Στο πρώτο κείμενο των Θέσεων τίθεται η βάση του προβληματισμού για το Κόμμα. Λόγω και της διακίνησης του «Ριζοσπάστη», αυτός ο προβληματισμός, με περισσότερο ή λιγότερο βάθος, αγγίζει και ένα σημαντικό τμήμα των οπαδών. Τα πρώτα ζητήματα που φαίνεται να απασχολούν είναι τα εξής:
α) Οτι η ανανέωση του Κόμματος, ειδικά η ηλικιακή, που είναι εμφανής, δημιουργεί αισιοδοξία αλλά ενέχει απαιτήσεις.
β) Οτι το Κόμμα έχει κάνει επεξεργασίες, που συμβάλλουν στην ωριμότητα και τη στάση του, χωρίς όμως αυτές να έχουν παρακολουθηθεί με συνέχεια από τους οπαδούς, αλλά και από μεγάλο τμήμα του κομματικού δυναμικού.
γ) Οτι ένα τμήμα του κόσμου που μας παρακολουθεί, κρίνει στάση και ενέργειες χωρίς να έχει ως κριτήριο τη στρατηγική και τον εμπλουτισμό της.
Πηγή σκέψης και καθρέφτης της λειτουργίας του Κόμματος είναι τα τομεακά Οργανα. Από την πείρα που προκύπτει φαίνεται ότι η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών δίνει τις μάχες με αυταπάρνηση, είναι κοντά στην Οργάνωση. Εχει όμως αξία να δούμε ότι ειδικά καθοδηγητές, με μετρήσιμη αποτελεσματικότητα στη δράση τους, κύρια όσον αφορά τους κομματικούς δείκτες, («Ριζοσπάστη», οικονομικά, στρατολογία), αντιμετωπίζουν δυσκολία σε δύο εμφανή πεδία:
i) Στην εξειδίκευση της γραμμής στο κίνημα πάνω σε κεντρικά ζητήματα που έχουν την αντανάκλασή τους στην περιοχή ευθύνης ή σε ζητήματα που προκύπτουν στην περιοχή ευθύνης και υποτιμώνται ως δευτερεύοντα, επειδή δεν συνάδουν με την ατζέντα, με τα λεγόμενα κεντρικά ζητήματα που ανοίγονται. Χαρακτηριστικά τέτοια παραδείγματα είναι η δυσκολία ανάμειξης των στελεχών για τη διαμόρφωση πλαισίου πάλης για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας τη χρονιά που πέρασε ή για την επιχειρηματική αξιοποίηση δημόσιων χώρων. Τα ζητήματα αυτά μπορεί να φάνταζαν επιμέρους, αλλά ήταν ζητήματα που στο παρελθόν (σχετικά και πιο μακρινό - δεκαετία '90 ή '80) είχαν ανοίξει με πρωτοβουλία της Οργάνωσης, απασχολούσαν κόσμο στην περιοχή και αποτελούσαν κομμάτι συνολικότερου επιχειρηματικού σχεδίου. Με άλλα λόγια, είναι θέμα δικό μας το να αναπτύσσονται καθοδηγητές ΚΟΒ που να κατανοούν το χώρο δράσης και να μην περιορίζονται στην ΚΟΒ, ανεξάρτητα από το συσχετισμό, τις ειδικές συνθήκες. Διαφορετικά εκ των προτέρων κλείνουμε το οπτικό πεδίο της Οργάνωσης σε ένα μικρόκοσμο.
ii) Στην αξιοποίηση του δυναμικού, που παρατάσσεται σε μία μάχη, απεργιακή, κινητοποίησης, πλατιάς εξόρμησης, εκλογική και άλλες. Φυσικά εδώ απαιτείται η γνώση και εκτίμηση για την ικανότητα του κομματικού μέλους, του ΚΝίτη, του οπαδού. Θετική πείρα υπάρχει, εκεί που ανατίθεται κομματική αποστολή με συγκεκριμένο και μετρήσιμο σχέδιο, με χρέωση δουλειάς αφού έχει προηγηθεί ανταλλαγή γνώμης, αφού έχει εμπνευστεί ο σύντροφος ή ο οπαδός να υλοποιήσει, μετά από τον εξοπλισμό του, όταν δηλαδή νιώθει ο ίδιος σημαντικός, όχι μόνο με την έννοια της ψυχολογίας, αλλά και με την έννοια της πολιτικής ενίσχυσης. Συχνά το καθοδηγητικό στιλ της διεκπεραίωσης μπαίνει εμπόδιο για να λειτουργούμε έτσι, ή κρίνουμε το δυναμικό μας σύμφωνα μόνο με τη συμμετοχή του σε ενέργειες, συχνά υπερτονίζουμε την αδυναμία του και δεν αξιοποιούμε τη δυνατότητά του, που είναι λιγότερο εμφανής για διάφορους λόγους. Γι' αυτό και πολλές φορές καταλήγουμε σε μια άγονη συζήτηση, όπου το δυναμικό κρίνεται με μη πολιτικούς όρους ή επιφανειακά, δηλαδή ο φιλότιμος και ο αφιλότιμος, ο πειθαρχημένος και ο απείθαρχος κ.ο.κ.
Ορισμένες πλευρές για τη λειτουργία του τομεακού Οργάνου:
Η προώθηση της συλλογικότητας στη δουλειά του τομεακού Οργάνου, πιο εύκολα σε επίπεδο ΤΓ, πιο δύσκολα σε επίπεδο της ΤΕ, είναι όρος για την αναβάθμιση της συλλογικότητας μέχρι την ΚΟΒ. Τι νομίζω ότι έχει προωθητικό χαρακτήρα:
α) Η πλούσια θεματική συνεδρίαση. Αντικειμενικά βοηθά στην επικέντρωση του σχεδίου και στην αντιμετώπιση της λαθεμένης λειτουργίας του Οργάνου ως συντονιστικού γραμματέων ή καθοδηγητών. Παράλληλα απαιτούνται οι συχνές συνεργασίες, αφού η έλλειψή τους «παράγει» συνεδριάσεις μεταφοράς εικόνας. Δεν μπορεί να απαιτείται η αναβάθμιση των γραφείων των ΚΟΒ, όταν το τομεακό Οργανο συνεδριάζει με τέτοιους όρους.
β) Ο καταμερισμός των μετώπων να έχει συνάφεια με τον οργανωτικό χώρο ευθύνης. Αυτό λειτουργεί ανατροφοδοτικά για το στέλεχος. Π.χ. η δουλειά στους μετανάστες πρέπει να ανατίθεται σε συντρόφους που έχουν και οργανωτική σχέση με ΚΟΒ που έχουν αναφορά σε μετανάστες.
γ) Η εναλλαγή των χρεώσεων. Αυτή πολλές φορές δεν προχωρά στη λογική του «ταιριάσματος του στελέχους και της γνώσης του χώρου», που μετά από χρόνια γίνεται πεποίθηση και καταλήγουμε σε αυτό που περιγράφεται στη θέση 23 - φιλικότητα που αλλοιώνει την κριτική και αυτοκριτική αποτίμηση. Ταυτόχρονα η μη εναλλαγή οδηγεί σε ταύτιση χρεώσεων με αποτέλεσμα να μη συσσωρεύει νέα πείρα το στέλεχος, συχνά σε «κρίσιμη οργανωτική ηλικία».
δ) Η διαπαιδαγώγηση με το γράψιμο είναι ανεκτίμητη. Και για τον σύντροφο που μπαίνει στον κόπο να δώσει μορφή στη σκέψη του αλλά και για την «παραγωγή ντοκουμέντων» για έναν τομέα, που αποτελεί παρακαταθήκη για τη συνέχειά του πολιτικά-οργανωτικά, και για τα επόμενα Οργανα.
ε) Η λειτουργία ομάδων ή τμημάτων στο πλευρό του Οργάνου είναι και επιτακτική αλλά και απαιτητική, καθώς προϋποθέτει συγκεκριμένο καταμερισμό και έλεγχο, μεθοδολογικό - ιδεολογικό υπόβαθρο, μελετητική δουλειά (π.χ. μελέτη για το κέντρο της Αθήνας με ανάμεικτα χαρακτηριστικά μητρόπολης αλλά και γειτονιάς, σύνθεση πληθυσμού, τάσεις στην οικονομική ζωή και διαφοροποίηση κλάδων, το μεταναστευτικό και προσφυγικό στοιχείο και άλλα), τα οποία επίσης προϋποθέτουν στελέχη που θα «αλλάξουν τρόπο ζωής». Θα αφιερώσουν χρόνο στο αντικείμενό τους, θα απελευθερωθούν από άλλη χρέωση αλλά θα κεντράρουν και στη μαγιά των συντρόφων που αποτελούν την ομάδα του τομέα, για να έχουν και αυτοί αντίστοιχο περιεχόμενο στη δράση. Δεν θα πρέπει να χαρακτηρίζεται ο υπεύθυνος της ομάδας από συγκεντρωτισμό, την ίδια στιγμή που θα πρωτοστατεί στο να καταμερίσει βιβλιογραφία, να κάνει έρευνα, να επιλέξει Οργανώσεις που θα τον τροφοδοτήσουν με πείρα, θα αναμειχθεί και ο ίδιος με κόσμο, αντί να μαζεύει γενικά μια εικόνα, που μοιραία θα μείνει και ανεπεξέργαστη.
στ) Ταυτόχρονα, όπου σημειώνουμε πρόοδο, χρειάζεται να την εκτιμάμε γιατί συχνά φέρουμε σε πέρας καθήκοντα, πολλές φορές και πιο σύνθετα και κυριαρχεί το σύνθημα «τα καταφέραμε, πάμε γι' άλλα», ενώ υπάρχει πολύτιμη πείρα από την πορεία μέχρι να τα καταφέρουμε.
Νομίζω τα παραπάνω είναι όρος και για να μπορεί η συλλογική πείρα να γίνεται και ατομική πείρα του καθοδηγητή, για να εισάγει νέα ποιοτικά στοιχεία στις ΚΟΒ που έχει την ευθύνη.
Κώστας Ρήγας
Μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ. Γραμματέας της ΤΕ Α' Αθήνας - Γαλατσίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου