεια. Δηλαδή, ο Γραμματέας να είναι προετοιμασμένος γι' αυτό, να έχει εικόνα του χώρου, της θέσης μας για διάφορα ζητήματα κ.λπ.
Αυτό αφορά και πιο συνολικά ζητήματα που μπορεί να απασχολούν το λαό της πόλης ή κάποια μερίδα του, και ενώ το Κόμμα να έχει επεξεργασμένη θέση, οι ΚΟΒ να μην την έχουν συζητήσει ή να μην τη γνωρίζουν. Για παράδειγμα, πρόσφατα επεξεργαστήκαμε τη θέση μας για τον σχεδιασμό του Οργανισμού Λιμένων Νομού Εύβοιας για την περιοχή της Χαλκίδας. Η συγκεκριμένη πρόταση αν υλοποιηθεί έχει προοπτική με το «τυράκι» της προσέλκυσης τουρισμού να ενσωματώσει ένα τμήμα του λαού, π.χ. αυτοαπασχολούμενους, εργαζόμενους στην Εστίαση. Αλλωστε, η αστική προπαγάνδα θα μιλά για τουριστική ανάπτυξη. Στην αντίστοιχη ΚΟΒ πρέπει να το ενσωματώσουμε στην επιχειρηματολογία ότι π.χ. σε μια φάση νέας οικονομικής κρίσης ο σχεδιασμός αυτός υπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα του κεφαλαίου. Δεν φτάνει αυτή η ατάκα. Χρειάζεται περισσότερη συζήτηση, να εξειδικεύσουμε ανάλογα και σε ποιον απευθυνόμαστε - αλλιώς σε έναν αυτοαπασχολούμενο και αλλιώς σε έναν εργαζόμενο σε ξενοδοχείο. Απαιτείται από τους καθοδηγητές καλή γνώση, τριβή με διάφορα ζητήματα, χωρίς - εννοείται - να αποσπόμαστε από την ιεράρχηση κοινωνικοταξικά στους χώρους ευθύνης.
Ενα ζήτημα προς βελτίωση είναι το πώς δουλεύουμε με σχέδιο με τους οπαδούς εξατομικευμένο, πώς τους προετοιμάζουμε για ένταξη στο Κόμμα ή και αν τους βλέπουμε ως μελλοντικά κομματικά μέλη. Κάνουμε συσκέψεις εξοπλίζοντας τον περίγυρο, αλλά μετά τη σύσκεψη μένει στον «αέρα» τι θα κάνουν, θα δουλέψουν με το υπογραφόχαρτο, με το κουπόνι, θα τους δώσουμε να διαβάσουν κάτι από την ΚΟΜΕΠ και να το συζητήσουμε; Δηλαδή πώς δίνουμε μια συνέχεια ώστε να μπουν και αυτοί στη δράση; Ενα παράδειγμα είναι η βοήθεια που δώσαμε σε ορισμένους γονείς, μπροστά στις μαθητικές κινητοποιήσεις και στο άνοιγμα των σχολείων, να διεκδικήσουν μέτρα προστασίας στους Συλλόγους Γονέων, να στηρίξουν τα παιδιά τους. Χρειάζεται να δίνουμε συνέχεια έχοντας στο μυαλό μας πώς μια τέτοια παρέμβαση για λαϊκά προβλήματα μπορεί να συσπειρώσει κόσμο, να βάλει σε κίνηση ανθρώπους που ακόμα φοβούνται να κάνουν το βήμα στον χώρο δουλειάς.
Τέλος, ορισμένες σκέψεις για την προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε για να αλλάξει η κατάσταση στα μέλη και στελέχη με το διάβασμα. Εδώ από την πείρα των μαθημάτων εντοπίζω τρεις βασικές δυσκολίες με τις οποίες πρέπει να «συγκρουστούμε»:
-- «Τα ξέρουμε», «διαβάζω "Ριζοσπάστη" και αρκεί», δηλαδή μια λαθεμένη αυτάρκεια.
-- Νέα κομματικά μέλη δυσκολεύονται με κείμενα που περιέχουν όρους.
-- Τη συνήθεια χρόνων που έχουν κομματικά μέλη να μη διαβάζουν ούτε την εφημερίδα.
Σίγουρα η οργανωμένη προσπάθεια για εσωκομματική μόρφωση με τα μαθήματα βοηθάει, αλλά δεν αρκεί. Ούτε φτάνει μια επίκληση που κάνουμε, «διάβασε», ή να δώσεις σε όλους μια λίστα με βιβλιοπροτάσεις. Θέλει σκέψη ξεχωριστά τι θα βοηθήσει κάθε σύντροφο, να δημιουργήσουμε ενδιαφέρον και, για να πετύχουμε να γίνει το διάβασμα συνήθεια και ανάγκη, να το αντιληφθούμε πρώτα απ' όλα ως εργαλείο που βοηθάει να πείσεις, να εκλαϊκεύσεις. Για παράδειγμα, σε μια ΚΟΒ έχουμε μέλη που δυσκολεύονται με το διάβασμα. Είναι γυναίκες, εργαζόμενες, μητέρες, οπότε για να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον και σε αυτό που ζουν καθημερινά και τις απασχολεί, να δώσουμε την μπροσούρα της ΚΝΕ για τις γυναίκες ή την αντίστοιχη επεξεργασία του Κόμματος, ή για να βοηθήσουμε να παρακολουθήσουν τη διαδικασία του Συνεδρίου και το μάθημα για την κρίση, να κατανοήσουν όρους, τη λειτουργία του καπιταλισμού κ.λπ., τις μπροσούρες της ΚΝΕ «Αντεπίθεση» ή «Αλήθειες και Ψέματα». Αυτός μπορεί να γίνει ένας τρόπος δουλειάς από τα στελέχη, με βασική προϋπόθεση και τα ίδια να μελετούν και να τους απασχολεί πώς αντίστοιχα θα φτάνουν και στα μέλη μας.
Εύα Καραμέτου
Μέλος της Τομεακής Επιτροπής Εύβοιας του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου