Συμφωνώ με το σύνολο των κειμένων της ΚΕ. Η δομή των Θέσεων (σε 3 κείμενα) μας δίνει τη δυνατότητα να συζητήσουμε πιο διεξοδικά για κάθε ζήτημα.
Διαβάζοντας το πρώτο κείμενο των Θέσεων είναι φανερό κατά τη γνώμη μου ότι βλέπουμε τα ζητήματα του Κόμματος πιο αναλυτικά και ολοκληρωμένα από κάθε άλλη φορά (τουλάχιστον την τελευταία 20ετία). Η συνολική πορεία ωρίμανσης του Κόμματος, η πείρα που συγκεντρώθηκε μετά την αντεπανάσταση είναι τα στοιχεία που μας φέρνουν τώρα σε αυτήν τη θέση. Δηλαδή, έχοντας λύσει τα στρατηγικά μας ζητήματα, τις επεξεργασίες μας, τώρα πρέπει πιο αποφασιστικά να συζητήσουμε τι κόμμα οικοδομούμε για να υπηρετεί αυτόν το σκοπό, πώς διαπαιδαγωγούμε μέλη και στελέχη, ΚΟΒ, τι πρέπει να βελτιώσουμε αξιοποιώντας τη θετική και αρνητική πείρα που έχουμε συγκεντρώσει. Τα ζητήματα που μπαίνουν στο κείμενο για πλευρές της δουλειάς των στελεχών, όπως, συλλογικότητα, απαιτητικότητα, ο συμβιβασμός με τις χαμηλές διαθέσεις, ζητήματα οργανωτικής λειτουργίας, κριτική και αυτοκριτική, είναι πολύ σημαντικά.
Βασικό ζήτημα για το οποίο νομίζω κρινόμαστε, είναι το κατά πόσο με την καθοδηγητική μας δουλειά ανεβάζουμε τη συνολική στάθμη της πολιτικής - ιδεολογικής συγκρότησης και προσφοράς των Οργάνων του Κόμματος, την ενιαιοποιούμε και την ανεβάζουμε. Δηλαδή, κατά πόσο καταφέρνουμε σε μια Τομεακή Οργάνωση, το στελεχικό μας δυναμικό, τα γραφεία ΚΟΒ, οι γραμματείς και οι ΤΕ, οι ΚΟΒ να έχουν ένα όσο γίνεται ομοιόμορφο και βελτιούμενο επίπεδο δουλειάς. Υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα και στις ίδιες τις Τομεακές Οργανώσεις, άλλη ΚΟΒ πιο «μπροστά» από μια άλλη, ένα γραφείο ΚΟΒ πιο συγκροτημένο και δομημένο από ένα άλλο. Δεν παραγνωρίζει κανείς διαφοροποιήσεις «αντικειμενικού» χαρακτήρα (μέσος όρος ηλικίας συντρόφων, νέες Οργανώσεις, διαφορές πόλεων - υπαίθρου, ιστορικές παραδόσεις σχετικά με το Κόμμα), ωστόσο εμείς ως στελεχικό δυναμικό αυτές πρέπει να τις λαμβάνουμε υπόψη και να τις εξομαλύνουμε προς τα πάνω, να αποκτάμε ένα όσο γίνεται καλύτερο και βελτιωμένο επίπεδο δουλειάς της κάθε Οργάνωσης, να περιορίζουμε όσο μπορούμε (βεβαίως προς τα πάνω) την ανομοιομορφία που πολλές φορές συναντάμε. Η δουλειά αυτή δεν είναι εύκολη υπόθεση. Εχοντας μια πείρα από Οργανώσεις υπαίθρου, αλλού έχουμε να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες οργανωτικές (λίγες και μεγάλης ηλικίας δυνάμεις), αλλού δυσκολίες πολιτικής φύσεως, ζητήματα δηλαδή ολοκληρωμένης κατανόησης της πολιτικής μας. Σε ένα Οργανο ζητήματα κούρασης προερχόμενα από μονομέρεια, από παραμονή για πολλά χρόνια στις ίδιες χρεώσεις, ζητήματα ρουτίνας στη δράση μας. Σε άλλο όργανο προβλήματα που αφορούν στην ίδια τη ζωή και την οικογενειακή/οικονομική κατάσταση των συντρόφων, αλλού ζητήματα κατανόησης ή/και λαθεμένων πολιτικών απόψεων που οφείλονται στην ελλιπή αφομοίωση της πολιτικής μας. Αυτά τα θέματα εκφράζονται στην ίδια τη δράση της κάθε ΚΟΒ. Πώς γίνεται τώρα, αυτά τα προβλήματα να τα λύσουμε και να ενοποιήσουμε μια άνοδο στην καθοδηγητική μας δουλειά, να φτάσουμε σε ένα επίπεδο καλύτερο ανεβάζοντας το μέσο όρο; Είναι δουλειά που απαιτεί πολύ χρόνο, συζήτηση, πολιτικό και ιδεολογικό εξοπλισμό. Για κάθε θέμα, για κάθε πρόβλημα, να δίνεται ο αντίστοιχος χρόνος, να δημιουργείται κλίμα εμπιστοσύνης, ώστε να έρχονται στην επιφάνεια και άλλα ζητήματα που παίζουν ανασχετικό παράγοντα. Επίσης, λύνονται με τη δράση, που το καθήκον γι' αυτήν πρέπει να παραμένει αμείωτο, ακόμα και αν φαντάζει δύσκολο μπροστά στα θέματα που έχουμε να λύσουμε, τα οποία, τα ίδια, πολλές φορές αποτελούν προϋπόθεση για τη δράση. Η απαιτητικότητα για δράση πρέπει να παραμένει σταθερή, να μην υποκύπτει στις υποκειμενικές δυσκολίες που έχουν να κάνουν ακόμα και με τον τρόπο ζωής, τον ρυθμό, στην ύπαιθρο. Ο πήχης, λοιπόν, πρέπει να μένει ψηλά, στο σημείο που καθορίζουν οι εξελίξεις και τα συνολικά καθήκοντα του Κόμματος. Δεν μπορεί να καθορίζεται, εξολοκλήρου, από την κατάσταση που κάθε φορά έχουμε να αντιμετωπίσουμε από Οργάνωση σε Οργάνωση ή Οργανο σε Οργανο. Ασχετα από το πόσο θα τον προσεγγίσουμε σε κάθε διαφορετική περίπτωση, γιατί αν ο πήχης αλλάζει, τότε η κατάσταση σε κάθε Οργάνωση και Οργανο θα παραμένει σταθερή το λιγότερο, ίσως να πηγαίνει και πίσω.
Βεβαίως τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι μια νέα ΚΟΒ ή ένα νέο Οργανο θα το αντιμετωπίσουμε όπως ακριβώς θα αντιμετωπίζαμε μια έμπειρη ΚΟΒ ή ένα έμπειρο Οργανο, όμως δεν σημαίνει και το αντίστροφο. Οτι επειδή είναι νέα μια ΚΟΒ/Οργανο, ή επειδή έχει προβλήματα και δυσκολίες δεν θα θέτουμε στόχους ή θα συμβιβαζόμαστε με αυτές και δεν θα προχωράμε.
Κρινόμαστε, κατά τη γνώμη μου, στο κατά πόσο δεν θα συμβιβαζόμαστε, πόσο δεν θα παρασέρνει και εμάς ως καθοδηγητικά όργανα ένα κλίμα γεμάτο δυσκολίες και προβλήματα προς τα πίσω. Την απαιτητικότητα λοιπόν πρέπει να την κρατάμε σταθερή και ενιαία, όπως προκύπτει από τις εξελίξεις, και τα καθήκοντα για το Κόμμα που προκύπτουν από αυτές. Να παλεύουμε παίρνοντας και τα κατάλληλα μέτρα σε κάθε περίπτωση για να βελτιωνόμαστε. Οπου έχουμε δυσκολίες οργανωτικής φύσεως που εμποδίζουν, να προχωράμε τολμηρά σε αλλαγές, αξιοποιώντας νέες δυνάμεις. Η παραμονή μιας «προβληματικής» κατάστασης είναι συγκριτικά χειρότερη, από μια προσπάθεια με νέες δυνάμεις που μπορεί να είναι πιο αδύναμες και άπειρες, που θα μας θέσουν ίσως μεγαλύτερες δυσκολίες, που ωστόσο εκδηλώνουν διάθεση.
Με τις στρατολογίες χρειάζεται παρέμβαση από την αρχή για να αποκτούν σωστό τρόπο δουλειάς, να γνωρίζουν πού μπαίνει ο πήχης σήμερα και πώς καθορίζεται, ποιες είναι οι απαιτήσεις της πάλης, να μη μαθαίνουν στο συμβιβασμό με μια δύσκολη κατάσταση, να μην αλλάζουν τους στόχους βάσει αυτής. Δεν είναι λίγες οι φορές που νέοι μας σύντροφοι έρχονται αντιμέτωποι με μια δύσκολη κατάσταση σε μια ΚΟ, με αδυναμίες - προβλήματα. Η διάθεση στην αρχή είναι εμφανής, η συνέπεια, ο ενθουσιασμός είναι στοιχεία που κυριαρχούν και ορθώς είναι έτσι. Αν ωστόσο σε αυτήν τη φάση που είναι καίρια, δεν παρέμβουμε με ευθύνη (χωρίς καθυστερήσεις), ώστε να γίνεται κατανοητό ότι δυσκολίες στην πάλη θα υπάρχουν, ότι έχουμε και προβλήματα που μπορούμε και πρέπει να λύσουμε, ότι δεν συμβιβαζόμαστε με μια δύσκολη κατάσταση που μπορεί να υπάρχει, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι σε κάποια φάση οι απαιτήσεις πέφτουν, επέρχεται υποχώρηση, δεν δημιουργείται το έδαφος αυτά τα θετικά στοιχεία να παραμένουν και να βελτιώνονται. Ειδικά σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο δουλειάς αναντίστοιχο με τους στόχους και τη μέθοδο παρέμβασης του Κόμματος όπως τα έχουμε καθορίσει σήμερα. Οπου παλέψαμε με απαιτητικότητα και στο σωστό χρόνο, κερδίσαμε, έχουμε νέες δυνάμεις να στηριχθούμε, να αναδείξουμε.
Καλή επιτυχία στο 21 Συνέδριο του Κόμματός μας.
Βασίλης Παπασωτηρίου
Μέλος της ΕΠ Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου